 |
| M. C. Escher |
Ἀλληλεγγύη
Γιατί,
ἀλήθεια, πάντοτε
ὁ
λόγος ν’ ἀναφέρεται
σ’
ἀφεντικὰ
καὶ δούλους;..
Μιὰ μέρα, σὰ
συζήταγα
μ’
ἕναν καλό μου φίλο,
μοῦ ἀποκρίθη
σκεφτικός:
Δὲ θέλησα ποτέ μου
μήτ’
ἀφεντικό,
μὰ μήτε δοῦλος
νάμαι..-
τὸ πλήρωσ’ ἀκριβά!
Φίλε
μου, οὔτε κ’ ἐγὼ
τὸ θέλω
ἀντίτιμο
κ’ ἐγώ πληρώνω·
γι’
αὐτό κ’ οἱ
δυό μας,
τώρα
δα, εἴμαστε κοινωνία
καὶ στήνει ὁ
ἕνας
σεβαστικά
ἀντηρίδες
στὸ λιθαράκι τ’ ἄλλου.
Μὰ ἀπάντησέ
μου, φίλε μου,
ἂν
τρεῖς μονάχα ἤμασταν
τί κ ά σ τ ρ α
θὰ ὀρθώναμε;..
Ἂν
τέσσερεις βρισκόμασταν
τί ο ὐ
ρ α ν ο ὺ ς θὰ
βλέπαμε;..
Πέντε,
ποιάν α ἰ ω ν ι ό τ η τ α
θάχαμε
πιὰ δικιά μας;..
Ὅμως,
ἐσὺ
κ’ ἐγώ,
δυὸ πρόσωπα καὶ
μόνο,
φτουρᾶμε κόντρα στὸν
καιρὸ
νὰ νοιώσουμ’ ε
ὐ τ υ χ ί α!
Θεοδόσης Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος
http://dieleusi.map-in-box.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου