''Ά-λογον''... Άννα Αφεντουλίδου

Jock Sturges

Δέχτηκα το χαλινάρι

για ν’ απολαύσω τον ιππέα

για να καλπάσω εγώ μαζί του

ξεγελώντας

ότι αυτός έχει το πρόσταγμα

Μέχρι στιγμής

καλά τα πήγα

Αλλά όσο ανόητο να είσαι αφέντης

τόσο πληκτικό να είσαι δούλος... 

Άννα Αφεντουλίδου,  Ιστορίες εικονικής ισορροπίας.

Ερωτεύτηκα... Γιάννης Ευσταθιάδης

Pablo Picasso by Yousuf Karsh,1954

Ερωτεύτηκα τα μάτια της.

Τον τρόπο που κοιτά, σαν ν’ ανακαλύπτει ξανά,

με κάθε βλέμμα, τα ήδη γνωστά.

Ερωτεύτηκα τον τρόπο που προφέρει τις λέξεις:

πώς χτυπάνε ένρινα τα σύμφωνα,

πώς αναπνέουν σαν αναστεναγμός τα φωνήεντά της.

Μα πιο πολύ, τον τρόπο που σωπαίνει.

Εκείνη την αμήχανη παύση που σημαίνει

περισσότερα απ’ όσα λέει.

Τον τρόπο που κλείνει τη χούφτα της.

Τον τρόπο που περπατά σαν να είναι έτοιμη να πετάξει.

Τον τρόπο που συνοφρυώνεται. Που επιστρέφει.

Που διαφωνεί. Τον τρόπο που στο δέρμα της νυχτώνει.

Ερωτεύτηκα το χαμόγελο. Την απορία.

Τη διεκδίκηση. Τη συγκατάβαση.

Εκείνο το μεγάλωμα στα μάτια.

Την κίνηση στ’ αριστερά.

Το ρίξιμο του κεφαλιού στα χέρια.

Τη στιγμιαία ενοχή.

Τη διαρκή ανασφάλεια.

Ερωτεύτηκα τον τρόπο που υπάρχει.

Γιάννης Ευσταθιάδης, «Άνθρωποι από λέξεις»

Έτσι τελειώνουν... Χριστιάνα Αβρααμίδου

Βούλα Παπαϊωάννου, Βουλιαγμένη 1935

Έτσι τελειώνουν

τα όμορφα πράγματα.

Σαν τη ζέστη,

το κλάμα,

και το ζεστό ψωμί. 

Χριστιάνα Αβρααμίδου, Ώρα κάτω απ’ το νερό (2008)

Κανόνας... Γιώργος Δομιανός

Marat Safin

υπάρχουν
δύο ειδών
νύχτες

οι νύχτες
μακρυά σου
και
οι μέρες
που γίνονται
νύχτες
μακρυά σου
Γιώργος Δομιανός,

Παλεύει... Χρίστος Λάσκαρης

Duy Huynh 

Ποτὲ δὲν ὑποπτεύεσαι

πόσο παλεύει μὲ τὴν παγωνιὰ ὁ πεθαμένος κῆπος

γιὰ νὰ χαρίσει στὰ πουλιὰ τὴν ἄνοιξη...  

Χρίστος Λάσκαρης

Η αφή... Μιχάλης Γκανάς

Catherine Deneuve by Helmut Newton

Στον έρωτα συμμετέχουν όλες οι αισθήσεις.

Λυτρωτική όμως είναι μόνον η αίσθηση της

αφής.

Με τις άλλες πίνεις αλλά δεν ξεδιψάς. 

Μιχάλης Γκανάς

Η Ομορφιά... Ιωάννης Πολέμης

Amedeo Modigliani,  1913

Προβάλλ' η Ομορφιά. Στην όψη της

στρέφουν με μιας όλοι τα μάτια,

πιστοί προσκυνητάδες έρχονται

από καλύβες και παλάτια.

Έρχετ' η Δόξα η πιο περήφανη

και σκύβει εμπρός της το κεφάλι,

έρχετ' ο Έρως ο ανυπόταχτος

και της ανοίγει την αγκάλη,

έρχετ' ο Πλούτος ο φιλάργυρος

κι όλα τα δώρα του της φέρνει,

έρχετ' η Τέχνη και δοξάζει την,

έρχετ' ο Χρόνος... και την παίρνει. 

Ιωάννης Πολέμης, ''Εστιάδες''

Φοβάμαι... Δημήτρης Καμπάκος

Laura Domrose

Πάλι ξύπνησα νωρίς.

Το πρώτο λεωφορείο μόλις πέρασε.

Δε μπορώ να ησυχάσω. Ακόμη

έχω στ αυτιά μου τους υπέροχους στίχους

ενός ακόμη δούλου σου.

