Τὸ θεμέλιο... Κ. Μάστρακας

Tiziano, Η αρπαγή της Ευρώπης

ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΝ

Τῶν κυβερνητῶν τὰ ἔργα πληρώνοντας ἡ χτίσις, θὰ φρίξῃ.

Τὴν ἁμαρτία τὴν εἴπανε ἀρετή καὶ τὴν εὐλόγησαν

ἔθνη ἀλαζονικά, παραδομένα στὴ σφῆκα καὶ στὸ ξινόχορτο.

Καταιγίδα θὰ γεννήσῃ ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου·

<οἱ κυβερνῆτες> κρυφὰ θὰ μετρήσουν τὴν ἀνθρώπινη πραμάτεια τους 

ἀφήνοντας τὸ χρυσάφι στοὺς ἀφανεῖς

νὰ εἰσπράξουν αὐτοὶ τὸ μιστὸ τῆς ὕβρης καὶ τοῦ μαρτυρίου.

Μεγάλα πλοῖα θ’ ἀνεβάσουν σημαῖες,

ἐμβατήρια θὰ πάρουν τοὺς δρόμους, οἱ ἐξῶστες νὰ ράνουν μὲ ἄνθη τὸ νικητή.

Ποὺ θὰ ζῇ στὴν ὀσμὴ τῶν πτωμάτων.

Καὶ τοῦ λάκκου σιμά του τὸ στόμα, τὸ σκοτάδι θ’ ἀνοίγῃ στὰ μέτρα του. 

Ταραχὴ θὰ πέσῃ στὸν Ἅδη καὶ τὸ σανίδωμα θὰ ὑποχωρήσῃ

ἀπὸ τὴν πίεση τὴ μεγάλη τοῦ ἥλιου.

Ἀλλὰ πρίν, ἰδού θὰ στενάξουν οἱ νέοι καὶ τὸ αἷμα τους ἀναίτια θὰ γεράσῃ.

Ἐργοστάσια <θὰ> βγάλουνε ὄνειρα συντηρημένα σὲ κουτιὰ μυριάδες,

καὶ χιλιάδων λογιῶν ἐμφιαλωμένη φύση. 

Θάρθουνε χρόνια χλομά και ἀδύναμα μέσα στὴ γάζα.

Καὶ θάχῃ καθένας τὰ λίγα γραμμάρια τῆς εὐτυχίας.

Καὶ θάναι τὰ πράγματα μέσα του κιόλας ὡραῖα ἐρείπια. 

Ὀδυσσέας Ἐλύτης

Ἀνθολογία Η.Ρ.Η.Σ. Ἀποστολίδη, Ἀθ. 2010, Τὰ Νέα Ἑλληνικά, 12η ἔκδ., σελ. 353­354.

Τὸ θεμέλιο

Ἡ πιὸ σύντομη καὶ μικροῦ οἰκονομικοῦ μεγέθους συναλλαγὴ εἶναι ἡ ἀγορὰ μιᾶς ἐφημερίδας. Πολλὲς φορές, ἔχοντας τὸ ἀντίτιμο ἀνὰ χείρας τὸ ἀκουμπᾶμε στὴν ὑποδοχὴ τοῦ περιπτέρου καὶ τὴν ζητᾶμε κι ἄλλοτε τὴν παίρνουμε, καὶ μετὰ ψάχνουμε τὰ ψιλά μας. Ὁπωσδήποτε μεσολαβεῖ ἕνα, μικρότατο ἔστω, χρονικὸ διάστημα  π ί σ τ ε ω ς  τοῦ περιπτερᾶ, ὅτι θὰ τὸν πληρώσουμε καὶ δὲν θὰ φύγουμε παριστάνοντες ὅτι τὸν ἔχουμε πληρώσει, καὶ δική μας ὅτι θὰ μᾶς δώσῃ τὸ φύλλο καὶ δὲν θὰ τσεπώσῃ τὰ χρήματα.

