Τα μεσημέρια... Τάκης Παπατζώνης

Yukio Futagawa, Μύκονος 1973

Τα παμφάγα τα μεσημέρια,

όταν με το γιγάντιο δαυλό του

βάνει φωτιά στα πάντα ο θεός!

Τα μεσημέρια που χαίνουν,

που αναλίσκουν χωρίς ν’ αναλίσκωνται,

που φλέγονται και φλέγουν.

Τάκης Παπατζώνης

(Ανθ. Η.Ρ.Η.Σ. Αποστολίδη)

Το καλοκαίρι... Γιάννης Γερογιάννης

Γιώργος Δεπόλλας

Πυρόξανθος ήλιος, μαστιγοφόρος, ανέμιζε τη σημαία της νίκης.

Ιδού ο κόσμος μου, έλεγε και τα χόρτα κιτρίνισαν.

Τα στάχυα έγειραν κι ετοιμάστηκαν για θέρισμα.

Ώρα της πληρωμής και του θέρου, ώρα της απολαβής

οι άντρες άνοιξαν το πουκάμισο

τα κορίτσια κιτρίνισαν και τρύγησαν με τα μάτια

-όσα ο νους τους μπόρεσε- 

κιτρινισμένα όνειρα του Ιούλη, που στέρεψε

ξανθιές αναμνήσεις μιας άλλης εποχής.

Χορταριασμένα τα χωράφια, περιμένουν τον θέρο

χορταριασμένες σκέψεις περιμένουν αμόλυντες

χορταριασμένοι οι κόρφοι των γυναικών

περιμένουν δραγάτη που θα τρυγήσει καρπούς

κι οι μήνες ατρύγητοι διαβαίνουν 

παράσταση κι αγώνας, για το μεγάλο θέατρο της ζωής.

Μιλούσε ο ήλιος τη γλώσσα μας

και εμείς απαντούσαμε με νοήματα

οι πέτρες, σιωπηλές και άγριες.

Το χόρτο καμένο, τα τζιτζίκια, απτόητα

τραγουδούσαν στο κάμα του μεσημεριού.

Το καλοκαίρι μας μιλούσε με γεύσεις

σταφύλι ατρύγητο, ο πόθος.

Το καλοκαίρι μας μιλούσε με ήχους.

Άλλαξε το χρώμα μας, πήραμε το χρώμα του ήλιου

και διψασμένοι τραβήξαμε τον κατήφορο

το καλοκαίρι μας μιλούσε με χρώμα.

Οι άνθρωποι σώπασαν, έκλεισαν τα μάτια

ακουρμάστηκαν τη φύση, θυμήθηκαν την ανθρωπιά

που είχαν χάσει. Ατρύγητο σταφύλι η μνήμη

κι η πολιτεία μεθυσμένη, από συμφέρον και μικρότητες!

Καλοκαίρι αφημένο στου βοριά το μελτέμι.

Πέτρινο θέατρο, στην αγκάλη του ήλιου.

Πέτρινα όνειρα, στην αγκάλη της νύχτας!

Γιάννης Γερογιάννης, Αμαδρυάδα, 2016

Του χαμού... Ντέμης Κωνσταντινίδης

Roswitha Hecke 

Γεμάτα λήθη

τα ωραία σου στήθη.

Ο λαιμός γκρεμός.

Ντέμης Κωνσταντινίδης, Στίχοι για υγρούς θανάτους

Η αγαπημένη του εποχή... Χρίστος Λάσκαρης

Artur Pastor, Lisbon

Το καλοκαίρι είναι η αγαπημένη του εποχή -

όχι τόσο για τα φρούτα του,

όσο γι' αυτούς

τους μακρινούς περίπατους μέσα στο βράδυ,

εκεί στις φτωχογειτονιές·

με τις καταβρεγμένες τους αυλές,

τα τηγανίσματα.

Χρίστος Λάσκαρης

Ρομαντικό... Κώστας Μόντης

Jimmy Marble

Πριν πιάσεις ίσκιο άλλη φορά

στοχάσου

πως θα στερήσης του ήλιου τη χαρά

να παίξη στα μαλλιά σου.

