Οι γιορτάδες... Τάκης Παπατζώνης

Σπύρος Βικάτος

 

Κοπήκανε τα πράσινα φυλλώματα αρμαθιές,

και δέσμες τα φανταχτερά λουλούδια του χειμώνα,

της παγωνιάς ανθίσματα, την είσοδο στο σπίτι

κάμνουν!.. Μας φέρνουν την εορτή, βουνίσια, δροσισμένη,

να την θρονιάσουν στα θερμά μοναχικά δωμάτια.

Αλλάζουν τα περίγυρα… Κατοικητήρια του φωτός

γίνονται οι σύθαμπες γωνιές… Τα σκεβρωμένα ξύλα

λες και ξεπέταξαν κλαριά και βάτους, λες κι ανθίσαν!

Έφεξε το πρασίνισμα κι άστραψε το λουλούδι,

οι τοίχοι χαμογέλασαν, φάνταξε το τραπέζι,

στήσανε τα βιβλία χορό στα ράφια τους τα σκούρα

και δάσος πλήρες φούντωσε το πλούτος του τζακιού!

Τάειδαν οι γέροι του σπιτιού και σιγοκελαηδήσαν,

τάειδαν οι νιοί και χάρηκαν και τα μωρά ευφρανθήκαν,

ολούθε βγήκε μια ύμνηση στη θαλερή τη φύση,

που μας θυμήθη τους κλειστούς και μοναχούς ανθρώπους

κ’ εδώ μας μετατέθηκε και δώρα μας φορτώνει

και τους χειμώνες καταλυεί με άνθιση του σπιτιού!..

Κοιτάχτε· όπου έβοσκε ανοστιά, χοροπηδάει μια πλάση

ζωντανεμμένη στις χαρές γιορταστικής βλαστήσεως!.. 

Τάκης Παπατζώνης, Εκλογή Β’ 1962

(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)

Υπάρχει... Raquel Angel-Nagler

Akib Amjad, Dhaka, Bangladesh 2020

Ίσως

όταν λέω πως έχω χαθεί

εννοώ ότι κάπου μέσα μου

θυμάμαι

πως υπάρχει κάποιος δρόμος.

Raquel Angel-Nagler, 365 ημέρες, Το ημερολόγιο ενός κύματος, εκδ. Σμίλη,

μετ. Μαρία Δ. Ευθυμίου

 

Χιλιάδες ήχοι... Διονύσιος Σολωμός

Oamul (Lu Mao)

Χιλιάδες ήχοι αμέτρητοι πολύ βαθιά στη Χτίση!

Η Ανατολή τ’ αρχίναγε κ’ ετέλειωνέ το η Δύση-

κάποι’ από την Ανατολή κι από τη Δύση κάποιοι.

Καθ’ ήχος είχε και χαρά, κάθε χαρά κι αγάπη!..

Διονύσιος Σολωμός, Τα ευρισκόμενα ιππότου Διονυσίου κόμιτος Σολωμού, επιμ. Ι. Πολυλά, εκδ. Ρωσσολίμου, Ζάκυνθος 1857

(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)

 

Μπελάδες... Γιάννης Αγγελάκας

GianStefano Fontana

Όλη μέρα εδώ

Γεμίζω αδειάζω τασάκια

Γεμίζω αδειάζω κουράγιο

Γεμίζω αδειάζω έρωτα

Τίποτα δεν πρέπει να γεμίζει

πάνω από τα όριά του

Διαφορετικά ξεχειλίζει

Λερώνει

Σε βάζει σε μπελάδες

Γιάννης Αγγελάκας, Σάλια Μισόλογα και Τρύπιοι Στίχοι, εκδ. Λιβάνη 

Η μικρή δυσκολία... Λούλη Τσαμαντάνη

Iman Tehranian

 

Η μικρή δυσκολία παίζει στον τοίχο

με την τεράστια σκιά της.

Λούλη Τσαμαντάνη, Στον τόπο του τι, εκδ. Γαβριηλίδης, Αθ. 2018

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ. 45, Σεπτ. 2019 https://diorthoseis.eu/

Αυστηρώς ακατάλληλη... Τάκης Παυλοστάθης

Sasha Gusov, Rome, Italy 2017

 

Τόσον ωραία, ιδεώδης σχεδόν

τόσο ρεαλιστική

γι’ αγάπες και τέτοια αυστηρώς ακατάλληλη.

Τάκης Παυλοστάθης, Ποιήματα και πεζά 1964-1999, εκδ. Νεφέλη

Ζωή ανυπεράσπιστη... Μάνος Ελευθερίου

Frank Hamrick

 

Ό,τι αφήσεις ανυπεράσπιστο εδώ θα μείνει.

Θα τα σκυλεύσουν όλα. Θα πεταχτούν. Θα πουληθούν.

Χαρτιά βιβλία συνταγές και οδηγίες πλεύσεως.

Λογαριασμοί πληρωμένοι και απλήρωτοι.

Όλα θα γίνουν ζωή ανυπεράσπιστη.

Θα βρουν βιβλία με δέρμα εποχής.

Χαλκογραφίες οξειδωμένες και μεταφράσεις

λατινικές –με τις ακμές χρυσωμένες–

λιμενοδείκτης στοιχειώδης του σώματός σου.

Με τον αναδιπλούμενο άτλαντα να δείχνει

τις αρρώστιες σου.

Στις άκρες οι λεκέδες από πιοτά και καφέδες.

Το τσιγάρο να ’χει κάψει την ερημιά σου.