Βέβαια σὲ μεγαλύτερες συναλλαγές, στὰ πολυκαταστήματα, ὑπάρχουν ταμεῖα στὴν ἔξοδο καὶ μπάρες ἠλεκτρονικές·στὶς ἀκόμα πιὸ μεγάλες παραστατικὰ ἔγγραφα, τιμολόγια, δελτία ἀποστολῆς, ἐπιταγές, καὶ τέλος χρηματιστηριακὲς συμβάσεις μὲ πολλοὺς ἐξασφαλιστικοὺς κανόνες. Ὡστόσο, ἂν κανεὶς παρατηρήσῃ προσεκτικά, ὑπάρχουν πάντα, ἐλάχιστα ἴσως, π ε ρ ι θ ώ ρ ι α, χρονικὰ ὅμως, κατὰ τὰ ὁποῖα δύναταί τις τῶν συναλλασσομένων νὰ μὴν εἶναι συνεπὴς στὰ συμφωνηθέντα. Δηλαδὴ ὑπάρχει ἕνα, ἐλάχιστο ἔστω, ρίσκο ἄρα καὶ ἀντίστοιχη  π ί σ τ η  στὴν ὅποια συναλλαγή.

 Ἀκόμα καὶ στὶς ἀστυνομικὲς ταινίες, ὅπου συναλλάσσονται πάνοπλοι ἐγκληματίες, παραδίδοντες­παραλαμβάνοντες ὁποιοδήποτε ἀπηγορευμένο «ἐμπόρευμα» καὶ χρήματα, μεσολαβεῖ μιὰ «μεταξὺ κατεργαραίων εἰλικρίνεια», ἕνα «μπέσα γιὰ μπέσα» τῶν κακοποιῶν, ποὺ ὅταν καταστρατηγῆται, γιὰ τὶς ἀνάγκες τοῦ ἔργου, αὐτό ἀκριβῶς τὸ κλάσμα τοῦ χρόνου ἐκμεταλλεύεται ὁ σκηνοθέτης γιὰ νὰ στηρίξῃ τήν, κατὰ τὸ σενάριο, κακοποιΐα.

Χωρὶς αὐτὴ τὴν ἐλάχιστη  ἐ μ π ι σ τ ο σ ύ ν η καμμία συναλλαγὴ δὲν μπορεῖ νὰ πραγματοποιηθῇ, καμμία ἀγορά, ὅποιας μορφῆς δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξῃ. Κι αὐτὸ γιατὶ ἔτσι εἶναι ἡ φύση τῶν πραγμάτων. Ἀκόμα καὶ στὶς πλέον προηγμένες κοινωνίες, ὅπου ἡ κρατικὴ ὀργάνωση ἔχει τεράστιες δυνατότητες ἀσφαλείας τῶν συναλλαγῶν ἀνευρίσκονται  φ ῦ ρ ε ς  πού, εἴτε καλύπτονται ἀπὸ πίστη, εἴτε χρησιμοποιοῦνται γιὰ «ὑψηλή» καὶ «ραφιναρισμένη» ἐγκληματικότητα.

Ἂν μποροῦσε μιὰ κοινωνία νὰ διευρύνῃ αὐτὸ τὸ ἐλάχιστο χρονικὸ ὅριο, τὰ μέλη της θὰ ζοῦσαν παραδείσια.

Πέραν ὅμως αὐτοῦ ὑπάρχει μιὰ ἄλλη τρέχουσα ἐμπιστοσύνη. Ἤ, ἂν θέλετε, ἀξιοπιστία. Αὐτὴ ποὺ ἀφορᾶ τὶς κοινωνίες τῆς Ἐλεύθερης Οἰκονομίας, ὅπου εἶναι ἀναγκαία ἡ ὕπαρξη καὶ ὁμαλὴ λειτουργία τραπεζῶν. Γι αὐτὸ καὶ ἰδιαίτερα προσεκτικὲς ἦσαν πάντα οἱ νομοθετικὲς ρυθμίσεις ὅλων τῶν κρατικῶν ὑποστάσεων μέχρι σήμερα.

Δυστυχῶς ὑπῆρξαν περίοδοι κατάρρευσης καὶ γενικῆς πτώχευσης ὁπότε, συνακόλουθα καί οἱ τράπεζες συμπεριέπεσαν στὶς κακὲς αὐτὲς συνθῆκες. Ἡ Ἀμερικὴ μὲ τὸ γνωστὸ κράχ, ἡ Ἑλλάδα μὲ τὶς πτωχεύσεις, ἡ Ἀργεντινὴ κι ἄλλες χῶρες πέρασαν, κατὰ καιρούς, ἀπὸ μιὰ τραγικὴ οἰκονομικὴ πραγματικότητα. Οἱ πολῖτες ἔχασαν τὰ χρήματά τους κι ἀνέμεναν μάταια ἢ διαμαρτύρονταν ἀλυσιτελῶς μπροστὰ στὰ κτήρια.

