Αποδιοπομπαίος τράγος... Κων. Μ. Μάστρακας

Δημόσια εκτέλεση του Λουδοβίκου ΙΣΤ', Παρίσι 1793

Τοῦτο τὸ καλοκαίρι, τούτ’ τὴν ἄνοιξη,

ἄσπρα χαρτιὰ μᾶς γράφουν – μαῦρα γράμματα!

Δημοτικό

(Ἀνθολογία Η.Ρ.Η.Σ. Ἀποστολίδη, Ἀθ. 2010, Τὰ Νέα Ἑλληνικά, 12^η ἔκδ., σελ. 283.)

Ἡ καρδιὰ

Τώρα προσπάθησε, ἄντε γειά σου,

νὰ κουβεντιάσῃς τὴν καρδιά σου!

Νὰ τὴ ρωτήξῃς πιὰ γιατί

τσαλαβουτᾶ στὸ κάθε τί.

Ὅπου γυρνᾶς – παροῦσα: Νάμαι!

Στὸ χάος νὰ σκύβῃς ἔτσι ἀστεῖα,

καὶ νὰ σὲ σπρώχνῃ ἐκείνη: Πᾶμε!

Κώστας Μόντης

(Ἀνθολογία Η.Ρ.Η.Σ. Ἀποστολίδη, Ἀθ. 2010, Τὰ Νέα Ἑλληνικά, 12^η ἔκδ., σελ. 810.)

*

Ὁ ἀποδιοπομπαῖος τράγος. ( ΙΟΥΝΙΟΣ 2012)

 Τὶς ἀτελείωτες χειμωνιάτικες ὧρες σιωπῆς καὶ μελέτης τῶν παιδικῶν μου χρόνων, κατὰ τὴ δεκαετία τοῦ ’50 καὶ τοῦ ’60, ἡ μητέρα μου, ἂν δὲν ἔπλεκε, ξήλωνε κ’ ἔκοβε μετά, σέ, ὅσο τὸ δυνατό, μακρύτερες λωρίδες κουρελιῶν τὰ ροῦχα μας, ποὺ εἶχαν ἀχρηστευθῆ ἀπ’ τὴ φθορά. Μετά, τὰ χώριζε σὲ σωρούς, ἀνάλογα μὲ τὴν ὑφή τους καὶ τὰ ἔβαφε, ν’ ἀποκτήσουν ἕνα ὁμοιογενὲς χρῶμα. Συνήθως σκοῦρο μαῦρο καὶ κόκκινο βαθύ. Ἐν συνεχείᾳ, μ’ ἕν’ ἁπλὸ ἀδράχτι, τάστριβε κ’ ἔκανε κουβάρια σφιχτά-σφιχτά. Τὰ καλοκαίρια, στὸ Παρθένι, ἔξω ἀπ’ τὴν Τρίπολη, σ’ ἐξ ἀγχιστείας συγγενεῖς, ποὺ εἶχαν στὸ χαγιάτι ἀργαλειό, τὰ ὕφαινε σὲ λωρίδες καὶ μετὰ τὶς ἕνωνε κ’ ἔφτειαχνε τετράγωνες περίπου, ἀνάλογες μὲ τὰ δωμάτια, κουρελοῦδες, ποὺ τὶς στρώναμε τὸ χειμῶνα νάναι τὸ σπίτι μας ζεστό. Καὶ τὰ περισσεύματα, τὰ ρετάλια δὲν τὰ πέταγε. Χρησίμευαν, τὰ μικρὰ κομμάτια, γιὰ τὰ παπούτσια, ὅταν μπαίναμε, στὴν εἴσοδο -τὰ τσούλια, ὅπως τάλεγε.