Στοιχειωμένα τα ταξίδια κι οι πορείες σου.

Κι άλλες φθορές ξανά φθορές και κομμένες

σελίδες (τι ήθελες να μη βλέπεις;)

Και κάτω κάτω σ’ ένα συρτάρι κάποιο χαρτί

λαβωμένου αγωνιστή

που ζητά την ύστατη προστασία από αδιάφορους

προκρίτους και δημογέροντες.

Μάνος Ελευθερίου, Η πόρτα της Πηνελόπης εκδ. Γαβριηλίδης

Ο καιρός της ευθύνης... Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας

Dorothea Lange

 

Τι ευτυχία τα παιδικά μας χρόνια!

Ο πατέρας κ’ η μάνα στέκουν μπροστά

και σπάν’ τα κύματα και προφυλάγουν.

Πίσω τα παιδιά. Στο λιμάνι. Στο απυρόβλητο.

Ανέγγιχτα απ’ τις δυστυχίες.

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Ζώνη Ασφαλείας, εκδ. Andy’s 2004

Καιρός πια... Γιάννης Ρίτσος

Julian Ward

 

Άνοιξε η πόρτα μόνη της.

Κανείς δεν ήταν.

Καιρός πια να μάθεις

να μην περιμένεις.

Γιάννης Ρίτσος, Αργά, πολύ αργά μέσα στη νύχτα, εκδ. Κέδρος

Τ' αργύρια... Χρυσούλα Χατζηγιαννιού

Sina Kelvani

 

…Και συνταιριάζονται

στ’ αργύρια

λαοθάλασσες!..

Χρυσούλα Χατζηγιαννιού, Μπαλλάντες

(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)

Δεν το μπορούσαμε... Φώντας Διαλεισμάς

Ferdinando Scianna

 

Τούτο το λίγο ήταν απ’ την καρδιά μας.

Το περισσότερο, το πολύ, δεν το μπορούσαμε.

Δεν ήταν δυνατό να περάσουμε τον εαυτό μας

-μείναμε στα μέτρα του.

Φώντας Διαλεισμάς, Λεκέδες ήλιου

(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)

Της πλατείας... Χρίστος Λάσκαρης

Gary Bunt

 

Κάθεται στο παγκάκι και κοιτάει.

Γέρος μες στο παλτό του διπλωμένος.

Γύρω του,

με φωνές και φωνές παίζουν τα παιδιά.

Μ’ αυτός, σα να μην είναι ‘κει,

κοιτάει…

Τίποτα δε μπορει να τον βγάλει

απ’ αυτό το κοίταγμα.

Χρίστος Λάσκαρης, Ποιήματα, εκδ. Γαβριηλίδης 

Ερασιτέχνες... Σωτήρης Σαράκης

Antonio E. Ojeda

 

Παιδιά που παίζαμε στους δρόμους, παίζαμε

στ’ άδεια οικόπεδα, στις γειτονιές

και πού δεν παίζαμε, ύστερα

ήρθε ο δάσκαλος, είπε αμελείτε

τα μαθήματά σας, ύστερα

ήρθε ο θεολόγος, παίζετε

εν ου πακτοίς μας αποπήρε, ήρθε

ο τροχονόμος βλοσυρός, υπέρβαση όλων

των ορίων μάς κατελόγισε, αυτόκλητος

ήρθε ο προπονητής, συλλήβδην

μας απέρριψε, δεν κάνετε απεφάνθη

για καμιά ομάδα, ερασιτέχνες·

ωραία ήτανε που παίζαμε παιδιά

στις γειτονιές, στους δρόμους, στ᾿ άδεια οικόπεδα.

Σωτήρης Σαράκης

Κατόρθωσα... Δημήτρης Χαμπουλίδης

Andrey Mishurov

 

Κατόρθωσα, εκείνο το χαμόγελο που μου χάρισες,

να το απομονώσω, άνθινο, από τα χείλη σου,

και να το στήσω μετέωρο..- δείγμα στην Άνοιξη,

να το βλέπουν τα μπουμπούκια

για να μάθουν πως ν΄ ανοίγουν τα ροδοπέταλά τους!.. 

Δημήτρης Χαμπουλίδης, Κυπριακή ανθολογία Κ. Μόντη-Α. Χριστοφίδη

Παράκτιο... Ντέμης Κωνσταντινίδης

Δημήτρης Λέτσιος

 

Πού κρύφτηκε το καλοκαίρι;

Ποιος μας κουβάλησε τόσο μακριά του;

Και η μυρωδιά του

γιατί ξεθώριασε;

Τώρα που δε θυμόμαστε

τι ονειρευόμαστε παιδιά.

Μόνο τα πεύκα, πάνω απ’ τη θάλασσα

νιώθουν ακόμη και δροσίζονται

το πρώτο μακροβούτι.

Ντέμης Κωνσταντινίδης, Ιχθύων Λόγος, εκδ. University Studio Press

Επιφανής μαρτυρία... Νικηφόρος Βρεττάκος

Antoine Josse

 

Κι αν ακόμα δεν ήξερα

(αν μου ήταν αόρατος)

θα μου ‘φτανε μόνον

ένα λουλουδι

να μαντέψω

ότι κάποιος ήλιος

υπάρχει

ψηλά στο στερέωμα.

Νικηφόρος Βρεττάκος, Η φιλοσοφία των λουλουδιών, Αθήνα 1988 

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ.18, Δεκέμβριος 2012 https://diorthoseis.eu/