Κανεὶς ὅμως ποτέ, ἀπ’ ὅ,τι γνωρίζω, δὲν διανοήθηκε τήν ...θεσμικὴ ἀνατίναξη τῶν τραπεζῶν, μὲ μιὰν ἀπολύτως ταλιμπανικὴ «λογική» καὶ πρακτική, ἡ ὁποία, σοβαρά, κιόλας «συζητεῖται» κι «ἀντιμετωπίζεται» στὴ θεωρούμενη πολιτικὴ κορυφὴ τῆς Εὐρώπης!

Ὅσο κι ἂν προσπαθοῦν νὰ διασκεδάσουν τὶς ἐντυπώσεις, τὸ θέμα πλέον δὲ μένει ἁπλᾶ πολιτικὸ καὶ οἰκονομικό, ἀλλὰ γίνεται καθαρὰ ψυχιατρικό! Ὅπως ἦταν ἡ«τελικὴ λύση» τῶν χιτλερικῶν φούρνων ἢ οἱ ταλιμπανικὲς ἀνατινάξεις πανάρχαιων πολιτιστικῶν μνημείων κ’ οἱ ἐκτελέσεις ἀνηλίκων κορασίδων ποὺ ἀπετόλμησαν νὰ πᾶνε σχολεῖο!.. Μάλιστα ὅσο βλέπει κανεὶς τὴν βαθύτατη ἱκανοποίηση τῶν μεθοδευτῶν καὶ τὶς ξεκαπίστρωτες θριαμβολογικὲς δηλώσεις τους, κυρίως ὅμως τὸ ὕφος τους, τὶς ἰδιαίτερα ἀποκαλυπτικὲς συσπάσεις τῶν μυῶν τοῦ προσώπου τους, βεβαιώνεται γιὰ τὴν ἰατρικὴ ὑπόσταση τοῦ φαινομένου!..

Βέβαια ὑπάρχει καὶ ἡ ἄποψη πὼς οἱ ρωσικὲς καταθέσεις στὴν Κύπρο ἦταν ἰδιαίτερα μεγάλες, τὰ χρήματα αὐτὰ ἀρκετὰ ὕποπτα καὶ πὼς δὲν ἦταν δίκαιο νὰ ἐπιβαρυνθοῦν τελικὰ οἱ Γερμανοὶ φορολογούμενοι, ὡς τελικοὶ καὶ οὐσιαστικοὶ «διασῶστες», τὸ κόστος μιᾶς διεθνοῦς οἰκονομικῆς­ἠθικῆς ἀπρεπείας, κατὰ τὴν ἐπιεικέστερη ἔκφραση.

Τὸ θέμα ὅμως εἶναι σοβαρὸ καὶ χρειάζεται προσεκτικώτερη, σὲ βάθος ἀνάλυση, ἀπ’ τὴν συνήθη, ἐπιφανειακή, τῆς βαρύγδουπης διεθνοῦς Δημοσιογραφίας:

Τί συνέβη στὴ Ρωσία;:

Τὴ σπίθα τοῦ Λένιν καὶ τὴ φλόγα τῆς Μπολσεβικικῆς Ἐπανάστασης κληρονόμησε ὁ πανίσχυρος Στάλιν, ποὺ μὲ κόστος τὶς δολοφονικὲς ἐκκαθαρίσεις παντὸς ἀντιφρονοῦντος, ἐκβιομηχάνησε τὴ χώρα τῶν μουζίκων καὶ τὴν ἀνέδειξε, ὡς παγκόσμια ὑπερδύναμη, καὶ μάλιστα, μόλις μιὰ πενταετία μετὰ τὸ θάνατό του: Πρωτοπόρο στὸ Διάστημα!

Τὴν κατέφαγε ὅμως ἐν συνεχείᾳ ἡ διαχειριστικὴ ἀνικανότητα τῶν διαδόχων κ’ ἐπιγόνων, ἡ, σὰν τὴ μορφή του, σταλινικώτερα δῆθεν «ἀντισταλινική» μονολιθικότητα τοῦ Μπρέζνιεφ, ἡ συνακόλουθη γραφειοκρατεία, παρακμὴ καὶ ἀναπόφευκτη διαφθορὰ τῆς πολυπληθοῦς κομματικῆς νομενκλατούρας.