 Ἦσαν βαριὲς καὶ κοπίαζε νὰ σηκώνῃ κρεββάτια, τραπέζια, καρέκλες γιὰ νὰ τὶς στρώνῃ καὶ σκουπίζονταν δύσκολα μὲ τὶς ψάθινες σκοῦπες. Συχνὰ ἀναστάτωνε τὸ σπίτι καὶ τὶς ἀνέβαζε στὴν ταράτσα, νὰ τὶς τινάξῃ, νὰ φύγῃ ἡ σκόνη καὶ τὸ καλοκαίρι τὶς παίρναμε μαζὶ στὴ θάλασσα, στὴ Σαλαμίνα. Τὶς ποντίζαμε στὴν παραλία καὶ ρίχναμε πάνω τους μερικὲς βαριὲς πέτρες. Τὸ κύμα τὴ νύχτα τὶς χτύπαγε ἀσταμάτητα. Τὸ πρωὶ ἦσαν πεντακάθαρες, τὶς ἁπλώναμε σὲ χοντρὴ τριχιὰ κι ἀφοῦ τὶς ξεπλέναμε καλά-καλά, νὰ φύγῃ τ’ ἁλάτι, τὶς ἀφήναμε νὰ στραγγίσουν καὶ νὰ στεγνώσουν! Γίνονταν καλύτερες ἀπὸ καινούργιες καθὼς λάμπανε στὸ ἥλιο οἱ χρωματιστές τους λουρίδες!..

 Ἑξήντα καί, χρόνια μετά, ἀναρωτιέμαι, ἂν ὁ ἀπίστευτος σήμερα καθημερινὸς αὐτὸς κόπος καὶ ὑπομονή της ἀφοροῦσε τὸ σπίτι μόνο ἢ ἀμίλητη ὕφαινε, ἔχτιζε καὶ καλλιεργοῦσε, μὲς ἀπὸ κεῖνον, τὴ συνείδηση ποὺ τώρα καταγράφει τὶς σκέψεις αὐτές. Κι ὅπως παραθέτει κανεὶς τοὺς τίτλους του, τὶς σπουδές του, τὰ μεταπτυχιακά του, καλό εἶναι νὰ θυμᾶται καὶ νὰ σέβεται στὴν οὐσία τὶς παιδικές του μνῆμες, καὶ νὰ τιμᾷ τοὺς ἀνθρώπους, δικούς του, φίλους, καθηγητές, πνευματικοὺς πατέρες, τὰ ἔργα ποὺ τὸν προσανατόλισαν, τὸν ἔστησαν καὶ τὸν προσδιώρισαν ἀνεξίτηλα.

 Στὴν πολιτική, ἀνέκαθεν καὶ παντοῦ, σὰν κάτι δὲν πάει καλά, ἀναζητεῖται ἕνας φταίχτης, ἕνας στόχος θάλεγα, ἐναντίον τοῦ ὁποίου πρέπει νὰ στραφοῦμε, γιὰ νὰ διορθώσουμε τὰ κακῶς κείμενα. Ὁ Ἀριστείδης, γιὰ παράδειγμα, ποὺ ἐπέμενε δίκαιος, ὁ Σωκράτης πού, προφανῶς ἦταν ὑπεύθυνος γιὰ τὴ συντριβὴ τῆς Ἀθήνας ἀπ’ τὴ Σπάρτη, τοὺς τυράννους καὶ τὴν ἔκπτωση, ὁ Χριστὸς γιατὶ κλονίζονταν καὶ κατέρρεε ἡ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία, ὁ Καποδίστριας, ποὺ ἔπρεπε νὰ δολοφονηθῇ, ὁ Κολοκοτρώνης ποὺ ἔπρεπε νὰ φυλακισθῇ, ὁ Ὄθωνας, ποὺ ἔπρεπε νὰ ἐκθρονισθῇ, ὁ Χαρίλαος Τρικούπης, ποὺ ἔπρεπε ν’ ἀντικατασταθῇ ἀπ’ τὸν Γουλιμῆ, ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος, ποὺ ἔπρεπε νὰ συντριβῇ, οἱ Ἕξι ποὺ ἔπρεπε νὰ ἐκτελεσθοῦν καὶ τὰ παρόμοια.