Στίχοι που με στοιχειώσανε,

με ξεγύμνωσαν και μ άφησαν να τρέμω.

Μα το προτιμώ.

Υπηρέτης σου πια κι εγώ,

αναζητώ τους ήχους

που τόσα χρόνια δε γνώριζα την ύπαρξή τους.

Απολαμβάνω πια το συνταίριασμα

των ψυχών που αναζητούν τη μαγεία των λέξεων.

Φοβάμαι μη σε χάσω,

μην τυχόν και δεν προλάβω να στα πω όλα.

Μα κι αν συμβεί, θα χω να λέω πως σε γνώρισα,

πως πρόλαβα έστω να σου

ψελλίσω. 

Δημήτρης Καμπάκος (Πρώτη δημοσίευση στον ΤΟΙΧΟ ΤΟΥ ΕΤΕΡΟΥ)

Μάθημα γραφής... Κρυσταλλία Κατσαρού

Natalie Portman

Λατρεύω τις πτυχώσεις του ω

Τ’ ανοίγματα του άλφα

Τη ζεστή θαλπωρή του πι

Το τύλιγμα του γάμα

Μα πιο πολύ λατρεύω

Το σύρσιμο του σ

Σαν έρχεται κι όλα τα περικλείει

Σ’ ένα δικό σου σ’ αγαπώ 

Κρυσταλλία Κατσαρού

Το χέλι... Γιώργος Σεφέρης

Armando Huerta

Είδα στον ύπνο μου όνειρο, κι ας το ξηγά όποια θέλει,

μέσα σε φύκια κατσαρά πως κάρφωνα ένα χέλι.

—Τα φύκια αν ήταν κατσαρά και τ’ όνειρο σου ατόφιο,

το χέλι σου που μου ’θεξες, το ’βγαλες κι ήταν ψόφιο. 

Γιώργος Σεφέρης,  ΔΙΠΛΕΣ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΓΙΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ

Οι καημένοι οι φίλοι... Γιάννης Υφαντής

J. Alexander Grün, 1913

Οι καημένοι οι φίλοι

δε φτάνει μόνο να εκτιμώ αυτούς τους ίδιους

θέλουν να εκτιμώ και τις γυναίκες τους

θέλουν να κάνω και με τις γυναίκες τους παρέα

δηλαδή

καλά και σώνει θέλουν

συνένοχους.

Γιάννης Υφαντής, Μανθρασπέντα (1977)

Αφτιασίδωτα... Δημήτρης Καμπάκος

E. Nolde

Συνεχίζω να προχωρώ όλο και πιο μέσα.

Διστακτικά μα με σοβαρά βήματα μιας και δεν έχω άλλη                                                                                                      επιλογή.

Πρέπει να αναπνεύσω στο λίγο χώρο που μου δόθηκε

(ή που κερδήθηκε;)

Αποφάσισα να δοκιμάσω τις αντοχές μου με μόνο όπλο την                                                                                               αλήθεια,

τη δική μου αλήθεια.

Έτσι ήθελα να κάνω κι έτσι κάνω.

Αισθάνομαι να δικαιώνομαι

ή τουλάχιστον να υπάρχω στην ολότητά μου.

Όχι βέβαια ότι απόδιωξα στερεότυπες συμπεριφορές                                                                                                          χρόνων

αλλά τουλάχιστον τις αναγνωρίζω πλέον

και αγωνίζομαι να τις ξεφορτωθώ.

Αγώνας δύσκολος μα και ουσιαστικός

αν θες να φαίνεσαι αυτό που είσαι

κι όχι να καμώνεσαι πως είσαι κάτι άλλο,

προσπαθώντας να ξεγελάσεις και να ξεγελαστείς. 

Δημήτρης Καμπάκος, Ψελλίσματα

Μόνη... Κων. Μ. Μάστρακας

Herbert List, Δήλος 1947

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Ζώνη Ασφαλείας, εκδ. Andy’s

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ, τχ 37

http://www.diorthoseis.eu

Αδέσποτος σκύλος... Umberto Saba

miss complejo

Κοιτάζω γυναίκα το σκύλο σου που τον αγαπάς

και σ’ αγαπάει. Κι εγώ, αν σκεφτώ τη ζωή μου...

Διάφορα επινόησα, καλά ή άσχημα

δεν ξέρω - ένας Θεός το ξέρει, ίσως κανένας.

Ποτέ δεν ανήκα σε κάτι ή σε κάποιον.

Υπήρξα πάντα («δικό σου σφάλμα» μου απαντάς),

υπήρξα πάντα ένας φτωχός αδέσποτος σκύλος.

Umberto Saba, μετ: Σωτήρης Παστάκας. 

http://www.poiein.gr