Τὸ «Σιδηροῦν Παραπέτασμα» μετεβλήθη σὲ χάρτινο ἢ πάνινο μπερντὲ καὶ ἔκειτο οἰκονομικὰ νεκρὸ πρὸ πάσης κατάρρευσης. Ὁ νοήμων ἀλλ’ ἀνίσχυρος κι ἄτυχος Γκορμπατσώφ, προσπάθησε νὰ περιορίσῃ τοὺς πολεμικοὺς ἐξοπλισμοὺς καὶ τὶς δαπανηρότατες βόλτες στὸ Διάστημα, ἀλλ’ ἦταν ἤδη ἀργά. Περιφέροντας περεστρόικες καὶ γκλάστνοστ ἐκζητοῦσε νὰ συνεννοηθῇ μὲ τὴ Δύση (κυρίως τὶς Η. Π. Α.), ποὺ κοιμόταν τὸν ἀξύπνητο!

Στὴν Ἀγγλία μὲ τὴ Σιδηρᾶ Κυρία (γιὰ τοὺς Δυτικοὺς προφανῶς δὲν ἔχει παρέλθει ἡ ἐποχὴ τοῦ Σιδήρου!) νὰ ἐκστρατεύῃ γιὰ νὰ ἀνακαταλάβῃ τὰ Φώκλαντ στὸ ἄλλο ἡμισφαίριο καὶ στὴν ’Αμερική, μὲ τὸν δευτεροκλασσᾶτο ἠθοποιὸ νὰ παίζῃ τὸν τελευταῖο, πρωταγωνιστικὸ ρόλο τῆς καριέρας του, κυνηγῶντας κομμουνιστὲς στὸ Διάστημα (Πόλεμος τῶν Ἄστρων), χτίζοντας δίδυμους πύργους, ἐκπαιδεύοντας, ὀργανώνοντας, ἐξοπλίζοντας καὶ πλουτίζοντας τὸν Μπὶν Λάντεν καὶ τὴν Ἀλ Κάιντα, γιὰ νὰ ἐνοχλήσῃ τὴ Σοβιετία στὸ Ἀφγανιστάν, ἐκτρέφοντας ἕναν πρωτοφανῆ ταλιμπανισμό!

Ἀλήθεια θάπρεπε νὰ θυμηθοῦμε ὅλους ἐκείνους τοὺς τρομεροὺς φωστῆρες ἀρχηγοὺς τῶν περιβόητων C.I.A. καὶ K.G.B. ἀντίστοιχα, τὰ think tank, τοὺς δοκησίσοφους προεδρικοὺς συμβούλους (μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ μερικοὶ Ἕλληνες, ἢ ἔστω ἑλληνικῆς καταγωγῆς) ποὺ δὲ βλέπαν ὄχι πέρα, ἀλλ’ οὔτε τὴ μύτη τους καὶ ὑπηρετοῦσαν μόνο τὰ ἐξουσιαστικά τους συμπλέγματα καὶ τὴν τρυφηλὴ ζωή τους!..

Κατέρρευσε, λοιπόν, χωρὶς τὴ χρήση τῶν χρυσοπληρωμένων πυρηνικῶν καὶ συμβατικῶν πυραύλων τῆς ἠλιθίας Δυτικῆς ἡγεσίας, ἐν μιᾷ νυκτί, ἡ Σοβιετία καὶ κατεδείχθη ἡ ἀπόλυτη πενία καὶ ἀνεπάρκεια τοῦ συγκεντρωτικοῦ καὶ γραφειοκρατικοῦ Ἀνατολικοῦ τέρατος.

Ἀλλὰ μήπως ξύπνησε ἡ Δύση; Φρόντισε μόνο νὰ ἀποσύρῃ, γιὰ λόγους μικρονοϊκῆς οἰκονομίας τὰ στρατεύματά της ἀπὸ τὴ μὴ κινδυνεύουσα ἀπ’ τοὺς κομμουνιστὲς Γερμανία, στὴν ὁποία ἐπέτρεψε ν’ ἀγοράσῃ τὸ ἀνατολικό της οἰκόπεδο ἀπ’ τοὺς νέους πειναλέους ἡγέτες τῆς Ρωσίας. Ἀντὶ ἰσχυρῶν μάρκων, ποὺ ἐνίσχυσαν τὸ νέο, «δυτικόφιλο» πλέον, καθεστώς.

Τὰ μάρκα ἔρρευσαν στὴν πελιδνὴ χώρα καὶ μαζὶ μὲ τὰ ὅπλα, τὰ πρώην κρατικὰ ἐργοστάσια ποὺ πέρασαν στὰ χέρια τῆς ἄλλοτε κομμουνιστικῆς νομενκλατούρας δημιούργησαν, ἐν μιᾷ νυκτὶ καὶ πάλι, τοὺς νεόκοπους ἀνατολικοὺς μεγιστάνες τοῦ πλούτου!..

