Τι όμορφα... Γιάννης Ρίτσος

Salvatore Cascio & Philippe Noiret in Cinema Paradiso, 1988

 

Ω, τι όμορφα σαν σμίγουνε,

                          σαν αγαπιούνται οι ανθρώποι!                                                      

Φεγγοβολάνε οι ουρανοί, 

                         μοσκοβολάνε οι τόποι!..

Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα 1930-1960

Κάθε πρωί... Καίτη Δρόσου

Giorgio De Chirico

 

Κάθε πρωί

κάθομαι μόνη

στο κατώφλι μου.

Σπειρί-σπειρί μαζεύω

τις παλιές καλημέρες σου

για να φτιάξω τον ήλιο.

Κάθε βράδι

αγκαλιάζω τα λόγια σου

κι αποκοιμιέμαι.

Καίτη Δρόσου, Φύλλα φωτιάς 

Χαίρου... Άρης Δικταίος,

Paul Klee, Dancing Girl, 1940

Χαίρου ό,τι αρχίζει εδώ,

                        γιατί πιο πέρα παύει!

Άρης Δικταίος, Ποιήματα 1935-53 

Τον Κίτσο τον επιάσανε... Δημοτικό

Όθων Γιαβόπουλος 

 

Τον Κίτσο τον επιάσανε και πά’ να τον κρεμάσουν·

χίλιοι τον πάν από μπροστά και δυο χιλιάδες πίσω-

κι ολοξοπίσω πήγαινεν η δόλια τ’ η μανούλα:

–Κίτσο μου, πούναι τ΄άρματα, τα ‘ρημα τα τσαπράζια;

–Μάνα λωλή, μάνα τρελλή, μάνα ξεμυαλισμένη,

μάνα δεν κλαις τα νιάτα μου, δεν κλαις τη λεβεντιά μου,

μον’ κλαις τα ‘ρημα τ‘ άρματα, τα ‘ρημα τα τσαπράζια;.. 

Δημοτικό (Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)

Το σφάλμα μου... Γιάννης Πατίλης

Juarez Machado

Το σφάλμα μου που δεν ακολούθησα

τα ξανθά μαλλιά και τ’ ωραίο πρόσωπο·

που δεν πήρα δρόμο έφηβο

κι ανατολικό.

Γιάννης Πατίλης

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ. 34

https://diorthoseis.eu/

Θυμάσαι αγάπη μου… Τάσος Λειβαδίτης

Τάσσος (Αλεβίζος Αναστάσιος), ξυλογραφία 1973

 

Θυμάσαι αγάπη μου…[]

Σου πήγαινε [] το κίτρινο φόρεμα.[]

Σου πήγαινε στο πρόσωπο ο ήλιος.[]

Έβαζα τα χέρια μου στις τσέπες-τα ξανάβγαζα.

Βαδίζαμε δίχως λέξη.

[] Τι να πει κανείς

όταν ο κόσμος είναι τόσο φωτεινός

και τα μάτια σου τόσο μεγάλα.

Ένα παιδί στη γωνιά τραγουδούσε τις λεμονάδες του.

Ήπιαμε μια στα δυο.

Κι αυτό το χελιδόνι

που πέρασε ξαφνικά πλάι στα μαλλιά σου!

Τι σου είπε;

Είναι τόσο όμορφα τα μαλλιά σου!

Δεν μπορεί· κάτι θα σου είπε!..

Τάσος Λειβαδίτης, Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας, εκδ. Μετρονόμος

Η δύναμη... Όλγα Βότση

Marlon Brando, The Godfather, 1972

Σ’ έκραξα σ’ όλους τους ανέμους και δε μου μίλησες.

Κουβαριάστηκα για σένα,

σα σβόλος σκοτεινός σε μιαν άκρη της γης.

Είσαι κι εσύ σαν τους ανθρώπους και δε μ’ ακούς.

’Οπου είναι η δύναμη μεθάς.

Όλγα Βότση, Ενδόμυχα

(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)

 

Στον Αϊ-Συμιό... Αθανάσιος Κυριαζής

Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας. Σέπια και κάρβουνο σε χαρτί,
περ. 1957-1959 

 

Στον Αϊ-Συμιό, στον πλάτανο, χοροί, τραγούδια, γκάιδες,

τσαπράζια και φλουριά.

Kαίνε τα φυλλοκάρδια τους θαλασσινές νεράιδες

για την παλικαριά.

Kι όπως λυγάει τ' ανάστημα και φλόγα καίει το βλέμμα,

καημός της γειτονιάς,

παλιό, Mεσολογγίτικο, έλεα ν' ανθίζεις, αίμα

στη φλέβα της γενιάς.

Αθανάσιος Κυριαζής, Στιγμές που Ζω, Αθήνα 1921 (Χρυσούλας Σπυρέλη, Τα ποιήματα του Αθ. Γ. Κυριαζή, εκδ. Γαβριηλίδη 2007)

Εγκώμιο... Βικτωρία Θεοδώρου

Τάσσος (Αλεβίζος Αναστάσιος), ξυλογραφία σε χαρτί.

