Χάδι ανεπαίσθητο... Άννα Ε. Πετράκη

Tetsuya Ichimura

Δεν ήτανε κοντή η φούστα,

μα όπως ανέμελα και ανοιξιάτικα καθόμουν,

όλο και επέτρεπε

από το πόδι το νεανικό

να φανεί μία μικρή του γύμνια.

Ντράπηκα κι έκανα να την κατεβάσω.

''Μη!'', χαμογέλασες...

[...]

Πέρασαν χρόνια και χρόνια.

Σβήστηκαν όλα μέσα μου

από τ' απομεσήμερο της νιότης,

χάθηκαν από τη μνήμη

εικόνες, λέξεις και σιωπές,

μόνο που φύτεψα

-αχνό αμάρτημα-

αλησμόνητο εκείνο το βλέμμα σου

χάδι ανεπαίσθητο

ερωτικό

πάνω στα γόνατά μου.

Άννα Ε. Πετράκη

Καθηγητής... Δημήτρης Μαρουδάς

Georgia O’Keeffe, c.c. 1902 

Δεν καθηγούμαι,

ούτε να το σκεφτώ!

Στους μαθητές μου αγάπη μεταγγίζω

για λέξεις που δεν υπάρχουν πια,

νεκρές,

ή που τις νομίζουμε νεκρές,

φαντάσματα ευγενικά που στέκουν

κρυμμένα στην κόχη της σιωπής τους

προσμένοντας το αγαπημένο χέρι

που θα τις τραβήξη στη ζωή

και θα τις ξαπλώση ερωτικά

πάνω σε λευκά χάρτινα κρεββάτια.

Αυτό το χέρι δείχνω

στους μαθητές μου,

πως να τ’ απλώνουν.

Δημήτρης Μαρουδάς

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ  τχ 14 https://diorthoseis.eu/

Τον έρωτα τον ζει... Χρίστος Λάσκαρης

Floriane de Lassee

                                                                   dir. by Floriane de Lassee 

Τον έρωτα τον ζει

μες στα ποιήματα

μα αν τον ρωτήσετε

θα ’θελε και αυτός

να τον ζούσε στο κρεβάτι.

Χρίστος Λάσκαρης,  Δωμάτιο για έναν, εκδ. Γαβριηλίδης

Δώρο... Πάρις Τακόπουλος

Olivia de Berardinis

Και ξέχασε στο σπίτι του

τη χτένα της, μεσάνυχτα,

ή μάλλον το χτενάκι της.

Και τώρα χαίρεται, γιατί

ενώ μονάχος καίγεται,

αυτή δεν θα χτενίζεται.

Πάρις Τακόπουλος, Τα ποιητικά (2010-1950), εκδ. Ποταμός

Αφήγηση... Ρένος Αποστολίδης

José Carlos Valencia

Η αγάπη σου ήταν αφήγηση.

Απλή.

Με το σώμα σου.

Ταξιδεύαμε μαζί πάνω σου-

                     γιατί πήγες αλλού;

Εγώ έμεινα εκεί.

Σε περιδιαβάζω ακόμα.

Εσύ έφυγες-

              μα εγώ μένω σε σένα.

Η αγάπη σου ήταν αφήγηση-

                    Αλλά δεν έλεγε

                    πως εγώ θα σε περιδιαβάζω

                    χωρίς εσένα…

Γιατί διάψευσες την αφήγησή σου

που ακόμη ακούω!;

                       Έλα συνέχισέ την!

Δεν κόβουν στα παιδιά τα παραμύθια·

τα τελειώνουν.

                   Κατά την αρχική

                   πάντα υπόσχεση.

Ρένος Αποστολίδης, Το μαύρο καράβι, εκδ. Πατάκη

Παρένθεση... Ιάσων Λειδινός

David Halliday

(Θα 'θελα

να 'ρχεσαι

σαν ξαφνική βροχή,

όχι

σαν δρομολόγιο

του Μετρό,

πάντα

στην ώρα του...)

Ιάσων Λειδινός, Ο Νεκρός Ερωδιός χαίρει άκρας υγείας, εκδ Εύμαρος

Μου φαίνεται... Γιώργος Σαραντάρης

Xi Pan, Άνοιξη

Μου φαίνεται πως η άνοιξη

σαν κελαηδά με τρέμει

μην της ζητήσω ένα σκοπό

να δώση του έρωτά μου-

μην της ζητήσω ένα φιλί:

να σου φιλήσω την καρδιά,

να σου χαρίσω δυο φτερά

και να σε δω δικιά μου!..

Γιώργος Σαραντάρης, Σὰν Πνοὴ τοῦ Ἀέρα, εκδ Ερμής

Στης γιορτής το τραπέζι... Ρήγας Γκόλφης

Αλέξης Ακριθάκης

Στης γιορτής το τραπέζι

θείο κρασί.

Πλάι μου εσύ.

Φως στα μάτια σου παίζει.

Φως ξανθό στο λειβάδι.

Ο ουρανός

λάμπει αγνός

μέσα στου ήλιου το χάδι.

Αναδεύει τ' αγέρι

τα κλαδιά.

Στην καρδιά

και στη γη καλοκαίρι. 

Μου γελάς…-νέος αγώνας

στη ζωή!

Ω, Θεοί,

ας μη μ' εύρη χειμώνας! 

Ρήγας Γκόλφης, Ποιήματα, εκδ. Εστία

Αστήρικτο... Κώστας Σοφιανός

Francesco Paolo Michetti 

Παράλογη

μια υποψία με πειράζει

κάθε

που η «πένθιμη» πομπή του επιταφίου

το σώμα περιφέρει του Κυρίου

στις γειτονιές.

