Το κλαδάκι... Γιώργος Φωτεινός

Alan Schaller

 

Ο κάμπος όλο μαργαρίτες,

ο πόνος σίδερο πολύ.

Πόσο απελπισμένα κρατιέται καθείς

απ’ το κλαδάκι που του έλαχε!..

Γιώργος Φωτεινός, Στην πίκρα και στην ελπίδα, 1963

'Ερωτας... Χρίστος Λάσκαρης

Jane Fonda and Laurence Harvey in Walk on the Wild Side (1962)

 

Στην πρώτη επαφή που είχαμε,

μιλήσαμε όπως δυο ξένοι

για πράγματα αδιάφορα σχεδόν.

Στη δεύτερη μπορώ να πω το ίδιο,

με κάποια στη φωνή μας διαφορά,

ένα χρωμάτισμα.

Ώσπου στην τρίτη,

τα λόγια μας ακολουθούσαν παύσεις –

εκείνες οι γλυκές σιωπές

του έρωτα.

Χρίστος Λάσκαρης, Ποιήματα, εκδ. Τύρφη

Πύρρειος... Πάρις Τακόπουλος

Marlon Brando

 

Ήμουνα, σήμερα

ο νικητής,

γιατί σε ξέχασα

και δεν σε πήρα.

Μα να το κάνω τι;

– Αν αισθανόσουνα,

τουλάχιστον, εσύ,

η ηττημένη!

Πάρις Τακόπουλος, Τα ποιητικά 2010-1950, εκδ. Ποταμός

Άφησα τον εαυτό μου... Γιάννα Χριστοφή

Alfredo Olivia Delgado

 

Στάθηκα στ’ ανοιχτό παράθυρο.

Σ’ είδα νάρχεσαι πέρα στον κάμπο

φορτωμένος το δεμάτι με το φρεσκοκομμένο χόρτο.

Η μυρωδιά του σημάδευε το διάβα σου…

Δε μίλησα· δε φώναξα…

Άφησα τον εαυτό μου να σε καλωσορίση…

Γιάννα Χριστοφή, Στο Ξέφωτο, 1947 

Πάντα το ίδιο... Γιώργος Χατζηανδρέου

Edvard Munch, 1892

 

Πάνε τόσα χρόνια πια,

ο παίχτης κερδίζει, χάνει,

και το χρήμα μένει πάντα  τ ο  ί δ ι ο

πάνω στην τσόχα!..

Γιώργος Χατζηανδρέου

(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)

Βεβαιότητες... Τάσος Ρούσσος

Al Pacino in The Godfather ΙΙ, 1974

 

Τυφλός! Τα μάτια του φαγώθηκαν

από ένα πλήθος βεβαιότητες!

Τάσος Ρούσσος, Η μεταμόρφωση του καιρού, εκδ. Δίφρος, 1962. 

Στους δρόμους... Κώστας Μάστρακας

Jean-Philippe Jouve

 

Τις ώρες που οι άλλοι κοιμούνται

ψάχνω να βρω τον εαυτό μου

γυρνώντας ξανὰ

στους δρόμους

που χάραξα με την καρδιά μου,

που μου χαράξαν την καρδιά.

Κώστας Μάστρακας, Ζώνη Ασφαλείας, εκδ. Andy’s 2004

Ψωμάς του κόσμου... Γιάννης Ρίτσος

Barry Pringle

 

Ψωμάς του κόσμου,

πιτσιλισμένος απ’ τ’ αλεύρι των άστρων

κι απ’ το αίμα των ανθρώπων,

ζυμώνω την καρδιά μου μες στη σκάφη του ήλιου

και φτιάχνω τα φαρδιά ψωμιά του τραγουδιού μου

να μην πεινάση φως ο κόσμος!..

Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα 1930-1960 

Φωτεινά μάτια... Νίκος Μοσχοβάκος

Anouk Aimée on set of film The Lovers of Montparnasse, 1957

 

Είχες πολύ φωτεινά μάτια.