 

[]

…Ο ήλιος έγειρε και κλείνει

ένα γεμάτο μεροκάματο·

κοιτάς τον κι ανασαίνεις μ’ αλαφρή καρδιά

και παίρνεις το στρατί το μονοπάτι-

εβάσταξες και σήμερα τον κάματο και το λιοπύρι,

επήρες το ψωμί της αυριανής και το προσφάγι…

Ευλογημένη ας είναι η μαύρη σου ποδιά,

η ξέθωρη απ’ τον άσπρο ήλιο τ’ Αλωνάρη,

όπου σκεπάζει το ψωμί και τους καρπούς

που θ’ απλωθούνε στο τραπέζι μας το βράδι.

[]

Βικτωρία Θεοδώρου, Ποιήματα, 1957

Δεν μπορώ να υποσχεθώ... Κώστας Κοτίδης

Diane Arbus

 

Δεν μπορώ να υποσχεθώ

πολλά πράγματα πια.

Η εποχή των μεγάλων υποσχέσεων

έχει τελειώσει.

Δεν ξέρω γιατί νιώθω όμορφα

όταν σ’ ακούω.

Κάποτε δε θα σ’ άφηνα καν ν’ ακουστής

στην πρώτη σου λέξη θ’ απαντούσα.

Κώστας Κοτίδης, Άνεμος αλλαγής

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ26

http://www.diorthoseis.eu

Πρόκειται να γίνω δέντρο... Κώστας Καρυωτάκης

Κατερίνα Καλούδη, Κάρπαθος 1992

 

…Εν γένει μεγάλη νηνεμία επικρατει.

Σκέπτομαι να εγκατασταθώ

μονίμως σ’ ένα καφενείο.

Πρόκειται να γίνω δέντρο.

Κώστας Καρυωτάκης (Άπο γράμμα στον πατέρα του, απ’ την Πρέβεζα, 1928)

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ, τχ. 23, Μάιος 2013

https://diorthoseis.eu/

Θα καρώ μοναχός... Οδυσσέας Ελύτης

Γιάννης Κρίκης

 

Θα καρώ μοναχός

των θαλερών πραγμάτων

σεμνά θα υπηρετώ

την τάξη των πουλιών

[]

εικονίσματα θά

'χω τ' άχραντα κορίτσια

ντυμένα στου πελά

γους μόνο το λινό

θα δέομαι να πά

ρει της μυρτιάς το ένστικτο

η αγνότη μου

και τους μυώνες θηρίου.

[]

Ή θάναι αυτός

ο κόσμος ή δε θάναι!

Οδυσσέας Ελύτης, Το Άξιον εστί

(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)

Προκαθορισμένες θεωρίες... Τάκης Γιαννόπουλος

Dariusz Klimczak

 

Βέβαια, όλα ήταν ακατανόητα

από πάντοτε

- στο ‘χα πη να μην παλεύης με μάταιους ιστούς,

με λογικά τετράγωνα και προκαθορισμένες θεωρίες.

Τάκης Γιαννόπουλος, Πράσινο αίμα, 1951

Άρπαξέ τα... Κων. Παπαπρίλης - Πανάτσας

Alireza Karimi Moghaddam

 

Είναι κάτι χαμόγελα εκεί έξω,

φτιαγμένα για σένα,

στο λέω να το ξέρεις,

που καίνε

και τα μάγουλά σου σκάβουν.

Όταν τα δεις,

σταμάτα να κάνεις τον μαλάκα.

Άρπαξέ τα

με τα δόντια.

Κωνσταντίνος Παπαπρίλης - Πανάτσας, σχεδόν, εκδ. Σαιξπηρικόν

Αγαπάω... Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος

φωτ. Ανδρέας Εμπειρίκος

 

Αγαπάω τα μικρά ποιήματα, την ΙΟΝ αμυγδάλου,

τις Περιπέτειες του Τομ Σόγιερ, τη μηλόπιτα,

τις άκοπες σελίδες των βιβλίων, τα Playmobil,

τις αμυγδαλιές–ακόμη κι αν δεν είναι ανθισμένες-

τα σύννεφα, τις φυσαρμόνικες, τον Λουίς Μπουνιουέλ

ή το Τσούσκα εναντίον Gogito

τρώγοντας στο ξύλινο τραπέζι

ένα βαθύ πιάτο φασολάδα

κι έχοντας από δίπλα

μια κόκκινη καυτερή πιπεριά

που αστόχαστα δαγκώνεις,

δεν χρειάζεται και να σκεφτείς

για να ξέρεις ότι υπάρχεις.

Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος, Τι κοιτάζει στ’ αλήθεια ο ποιητής, εκδ. Πόλις, Αθήνα 2016