Λαός χαριέντως λαμπαδηφορεί

κι ο στρατός-άγημα τιμητικό-

τον ύπνο του φρουρεί ενόπλως.

Τίποτα το παράξενο στο όλο σχήμα.

Κι όμως

κοιτώντας τους φαντάρους

η κουστωδία έρχεται στο νου μου

κ’ εκείνο το:

κέλευσον ουν ασφαλισθήναι τον τάφον

λες

και κρατά ακόμη ο φόβος ενδεχόμενης

αναστάσεώς του...

Κώστας Σοφιανός, Το φάντασμα του υποβολέα. Εκδ. Πλανόδιον

Σίμων ο Κυρηναίος... Γιάννης Βαρβέρης

Titian, 1565.

Σίμωνα Κυρηναίε

δε θέλουμε βοήθεια

Μη μας σηκώσεις το σταυρό

Ολόκληρο το διεκδικούμε το μαρτύριο

Είναι βαρύτερες για μας

οι αγαθές προθέσεις.

Γιάννης Βαρβέρης, Ο Άνθρωπος μόνος, εκδ. Κέδρος.

Σωπαίνω... Χ. Π. Σοφίας

Παναγιώτης Τέτσης

Με βασανίζει η άνοιξη

με τα χάδια της

με τη γλυκύτητά της

με τη θλίψη της

Σωπαίνω

σαν έρημο ξωκλήσι που περιμένει τον επιτάφιο

Χ.Π. Σοφίας 

Δυσκολεύτηκες... Κώστας Μόντης

Φλώρα Μάστρακα

Αν ήταν πραγματικά Απρίλης 

                                      που αναστήθηκες, Κύριε,

δε νομίζω, μ'όλο το δέοντα σεβασμό,

                                       να δυσκολεύτηκες πολύ.

Κώστας Μόντης, Σπουδές, σχεδιάσματα κ' ημιτελή, Άπαντα Α'

Στο δρομάκι... Στέλιος Σπεράντζας

Θεόδωρος Ράλλης, Φλερτ στα Μέγαρα

Στο δρομάκι μια ξανθή,

δυο φορές την είδα

μ’ ένα πρόσωπο που ανθεί

και μαλλιά αλυσίδα·

στο δρομάκι το καλό,

που περνώ διαβάτης,

μούχει πάρει το μυαλό

με την ομορφιά της!

Όμως τι κι αν τραγουδώ,

κοπελλιά;.. Στοχάσου·

πριν προφτάσω να σε ιδώ

στα παράθυρά σου,

κάποιο χέρι, που λευκά

το ζηλεύουν κρίνα,

κατεβάζει βιαστικά

τη μικρή κουρτίνα!..

Στο δρομάκι το καλό,

που δεν το ξανάειδα,

μούχει πάρει το μυαλό

μια ξανθή νεράιδα!..

Στέλιος Σπεράντζας

Μια νύχτα... Χάρης Μελιτάς

Vicente Cervera Casino

Μια νύχτα θα στρώσω

λουλούδια στους δρόμους

θα σβήσω τους νόμους και τις εντολές

ν' ανοίξουν οι πόρτες

που σφάλισαν όλοι

να βγούνε στην πόλη σεργιάνι οι καρδιές.

Μια νύχτα θ' ανάψω

φωτιές στα μπαλκόνια

να λιώσω τα χιόνια και τη μοναξιά

να βγούνε οι άνθρωποι

μαζί με τ' αστέρια

να δώσουν τα χέρια, να γίνουν παιδιά.

Μια νύχτα θα γράψω

με χρώμα στους τοίχους

εκείνους τους στίχους που μου 'λεγες χτες

πως μια στάλα αγάπη

αρκεί για ν' αλλάξει

τον κόσμο σαν στάξει

στις άδειες ματιές.

Χάρης Μελιτάς, Η νύχτα στο πιάνο. Εκδ. Μανδραγόρας, 1995

Καλύτερα εδώ... Γιάννης Πατίλης

Irene Kung, Ακρόπολη

Δεν βλέπω γιατί να φύγω.

Να πάω πού;

Πού θα ‘βρω τόσα ερείπια.

Τόσα κομμάτια του ολόκληρου.

Καλύτερα εδώ.

Ανάμεσα στα ερείπια του χθες

και σ’ αυτά που έρχονται.

Μόνος. Σ’ αυτοὺς τους άδειους δρόμους.

Ένας οποιοσδήποτε.

Που περπατάει

παραπατάει

κοιτάει

το μακάριο φως του ήλιου.

Το μακάβριο.

Γιάννης Πατίλης, Ζεστό Μεσημέρι, εκδ. Ύψιλον

Τα δοκηθέντ' ουκ ετελέσθη... Ευριπίδης

John Caple 

[…]

πολλὰ δ᾽ ἀέλπτως κραίνουσι θεοί·

καὶ τὰ δοκηθέντ᾽ οὐκ ἐτελέσθη,

τῶν δ᾽ ἀδοκήτων πόρον ηὗρε θεός.

Ευριπίδης, Μήδεια

Με ανέλπιστα και φοβερά πράγματα

οι Θεοί υφαίνουν τη ζωή μας

Εκείνα που ήταν να γίνουν

δεν έγιναν ποτέ

Κι αυτά που γίνονται

δεν ήταν να γίνουν

Σιωπή

Σιωπή

Ευριπίδης, Μήδεια, απόδοση Γιώργου Χειμωνά, εκδόσεις Καστανιώτη