Μπορώ να πω

δεν σ’ άκουσα ποτέ μου!.. [] 

Νίκος Μοσχοβάκος, Ειδοποίηση

(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)

Πιέ στου γιαλού τη σκοτεινή ταβέρνα… Λάμπρος Πορφύρας

Marcello Mastroianni by Paolo Di Paolo.

 

Πιέ στου γιαλού τη σκοτεινή ταβέρνα το κρασί σου,

σε μι’ άκρη, τώρα π’ άρχισαν ξανά τα πρωτοβρόχια,

πιέ το με ναύτες και σκυφτούς ψαράδες αντικρύ σου,

μ’ ανθρώπους που βασάνισε η θάλασσα κι η φτώχεια.

Πιέ το, η ψυχή σου αξένιαστη τόσο πολύ να γίνη,

που αν έρθ’ η Μοίρα σου η κακιά, να της χαμογελάσης,

καημοί καινούργιοι αν έρθουνε, μαζί σου ας πιούν κ’ εκείνοι,

κι αν έρθει ο Χάρος, ήσυχα κι αυτόν να τον κεράσης…

Λάμπρος Πορφύρας, Οι μουσικές φωνές,1934

Απαντήστε... Κώστας Μόντης

Joan Miró retouching Bleu II at the Galerie Maeght, June 1961. Foto by Francesc Català-Roca

 

Απαντήστε μ’ ένα ναι,

μ’ ένα όχι·

μη μ’ άφηνετε περιθώριο γι’ άλλες ερωτήσεις·

βοηθήστε με ν’ ακουμπήσω σε μια τελεία!

Κώστας Μόντης, Άπαντα A’. Ποίηση, Λευκωσία 1987 

Ψηλαφητά... Δημήτρης Βαλασκαντζής

 

Jules Aarons

Κάθε φορά που τ’ αποφασίζω

χάνω το δρόμο.

Ψηλαφητά

ξαναγυρίζω στα ίδια.

Δημήτρης Βαλασκαντζής, Ποιήματα, 1969 

Το πεπρωμένο... Κική Δημουλά

Abbi Al-Arouri

 

Μακρύ κουραστικό ταξίδι

το πεπρωμένο

μα το χειρότερο

πας ή έρχεσαι δεν ξέρεις.

Κική Δημουλά, Άνω τελεία, εκδ. Ίκαρος

Τα λάθη μου... Αλέκος Κατσιούρης

Neil Leifer

 

Σ‘ ένα ντουλάπι έχω στοιβάξει

τα λάθη μου ανακατεμένα

όποτε ανοίγω το πορτάκι

κάποιο καινούριο να προσθέσω

πέφτουν επάνω μου όλα μαζεμένα

και με συνθλίβούν.

Αλέκος Κατσιούρης, Ποιήματα [1972 - 2012], εκδ. Ιωλκός

Της γιαγιάς... Γιάννης Βαρβέρης

Βρασίδας Τσούχλος, 1947

 

Σοβαρός άνθρωπος να γράφει ποιήματα

για τη γιαγιά του;

Όμως, κι ας έχη φύγει τώρα είκοσι χρόνια

εμένα με βοηθάει να θυμηθώ

πως άλλοτε θυμόμουν μυρωδιές

κινήσεις, φράσεις της και τα φορέματά της

κι ότι έβαζα σημάδια στο μυαλό

για κάθε τι δικό της.

Έτσι έλεγχα τη μνήμη κάθε τόσο

νομίζοντας πως αν θυμόμουν

αγαπούσα.

Τώρα θυμάμαι μόνο πως θυμόμουνα.

Αγωνιζόμουνα να συνεχίσω να την αγαπώ.

Κι άρα τα πρώτα χρόνια

έστω λιγότερο

την αγαπούσα.

Όπως την αγαπούσατε κι εσείς.

Όπως τους αγαπούσατε κι εσείς∙

πριν γίνει λίγο-λίγο μόνη αγάπη μας

η πίκρα

όταν σκεπτόμαστε

πως πάει,

δεν αγαπάμε πια.

Γιάννης Βαρβέρης, Πιάνο βυθού (1991)

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ. 18, Δεκέμβριος 2012

https://diorthoseis.eu/