Στην έρημο... Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας

Stephen Howard

Ό,τι πρόλαβαν να σου δώσουν,

ό,τι πρόλαβες να πάρεις!

Άλλο δεν έχει. Η ώρα πέρασε,

το καραβάνι ξεκινάει.

Σαν πρώτα από δω κ' εμπρός,

ως την επόμενη όαση

που ονειρεύεσαι,

που δεν ξέρεις

πού θάναι,

πότε θάναι,

αν θάναι…

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Ζώνη Ασφαλείας

Παρακαλώ, ένα ποίημα... Χρίστος Λάσκαρης

John Buckland Wright

Παρακαλώ, ένα ποίημα

Ένα ποίημα,

δώσε μου ένα ποίημα-

ένα ποίημα από κείνα που τσιγκουνεύεσαι

κι όχι απ' αυτά

που έχεις σε πρώτη ζήτηση.

Χρίστος Λάσκαρης, Ποιήματα

Επισκέψεις... Βαγγέλης Κακατσάκης

Luis Beltran

Ντυμένο σαν χθες

ήρθε σήμερα

και με βρήκε το αύριο.

Ντυμένο σαν αύριο

ήρθε και με βρήκε

σήμερα το χθες.

Βαγγέλης Κακατσάκης, Όπως το ψωμί. 

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ 45, Σεπτέμβριος 2019 

https://diorthoseis.eu/

Ωδή στην πατρίδα... Γιάννης Πανούσης

Hans Wolfgang Hawerkamp, Κυκλάδες

Πατρίδα, που σε γνώρισα

στ’ αναγνωστικά του σχολείου,

πάνω στο λόφο του Κολωνού,

που σ’ αγάπησα

στις διηγήσεις του περήφανου παππού,

πλάι στη σβησμένη ξυλόσομπα,

που σε ανακάλυψα

μέσα στις σκοπιές της ομιχλώδους Λάρισας,

που σε θαύμασα

στις απαντοχές της Κομοτηνής,

που σε λησμόνησα

τρέχοντας από ‘δω κι από ‘κει,

για να βρω μιαν άλλη ταυτότητα,

που σ’ έχασα

χαμένος στις φρούδες υποσχέσεις

μιας παγκοσμιοποιημένης ειρήνης,

που σε πλήγωσα,

αρνούμενος την ιστορία και τους ήρωές σου,

που σε πρόδωσα

κρατώντας και κυματίζοντας άλλες σημαίες,

Πατρίδα μάνα,

πρέπει να ξαναγυρίσεις κοντά μας,

να προστατεύσης όλα σου τα παιδιά,

στην Ελλάδα και την ξενιτειά,

από τους κινδύνους του μέλλοντος.

Χωρίς εσένα

κρατάμε τη δάδα μιας δόξας,

που μας καίει, δίχως ποτέ να μας φωτίζη!

Γιάννης Πανούσης, Μοιρόγραφτο, εκδ. Ι. Σιδέρης, Αθ. 2018 

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ Σεπτέμβριος 2019, τχ 45 https://diorthoseis.eu/

Βαθύτερα... Νίκος Σπάνιας

Αλεξάνδρα Λαδικού & Άλκης Γιαννακάς, Το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη

Βαθύτερα από κάθε επιστήμη, τέχνη,

ιδεολογία: το σεξ!

Συχνά-πυκνά καταφεύγει σε διφορούμενα

και νύξεις, αλλά το νόημα του εινʼ ολοφάνερο

και γυμνό σαν το σπαθί! Εισχωρεί

και στην πιο φλογερή πίστη· δίχως

ευλάβεια ατενίζει την Pieta· προσκολλάται

σε κάθε άνθιση-ακμή και παρακμή·

μεταρρυθμιστικά προγράμματα καθόλου

δεν το επηρεάζουν!

Αδιάσειστο, αδιαφιλονίκητο,

άλυτο σαν γόρδιος δεσμός, πιο πεινασμένο

από κάθε πείνα,

αρωγός στην επίλυση σπουδαίων

ζητημάτων!

Οι πολύπτυχες εκδοχές και

ερμηνείες του ρίχνουνε φως πολύτιμο στην

ιστορία, ο υλισμός του συντάσσει με γλώσσα

νοητή την καθημερινή μας ειδησεογραφία

και η αταξική του φύση καθηλώνει στον ίδιο

παρανομαστή όλες τις τάξεις!

Νίκος Σπάνιας 

(Ανθολογία Η.Ρ.Η.Σ. Αποστολίδη)

Κατὰ μόνας... Ντέμης Κωνσταντινίδης

Alan Schaller, London

Ἀθέατος ἀπὸ τὴ φθορὰ τοῦ κόσμου

Ἐπιχειρῶ τὴν ἐπανάσταση ἐντός μου

(Χωρὶς ὁδοφράγματα

Γκρεμίζω ἀνταλλάγματα)

Κι ὁ πρῶτος ἐχθρός μου

Ἐγώ, μοναχός μου

Ντέμης Κωνσταντινίδης, Κι όμως, γελούν καλύτερα οι τζίτζικες

Οι Άγγελοι στα επείγοντα... Βαγγέλης Αλεξόπουλος

Μπέργκαμο 19-3-2020  foto: La Repubblica

Στα επείγοντα

των δημόσιων νοσοκομείων

περνούν την ώρα τους οι Άγγελοι

Στην αρχή χαμογελούν

στους ασθενείς αισιόδοξα

Όμως η ώρα περνάει

Μετρούν με φορεία

την ατέλειωτη αναμονή

Επεμβαίνουν συχνά

μα είναι τόσοι πολλοί

της ζωής οι ζητιάνοι

Στα επείγοντα

των δημόσιων νοσοκομείων

οι Άγγελοι χασμουριούνται

στρώνουν τη τσόχα

στο τραπέζι του χειρουργείου

και παίζουν τις ψυχές στην πόκα

Βαγγέλης Αλεξόπουλος, Οδηγίες χρήσης ιπτάμενης ραπτομηχανής

Θα συνεχίσουμε... Γιώργος Πρεβεδουράκης

Louis Faurer

θα συνεχίσουμε

γιατί αυτή είναι η δουλειά μας:

να συνεχίζουμε.

