Η ΟΜΙΛΙΑ
Ένα μαύρο, πλατύ προσωπείο,
κρεμασμένο στον τοίχο.
Πίσω απ’ τα κούφια μάτια και το
στόμα
η σκιά του προσωπείου. Αργότερα
μια παχιά, κόκκινη γλώσσα
κρεμάστηκε
απ’ την τρύπα του στόματος. Έκλεισε
η τρύπα.
Τα μάτια γέμισαν με δυό κυρτούς
φακούς
ολότελα μαύρους. Πάνω τους
καθρεφτίστηκε
η φλόγα του κεριού, πλάι στο γυμνό
κρεβάτι.
Μα τί ’θελε να πεί κείνη η κόκκινη
γλώσσα,
υγρή, κρεμάμενη, σαλεύοντας
ατέλειωτα
όπως η γλώσσα των μουγκών, με μια
έκφραση
πνιγμού και σαρκασμού και
πανουργίας;
Γιάννης Ρίτσος, «Μαρτυρίες Β΄» (1964-1965)
--------- -------- ---------
Όλοι αγαπούν τα
ψόματα να λεν, να μας γελούσι,
Και την αλήθεια
άθρωπος δε θε να τη ακούση.
Βιτσέντζος Κορνάρος, Ερωτόκριτος
Τα κόμματα αντιμετρώνται για τη σωτηρία του τόπου…
Με λεπτομερή και σαφή προγράμματα, ενημερώνουν τους ψηφοφόρους
ως προς τον τρόπο με τον οποίο θα σώσουν τη χώρα και τις λαϊκές, όπως τις
αποκαλούν, τάξεις…
Ο Αλέξης, ο
παρασυρμένος, προτάσσει τη συνέπεια λόγων και πράξεών του, την στοχοπροσήλωσή του στη σωτηρία μας, άλλα και των λαών της Ευρώπης και μας διαμηνύει ότι… «θα φύγουμε μπροστά»…
Ο Βαγγέλης,
ο μαγκιόρος, προσλιπαρεί τον Αλέξη, τον ψευταράκο, να συγκυβερνήσουν,
για να πάνε την ‘’Ελλάδα μπροστά’’…
Ο Σταύρος, το παιδί για τα τσιγάρα («Εάν το Ποτάμι είναι μια δύναμη του 6%, θα είναι το
παιδί για τα θελήματα». Σύρος, 24/11/14), προσκλαίει ζητώντας να
κυβερνήσει, διότι, επιτέλους κι αυτός μπορεί…
Η Φώφη, η απόγονος των
τιμίων…, καθικετεύει τους ασώτους να επιστρέψουν…
Ο Παναγιώτης, ο επιδρομέας, με
τη Ζωή, τη γλυκομιλούσα, τονίζουν το πόσο
σαλοί υπήρξαμε, ψηφίζοντας τον Αλέξη…
Ο Πάνος, ο στα τέσσερα, διαβεβαιώνει ότι θα συνεχίσει
να είναι ο παιδαγωγός του παγιδευμένου…
Ο Δημήτρης,
ο αγωνιστής, λέει για τις πλατιές λαϊκές μάζες, τα αφεντικά με τα μπουριά, τον Στάλιν και τα μαζικά λαϊκά κινήματα…
Και οι ψηφοφόροι;
… οι ψηφοφόροι ενεοί… από
τη σιγουριά, τη σοβαρότητα, το πνεύμα και την αυτοθυσία των υποψηφίων…
«παλεύουν» για να βρουν τον καλύτερο…
Δημήτρης Γ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου