 |
| Alex Omarsson |
[…]
Τους δρόμους τους σκεπάσανε τα χιόνια
και κλείσανε σαν πύλες οι ουρανοί:
αν ήταν (που δεν ήταν!) κάτι να 'ρθει,
τώρα πια είναι αργά για να φανεί.
Α! Τι δειλοί - και πόσο γελασμένοι
εβγήκαμε σε όλα στη ζωή μας:
γι' ασφάλεια κυκλωθήκαμε με τείχη
- και γίνανε τα τείχη φυλακή μας.
Εμπρός στης Προσδοκίας το κατώφλι
περάσαμε τα νιάτα μας ορθοί
- ενώ ήτανε μέσα μας το θάμα
που τόσο λαχταρούσαμε να 'ρθει!..
Κώστας Ουράνης, Ποιήματα, εκδ. Εστία