Γιώργος Πρεβεδουράκης, χαρτάκια

Τα μάτια σου... Βασίλης Κουντζάκης

Melvin Sokolsky

τα μάτια σου

η σιωπή των δέντρων

η αθόρυβη προσπάθεια

είναι τόσα πολλά

αυτά που αξίζουν

αλλά δεν αγοράζονται

Βασίλης Κουντζάκης

Τα υλικά της χαράς... Ανέστης Ευαγγέλου

Martina Heiduczek

Ανάμεσα από σωρούς σκουπιδιών, ερειπίων, θανάτων

και ποταμούς δακρύων,

λάμπουνε καταχωνιασμένα, ελάχιστα,

τα υλικά της χαράς.

Ψάχνε

με υπομονή και πίστη απέραντη

καθώς τα πετεινά τ’ ουρανού σε χιονισμένον

έρημο κάμπο

και μάζευέ τα πετραδάκι πετραδάκι.

Ανέστης Ευαγγέλου, Το διάλειμμα 

Ανάμνηση... Νίκος Γρηγοριάδης

Marina Sersale

Αν έχω κάτι να θυμάμαι από σένα,

δεν είναι το χάδι σου –τέτοιο συνήθειο δεν είχες–

ούτε τα κουστουμάκια που μ’ αγόραζες

και τα παπούτσια, ούτε το ψωμί – φρόντιζες

πράγματι πάντα να μη μας λείπουν.

Ό,τι θυμάμαι από σένα είναι

το σκυμμένο σώμα σου στη σκαλωσιά,

όταν έπαιρνες τ’ αγκωνάρι από τα χέρια μου.

Ήταν σαν να μ’ ανέβαζες στ’ αστέρια.

Νίκος Γρηγοριάδης, Δειγματοληψία Α' 

Να λιώνουν... Σωτήρης Παστάκας

Wieteke de Kogel

Να περπατήσουμε

δίπλα στο ποτάμι,

να κουραστούμε,

να καθίσουμε σ' ένα παγκάκι.

Η μεγαλύτερη διασκέδαση

να είναι το παγωτό ξυλάκι:

να λιώνουν τα μάτια

στα μάτια του άλλου.

Σωτήρης Παστάκας, Τριλογία

Έτσι νόμιζα... Μενέλαος Λουντέμης

Marcello Mastroianni in Family Portrait (1962)

Καὶ περνοῦσα τὶς μέρες μου,

μὲ τὰ χρώματά μου τακτοποιημένα.

Με τα ὄνειρά μου συγυρισμένα.

Μὲ τὰ ποιήματά μου καθαρογραμμένα...

Γιατὶ ἔτσι τά ῾βλεπα.

Ἔτσι νόμιζα.

Μενέλαος Λουντέμης, Κάτω Ἀπὸ Τὰ Κάστρα Τῆς Ἐλπίδας

Κοίταζε αλλού... Κώστας Μόντης

Sebastian Kisworo

Αν θες νά'ρθουν γρήγορα οι μέρες που περιμένεις

μην τις αφήσεις ν' αντιληφθούν ότι τις περιμένεις,

κοίταζε αλλού.

Κώστας Μόντης, Στιγμές

Τεμπελιάζοντας... Raymond Carver

Mario  Grobenski

Κοίταξα πριν από λίγο μες στο δωμάτιο

και να τι είδα εκεί -

η καρέκλα μου στη θέση της πλάι στο παράθυρο,

το βιβλίο αναποδογυρισμένο πάνω στο τραπέζι.

Και στο περβάζι, το τσιγάρο μου

καίγεται μόνο του στο στακτοδοχείο.

Λουφαδόρε! μου φώναζε ο θείος μου

πριν από τόσο καιρό. Κι είχε δίκιο.

Εξοικονόμησα λίγο χρόνο πάλι σήμερα,

όπως κάθε μέρα,

για να μην κάνω απολύτως τίποτα.

Raymond Carver, Δωμάτια όπου οι άνθρωποι ουρλιάζουν και πληγώνουν ο ένας τον άλλο.

Μετ. Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος

Συνήθεια... Γιώργος Σαραντάρης

Rarindra Prakarsa

Τι σπουδαίο παιγνίδι παίζουν τα παιδιά!

Τι συνήθεια αρχαία η ζωή!

Γιώργος Σαραντάρης, Ποιήματα, 1961

Καθρέφτης σου... Γιώργος Κακαές

Richard Avedon, The newyorker

Τι δεν θα ‘δινα

ο καθρέφτης σου να ‘μουν.

Έστω σπασμένος.

Δεν είναι ότι σε κυττάζω.

Είναι που με κοιτάς.

Γιώργος Κακαές, Μουτζούρες