Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014

Οι «θυσίες»...



‘’Οι θυσίες του ελληνικού λαού”. Αυτή είναι η μεγαλύτερη απάτη από το 1821. Το λένε, όμως, φόρα παρτίδα. Το λένε, το ξαναλένε, δεν έχουν σταματήσει να το λένε. “Οι θυσίες του ελληνικού λαού”. Για τέτοια κοροϊδία μιλάμε. Βάζουν το χέρι στην τσέπη να στα πάρουν όλα, ό, τι απέμεινε επάνω σου και πώς ξηγιούνται; Μπράβο σου, χίλια μπράβο σου γι' αυτά που μας δίνεις!
Εσύ, όμως, δεν δίνεις τίποτα. Δεν θέλεις να δώσεις τίποτα. Αυτοί στα παίρνουν! Και πέφτει το δούλεμα. “Οι θυσίες του ελληνικού λαού”. Ξανά μανά δούλεμα. Ότι με τη θέλησή του ο κοσμάκης, και σε βάρος της τσέπης του συμβάλλει εδώ και τέσσερα χρόνια για να βγει η χώρα από το λούκι.
Θα σου πω τι σημαίνει Θυσιάζω, επειδή τυχαίνει να γνωρίζουμε ελληνικά. Τι θα πει Θυσία. Πρόκειται για δική σου απόφαση να στερηθείς κάτι, για κάποιο συγκεκριμένο σκοπό. Προκειμένου να επιτευχθεί αυτό που επιδιώκεις. Να πραγματοποιηθεί μία επιθυμία σου.
Δεν γνωρίζω ούτε έναν στην Ελλάδα που συμφωνεί, που συμφώνησε να μειωθεί ο μισθός του, να πετσοκοφτεί η σύνταξή του, να πληρώνει υψηλότερους φόρους και χαράτσια από επάνω. Για ποιες, λοιπόν, θυσίες του ελληνικού λαού μιλάνε;
Δεν υπάρχει αυτό που λέμε “Γίνομαι θυσία”, που σημαίνει πως κάνω ό, τι μπορώ, ό, τι περνάει από το χέρι μου για το παιδί μου, την οικογένειά μου, την πατρίδα μου, το μέλλον μου.

Πηγή: apodytiriakias.gr  16/7/14

3 σχόλια:

  1. Θεωρητικά από την στιγμή που αποδέχεσαι την αντιπροσωπευτική δημοκρατία, και αφού ο Λαός έχει ψηφίσει αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις, συμμετέχει/αποδέχεται τις αποφάσεις αυτές. Άρα στοιχειοθετείται η έννοια της θυσίας.
    Δυστυχώς!
    Πειθίων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εάν αί «θυσίαι» ήταν απόφασις του ελληνικού λαού μετά από σχετικό ερώτημα, θα συμφωνούσα αγαπητέ Πειθίων, αλλά όπως γνωρίζεις αι «θυσίαι» ακολούθησαν, το περίφημο πλέον, «λεφτά υπάρχουν».
      Θεωρώ ότι η ρήση του Γκέτε ταιριάζει απόλυτα... «Γνήσιος σκοταδισμός δεν είναι το να εμποδίζεις να απλωθεί το αληθινό, το ξεκάθαρο, το χρήσιμο, αλλά να θέτεις σε κυκλοφορία το κίβδηλο»...

      Διαγραφή
  2. κε Γεωργίου, συμφωνώ απολύτως μαζί σας. Το θέμα λοιπόν είναι πώς μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα η αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Δεν είναι ούτε αποτελεσματικό, ούτε και ευκταίο το να ανατρέχουμε συνεχώς σε δημοψηφίσματα για να λαμβάνεται μία απόφαση. Όσο σημαντική και να είναι αυτή.
    Η οποιαδήποτε συζήτηση πάνω στα αποτελέσματα μίας κατάστασης, ναι μεν βοηθά στην αναγνώριση της κατάστασης, σπανίως όμως υποδεικνύει την λύση της.
    Αν είναι φαύλοι, υποκριτές , ψεύτες και υστερόβουλοι οι λειτουργοί της δημοκρατίας μας, ας βρούμε τρόπο να τους αλλάξουμε από το να βλέπουμε που οδηγεί αυτή η φαυλότητα.
    Είναι όμως οι ηγέτες που οδηγούν το έθνος, ή το έθνος που δημιουργεί τους ηγέτες του;
    Πειθίων

    ΑπάντησηΔιαγραφή