Το βασιλόπουλο και η πεντάμορφη... Κωστής Παλαμάς

Gabriel Pacheco, Beauty and the Beast , gif by blogger

 

[…]

κοιμάσαι, θάμα του καιρού, Πεντάμορφη του κόσμου,

πέρα από κόσμους και καιρούς, χρόνια καιρούς κοιμάσαι,

κι όλα κοιμούνται γύρω σου, το φως, η πρασινάδα,

λογισμοί, γλώσσες, τ’ άμετρα, τα μετρημένα και όλα.

Όμορφα είν’ όλα γύρω της από την ομορφιά της,

όλα κοιμούνται γύρω της από την ομορφιά της,

όλα κοιμούνται γύρω της από το κοίμισμά της,

όσο που νά ’ρθει ο ξυπνητής με το φιλί, το νέο

βλαστάρι βασιλόπουλο, καμάρι της αγάπης,

καύκημα της παλικαριάς· όσο που νά ’ρθει.

Και ήρθε.

Της δόξας περιφρονητής, άμοιαστου πόθου σκλάβος,

δροσοσταλίδα το φιλί στ’ ολόανθο στόμ’ απάνου,

τρέμει το απρόσφερτο φιλί στο πυρό στόμ’ απάνου…

[...]

Κωστής Παλαμάς, Οι Βωμοί

Η μορφή της προσήλωσης... Dante Alighieri

Alejandro Marcos

 

Τόσο ευγενής και τιμημένη μοιάζει

σαν γνέφει η Δέσποινά μου και διαβαίνει

που κάθε βλέμμα επάνω της διστάζει

και κάθε γλώσσα τρέμει και σωπαίνει.

Και πάει ωσάν τραγούδια να συνάζει,

τη γλύκα της σεμνότητας ντυμένη,

κι είναι σαν κάποιο θαύμα να ετοιμάζει

εδώ, κι απ’ τους αιθέρες κατεβαίνει.

Ποιο κάλλος των ματιών μας η σαγήνη

πιάνει, ποια φέρνει γλύκα στη καρδιά μας

μόνον όποιος δοκίμασε το ξέρει.

Και μοιάζει από την όψη της αγέρι

να φτάνει με τη χάρη του έρωτά μας-

και στην ψυχή λέει: «Στέναξε για Εκείνη!»

Dante Alighieri, Πέτρινες ρίμες, εκδ. Άγρα, μετ. Γιώργος Κοροπούλης

Καινούργια παιδιά!.. Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας

Λάζαρος Ακερμανίδης

 

Ήρθαν καινούργια παιδιά

κ’ οι νεκροί εκείνοι

ξεχάστηκαν!

Και γενιές γενιών νέες,

π’ όλο ξεχνούσαν

τους νεκρούς τους-

και ποτέ δεν έπαυαν

να θάβουν καινούριους!

Τα τίμια παλληκάρια των αιώνων

στο απύθμενο βάθος

του Δαιδάλου

καραδοκούσε-

πάντα ίδιος-

φοβερός Μινώταυρος...

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Ζώνη Ασφαλείας  

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ. 40 https://diorthoseis.eu/

Οι λεπτομέρειες... Θανάσης Παπαθανασόπουλος

Shuichi Machimoto

 

Οι λεπτομέρειες είναι γι’ αυτόν που τις ταΐζει

με το αίμα του και τη σάρκα του. 

Όχι για τους γειτόνους. 

Θανάσης Παπαθανασόπουλος, Σπουδές οδύνης 

(Ανθ. ΗΡΗΣ Αποστολίδη)

Μην αυταπατάσαι... Rupi Kaur

Mireille Perrier & Denis Lavant in Boy Meets Girl, 1984

 

δε φιλούσα εσένα

-μην αυταπατάσαι

ήταν εκείνος στο μυαλό μου

τα χείλη σου μου ήταν απλώς πρόσφορα

rupi kaur, γάλα και μέλι, εκδ. Λιβάνη, μετ Γιώτα Λιβάνη

Στο Μοναστηράκι... Νίκος Βασιλάκης

Shoji Ueda

 

Πολλά βιβλία ποιημάτων

με θερμές αφιερώσεις

από ανώνυμους σε επώνυμους  ποιητές

βρίσκω στο Μοναστηράκι.

Σ’ αυτό το παζάρι της Κυριακής

ψάχνω να βρω και το δικό μου

που με τιμή και εκτίμηση

σου είχα κάποτε αφιερώσει…

Νίκος Βασιλάκης, Τα ποιήματα που γίναν χόβολη 1986-2004, εκδ. Μπιλιέτο

Μέσα δρόμος... Γιώργος X . Θεοχάρης

Philip Warp

 

Έφυγες

κι έμεινα σαν μέσα δρόμος της Κέρκυρας

την ώρα που κλείνει η αγορά

κι αποχωρούν οι τουρίστες.

Γιώργος X . Θεοχάρης, Αμειψισπορά

Μοναχικά πλοία... Raquel Angel-Nagler

Alexey Bednij

 

Χαιρετούμε ο ένας τον άλλον

σαν μοναχικά πλοία τη νύχτα.

Ο καθένας στη δικιά του θάλασσα

ο καθένας στο δικό του όνειρο για λιμάνι.