Τὸ ἀμερικάνικο ὄνειρο στὴν ἀνατολική του ἐκδοχή!.. Ποὺ δὲν διέφερε διόλου σὲ τίποτα ἀπὸ κεῖνο. Οὔτε στὴν ἄμεση δράση κι ἁρπαγὴ τῆς εὐκαιρίας γιὰ γρήγορο κ’ εὔκολο παμπλουτισμό, οὔτε στὴν ἔλλειψη ὁποιασδήποτε ἠθικῆς ἢ πολιτικῆς ἀναστολῆς καὶ τὴν συνακόλουθη ἀδιαφορία, οὔτε στὴν κυνικὴ ἐξόντωση παντὸς ἀντιπάλου, οὔτε στὴν ἐπίδειξη, οὔτε στὸ αἷμα, οὔτε στὶς εὐρύτερες συνέπειες σ’ ἕνα τεράστιο πλῆθος ἀνθρώπων καὶ χωρῶν.

Ἡ Γερμανία ἀγκομάχησε νὰ ἐνσωματώσῃ τὸ κακομαθημένο πλέον ἀνατολικὸ κομμάτι της, ἐπὶ μιὰ δεκαετία, ἀλλὰ μόλις βρῆκε εὐκαιρία ἅρπαξε τὴν κεντρική, ἐκδοτικὴ τοῦ εὐρωνομίσματος Τράπεζα, καὶ σήκωσε κεφάλι, πιστεύοντας καὶ καταφέρνοντας, μέχρι σήμερα, νὰ κερδίσῃ ὅ,τι ἔχασε στοὺς δύο πολέμους τοῦ περασμένου αἰώνα μὲ τὰ ὅπλα, ἔχοντας μάλιστα κατὰ κορυφήν της ὄχι πλέον ἕναν μπογιατζὴ ἀλλὰ μιὰ κομμουνιστομαθημένη κομσομόλα ἀνατολικογερμανικῆς κοπῆς, νεοφώτιστη τῆς Ἐλεύθερης Ἀγορᾶς καὶ πολιτικὸ δῆθεν χαμηλοῦ προφίλ, ποὺ ὅμως ὁμιλεῖ διὰ τοῦ ἐποχούμενου ὑπουργοῦ της στοὺς Ἀμερικανοὺς μὲ θράσος ἐμφανῶς μεγαλύτερο τοῦ πολεμικοῦ προκατόχου της, ἔχοντας ὑποδουλώσεi σχεδὸν τὴν συνόλη Δυτικὴ καὶ πρώην Ἀνατολικὴ Εὐρώπη!..

Καὶ πάλι χρησιμοποιεῖται μιὰ ἐπὶ μέρους ἀλήθεια ὡς πρόσχημα γιὰ τὴν ἐπιβολὴ τοῦ γερμανικοῦ ὀνείρου τῆς παγκυριαρχίας: Ἡ δημοσιονομικὴ πειθαρχία! Οἱ Γερμανοὶ φορολογούμενοι ἐκφοβιζόμενοι ἐπιστρατεύονται ν’ ἀντιδράσουν στὴν ἀπειλούμενη οἰκονομική διαρροή, ὥστε νὰ ἐπιβληθῇ ὁ μὴ ἀποκρυπτόμενος πλέον γερμανικὸς ἡγεμονισμός!

Ἀλλὰ διεπράχθη ἤδη τὸ κρίσιμο στρατηγικὸ λάθος! Ποὺ εἶναι ἡ ἀρχὴ τοῦ τέλους τῆς Γερμανίας γιὰ τρίτη φορά! Στὴν Κύπρο δὲν ἐπτώχευσαν μιὰ ἢ δύο τράπεζες. Δὲν δεσμεύτηκε τὸ 10% πάσης κατάθεσης ἢ τὸ 60% τῶν πάνω ἀπὸ 100.000,00 ₠ καταθέσεων. Τὸ θέμα δὲν εἶναι ἂν πρόκειται περὶ μοναδικῆς ἢ εἰδικῆς τάχα περιπτώσεως ἢ θ’ ἀποτελέσῃ μοντέλο καὶ γι’ ἄλλες χῶρες. Ἡ ἐμμονὴ σὲ «λεπτομέρειες» τέτοιες ἢ παρόμοιες θολώνει τὴν ἀλήθεια κ’ ὑπηρετεῖ σκοπούμενα. Μὲ τὴν κυπριακὴ ἐπιχείρηση κλονίστηκε παγκόσμια ἡ, οὕτως ἢ ἄλλως πάσχουσα, τραπεζικὴ πίστη: τὸ  θ ε μ έ λ ι ο τῆς Ἐλεύθερης Ἀγορᾶς! Τι ἄλλο θάκανε μιὰ πρώην κομμουνίστρια ἄλλωστε!..

Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἡ Κύπρος, δηλαδὴ 600.000 ἄνθρωποι, εἶχαν συγκεντρώσει ὅλα τὰ ρούβλια καὶ τὰ πρώην δυτικογερμανικὰ μάρκα, σ’ ἕνα ἰδιαζόντως ὕποπτο ἀλισιβερίσι. Τὸ ὁποῖο ὅμως ὄχι μόνο δὲν ἦταν μοναδικὸ στὸν πλανήτη, ἀλλὰ γινόταν μὲ πλήρη γνώση κι ἀνοχὴ ἢ συνενοχὴ τῶν πάντων. Καὶ μαζὶ μὲ τὰ ρωσικὰ καὶ μὴ λαμόγια, καταθέτες στὴν Κύπρο ἦσαν καὶ νοικοκυραῖοι ἀλλὰ κ’ ἐπιχειρηματίες ὅλου τοῦ κόσμου. Ὁ ὁποῖος τώρα ζῇ τὴν θ ε σ μ ι κ ὴ ἀνατροπὴ τοῦ θεμελίου του! Καὶ καμμιὰ ψευδεπίγραφη δημοσιονομικὴ πειθαρχία δὲν μπορεῖ ν’ ἀποτελέσῃ ἐμπνευστικό, σωτήριο ὄνειρο καὶ νὰ τὸν σώσῃ!

Πανηγύρισαν θορυβωδῶς τὴν ἐπιβολὴ τῶν ἀπόψεών τους στὸ ...Οὔρογκρουπ, κ’ ἐν συνεχείᾳ στὸ πολύπαθο νησί!.. Κρυφοχαίρονται γιατὶ δὲν ὑπῆρξε πανικὸς καὶ καταλάγιασαν σύντομα οἱ παγκόσμιες ἀντιδράσεις, παρὰ τὸ κλείσιμο ἐπὶ πολλὲς ἡμέρες, τῶν τραπεζῶν. Καὶ συνεχίζουν ἐγκατασπείροντες ἀντιφατικὲς δηλώσεις γιὰ ἀφελέστατους ἢ ἐγκάθετους πληρωμένους δημοσιογράφους, ἐπιχειροῦντες μιὰ «νεόκοπη», γνωστὴ ὅμως, γκαιμπελικὴ προπαγάνδα ἀπειλῶν καὶ τρόμου.

Ἔτσι προήλαυναν πανευτυχεῖς κι ἀνενόχλητοι στὸ καμένο σοβιετικὸ ἔδαφος πλησιάζοντας ἀπειλητικὰ τὴ Μόσχα! Πρὶν τοὺς προλάβη ὁ ἀδυσώπητος ρωσικὸς χειμώνας, ποὺ σάρωσε κάθε ἐπιχειρησιακὴ πρόβλεψη τῆς δῆθεν ἀπολύτως ὀρθολογικὰ ὠργανωμένης ἀήττητης πολεμικῆς μηχανῆς. Ὅσο δύσκολα ἀφυπνίζεται ἢ βλέπει ἡ παγκόσμια συντηρητικούρα, ὅσο δὲν κινεῖται ὁ βάτραχος τοῦ Γαλβάνη, τόσο τὸ τραγικὸ τρίο Στοῦτζες ἢ κουαρτέτο τῆς Γερμανίας θὰ χαίρεται καὶ θὰ χαμογελάῃ…

Τὰ νέφη ὡστόσο ἐγείρονται. Σιγά, ἀλλὰ σταθερά. Μιὰ παγκόσμια καταιγίδα, τῆς Ἀγορᾶς ὅμως, σὰ Φύσης ποὺ τόσο βάναυσα ἐπλήγη καὶ συνεκλονίσθη συθέμελα, θὰ σαρώσῃ ἀπροσδόκητα, ἐντελῶς ἀδυσώπητα κι ἀπολύτως ὁλοκληρωτικά, τὴν ἰδεοληπτικὴ ἐμμονὴ στὴν ὕβρι.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΥ ΜΑΣΤΡΑΚΑΣ

Διορθώσεις ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ, τχ. Μαρτιος 2013