Κώστας Μόντης

O Atthis... Ezra Pound

Kate Barry

Thy soul

grown delicate with satieties,

Atthis.

O Atthis,

i long for thy lips.

I long for thy narrow breasts,

thou restless, ungathered.

Ezra Pound

Γιατί;.. Ζαχαρίας Στουφής

Romy Schneider in The Job (1962)

Που βρίσκεις την δύναμη
τόσο καιρό να κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις;
Που βρίσκω την δύναμη να είμαι άνετος
χωρίς να γίνομαι ο αδίστακτος βιαστής σου;
Και όταν χωριζόμαστε αναρωτιέμαι:
Γιατί απόψε λάμπει η πόλη
και τραγουδούν οι εξατμίσεις;
 Γιατί η άσφαλτος ανθίζει
σαν περιβόλι;
Ζαχαρίας Στουφής

I told the flowers... Rupi Kaur

Boris Davidov

this morning

I told the flowers

what I'd do for you

and they blossomed

Rupi Kaur, The Sun and Her Flowers

Τα μάτια... Τάκης Σινόπουλος

Jack Lemmon in Luv, photo by Bob Willoughby, 1966

Τα μάτια τα καλύτερα

είναι τα μάτια που προσμένουμε...

Τάκης Σινόπουλος, Η Νύχτα και η Αντίστιξη

Λιγνά κορίτσια... Γιάννης Ρίτσος

Λιγνά κορίτσια στο γιαλό μαζεύουνε τ’ αλάτι

σκυφτά πολύ, πικρά πολύ- το πέλαο δεν το βλέπουν.

Κ’ ένα πανί, λευκό πανί, τους γνέφει στο γαλάζιο

κι απ’ το που δεν το αγνάντεψαν

μαυρίζει απ’ τον καημό του.

Γιάννης Ρίτσος, Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας

Λάμπουν... Οδυσσέας Ελύτης

Yukio Futagawa, Μύκονος 1973

Στις Κυκλάδες οι μικρές εκκλησίες αφθονούν

και λάμπουν όπως τα βότσαλα.

Αλλού πουθενά χριστιανοί δεν εφάνηκαν ποτέ

τόσο ειδωλολάτρες.

Και είναι με το μέρος τους ο Θεός.

Οδυσσέας Ελύτης, Εκ του πλησίον

Της Ερατώς... Δημήτρης Μαρουδάς

Thibaut Derien

Ἡ ποίηση

εἶναι σὰν τὸ ζεστὸ καφέ:

Σὲ ξυπνάει,

σὲ ζωντανεύει,

σὲ κάνει ἄνθρωπο. 

Δημήτρης Μαρουδάς

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

Έξι χρόνια ''ΤΟΙΧΟΥΤΟΥΕΤΕΡΟΥ'', έξι χρόνια ποίηση...

Πλήθη... Κρίτων Αθανασούλης

Tasoula

Πλήθη μου φράζουν το δρόμο,

κάποιος εκφωνεί τον πολιτικό του,

αραιώστε, τους λέω, πηγαίνετε στα λιβάδια

-μον’ ο έρωτας σώζει.

Κρίτων Αθανασούλης, Το μικρό μου σύμπαν

Οι πορτοφολάδες... Τάσος Λειβαδίτης

Matt Taylor

Οι πορτοφολάδες 

κ’ οι λαϊκοί αναμορφωτές 

τρελλαίνονται για τα πλήθη! 

Τάσος Λειβαδίτης, Ποίηση

Αλλιώς... Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας

Robert Mc Cabe, Greece 1955

Την ώρα του καλοκαιριού,

κάτω απ’ τα πεύκα,

μες στη θάλασσα,

εύκολα διακρίνεις,

πόσο όλοι υποψιάζονται

πως η ζωή,

μπορεί νάναι κι αλλιώς.

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Ζώνη Ασφαλείας