Raquel Angel-Nagler, 365 ημέρες. Το ημερολόγιο ενός κύματος, εκδ. Σμίλη, μετ Μαρία Δ. Ευθυμίου

Επιθυμία... Ειρηναίος Μαράκης

Monica Vitti in La notte (1961)

θέλω το ξημέρωμα να με βρει

Καρούζο να διαβάζω στο μπαλκόνι

ενώ από μακριά θα ακούγονται

οι ήχοι τη νύχτας

σειρήνες περιπολικών

εξομολογήσεις ερωτευμένων

λαϊκά της παρακμής

θέλω το ξημέρωμα να με βρει

Καρούζο να διαβάζω στο μπαλκόνι

το τσιγάρο να ‘χει σβήσει στο τασάκι

ενώ μέσα στο δωμάτιο μας

που θα φωτίζει το φεγγάρι

εσύ να με καλείς

σε νέες περιπέτειες

Ειρηναίος Μαράκης, Κίβδηλη Αντιόχεια

Ο λαβύρινθος... Νικηφόρος Βρεττάκος

Alexandru Crisan, Rome

Διαδέχονται οι μέρες μου γρήγορα η μια τους την άλλη,

σα να ’ναι πουλιά που κυνηγιούνται στο σούρουπο

μιας ερήμου, μπερδεύονται, πέφτουνε το ένα τους

πάνω στο άλλο, χτυπιούνται ―σωριάζονται,

γίνονται ένα σώμα οι μέρες μου. Σφηνώνονται μες

στις Κυριακές οι Δευτέρες, μπλέκονται οι μήνες

καθώς τα χαρτιά της τράπουλας: Μάρτης

κι αμέσως Δεκέμβρης, Αύγουστος έπειτα,

παγώνουν οι άκρες των χεριών μου καθώς

ψηλαφώ το λαβύρινθο, προσπαθώντας να βάλω μετά

την Κυριακή τη Δευτέρα, ή τον Απρίλη

πριν απ’ το Μάη. Να χωρίσω ξανά

τη βδομάδα σε εικοσιτετράωρα.

Νικηφόρος Βρεττάκος, Ο Μανόλης Αναγνωστάκης ανθολογεί, εκδ. Μεταίχμιο

Το σκοτάδι... Κώστας Μόντης

Mari Feni

 

Ας επελαύνει ολοκόκκινος ο ήλιος,

είναι πιο δυνατό το σκοτάδι

που γλιστρά έτσι ταπεινά και ασήμαντα.

Κώστας Μόντης, Στιγμές

Αρκεί σ’ ένα μπαλκόνι... Rainer Maria Rilke

Mike Spears

 

Αρκεί σ’ ένα μπαλκόνι, ή σε μια

κορνίζα παραθυριού, για λίγο

να σταθεί μια γυναίκα,.. για να ‘ναι

εκείνη που χάνουμε, εκείνη που μόλις

είδαμε πριν λίγο.

Κι αν τα χέρια σηκώσει

να πλέξει τα μαλλιά της

τρυφερό βάζο: πόσον ο χαμός μας

έμφαση απ’ αυτό κερδίζει, ξάφνου,

κι ο πόνος μας λάμψη!

Rainer Maria Rilke, Στον άνεμο μετέωρος θε να ‘μαι, εκδ. Ελεγεία, μετ. Χρήστος Κολτούκης

Εκείνος!.. Πάρις Τακόπουλος

David Caballero

 

Σε κάθε μας στιγμή

έχουμε να εκλέξουμε

ανάμεσα σε δυο πόνους,

λέγει ο ξένος συγγραφεύς

ή θα πονέσουμε τους άλλους

ή, διαφορετικά, τον εαυτό μας.

Κι όμως, δεν τον εκλέγουμε

εμείς τον πόνο, δυστυχώς

ε κ ε ί ν ο ς μας εκλέγει.

Πάρις Τακόπουλος, Τα ποιητικά 2010-1950, εκδ. Ποταμός

Δάνεια... Henrik Ibsen

Photo by Costică Acsinte & gif by Bill Domonkos.

 

Ζοῦσαν μὲ δάνεια ἀπὸ διάφορες μεριές:

Τὶς σκέψεις τους τὶς εἶχαν ἄλλοι 

ἀπὸ παληὰ σκεφθῆ κ' ἐκφράσει-τὶς ἀπόψεις τους

τὶς εἶχαν ἐδῶ καὶ καιρὸ ἀλλοῦ διατυπώσει…

Δάνειο ὅλη τους ἡ αἰσθητική· δάνειο ὅλη τους ἡ μέθοδος· 

δάνειο ἦταν στὸ κάθετι

— καί στὰ μεγάλα καί στὰ μικρά —

ἡ πολεμικὴ τακτικὴ ποὺ χρησιμοποιοῦσαν.

Ναί, ἀκόμα κ' ἡ νοοτροπία τους, δανεισμένη κι αὐτή! 

Δάνεια,.. δάνεια ὅλα τους!

Ἡ μόνη τους πρωτοτυπία: 

ἡ κακοδιαχείριση τοῦ ἐσφαλμένου

καὶ ξεπερασμένου δανείου!.. 

Henrik Ibsen, μετάφραση: Θεοδόσης Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος,

Ἀπ' τὴν εἰσαγωγὴ στὴ 2η ἔκδ. τῆς Γιορτῆς στὸ Σούλχαουγκ, 1883

πηγή:https://dieleusi.map-in-box.gr/

 

Κάθε πρωινό... Γιάννης Ρίτσος

Σπύρος Βασιλείου, Αίγινα 1953

 

Η θάλασσα δε λιγόστεψε!..

Κάθε πρωινό οι βαρκάρηδες πλένουν τις βάρκες τους,

βάζουν ένα κλαδί βασιλικό στ’ αφτί τους

και χαιρετάνε βιαστικά το φως ανάμεσα σε δυο πανιά λυμένα…

Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα 1930-60, εκδ. Κέδρος