 Δὲν ἐνδιαφέρει ν’ «ἀναθεωρηθοῦν» οἱ δίκες ἢ νὰ «ξαναϊδωθοῦν» οἱ πολύκροτες αὐτές ὑποθέσεις τῆς Ἱστορίας, καὶ ν’ ἀποδοθῇ «δίκαιο» στὴ μνήμη τεθνεώτων ἢ νὰ «ἐπικυρωθοῦν» καταδίκες «ἐνόχων». Ἀναγκαῖο ὅμως εἶναι νὰ δῇ κανεὶς ξεκάθαρα ποία ἀλήθεια ἀπέκρυψε ὁ ὀρυμαγδὸς τῶν τότε «γεγονότων». Γιὰ νὰ φωτίσῃ, ὅσο γίνεται, τὴ συνείδησή του καὶ ν’ ἀναζητήσῃ τὴν ἀποσιωπώμενη τωρινὴ ἀλήθεια.

 Μές στὴ συνολικὴ παρακμὴ μᾶς τέλειωσαν οἱ ἀποδιοπομπαῖοι τράγοι, κατσίκες καὶ γκιόσες! Πρωθυπουργίσκοι, ὑπουργίσκοι, ἡγετίσκοι φεύγουν καὶ ξαναφεύγουν συνεχῶς ἢ διώχνονται καὶ διώκονται, ἀντικαθιστώμενοι ἀπὸ ἀναξιώτερους, χωρὶς νὰ προλαβαίνῃ κανεὶς νὰ χρισθῇ μὲ τὸν τίτλο, καθὼς δὲν προλαβαίνει οὔτε νὰ ὀνομασθῇ «σωτήρας», λοιδωρούμενος a priori καὶ ἐπὶ τῇ ἐμφανίσει. Ἄδειασε πλέον ἀπ’ τὸ κατσικαριὸ τὸ ντόπιο «μαντρί»! Καὶ τὰ ξένα, ὅσο κι ἂν τὰ στοχοποιοῦμε, γιὰ παράδειγμα τὴν ἀνατολικογερμανική (μὴ τὸ ξεχνάμε) μονόχρωμη ζακέτα ἢ τὴν εὐρωπαϊκὴ ταμία τοῦ ἀμερικάνικου διεθνοῦς μπεζαχτά, κακὰ τὰ ψέμματα, τὰ χέρια μας δὲν τὰ φθάνουν, μ’ ὅλα τὰ λόμπυ μας. Καὶ τί θὰ γίνουμε χωρὶς τράγους; Οὔτε μπροστάρηδες, οὔτε ἀποδιοπομπαίους; Ἔ, λοιπόν, βρήκαμε!.. Ἀφοῦ δὲν ἔχουμε ἀνθρώπους, θὰ διώξουμε «φαντάσματα», μπαμποῦλες! Ἰδίως ποὺ ἐπιμένουν οἱ λογοκρατούμενοι κουτόφραγκοι νὰ μᾶς τοὺς ἐπισείουν ἔντρομοι δέκα φορὲς τὴ μέρα!: Θὰ ἐπαναδιαπραγματευθοῦμε, ἀλλάξουμε, διορθώσουμε, καταγγείλουμε, ἀκυρώσουμε, ἀνατρέψουμε ἕνα χαρτί, μιὰν ἀπόδειξη, μιά …λέξη!.. Γιατὶ τί ἄλλο εἶναι ἀπὸ μι’ ἀπόδειξη πρὸς τούς «δικούς μας», τοὺς εὐρωπαίους, δηλαδὴ ἐκείνους ποὺ δέχτηκαν νὰ μᾶς δανείσουν, ὅταν κανεὶς στὸν κόσμο, οὔτε τοκογλύφος, δὲ μᾶς δάνειζε, τόσο ἀναξιόπιστοι κι ἀναξιόχρεοι ποὺ καταντήσαμε!..

 Ναί, ρέ: Αὐτό φταίει!.. Θὰ τὸ σκίσουμε τὸ παλιόχαρτο καὶ δὲ θέλουμε τὰ λεφτά σας, δὲν τάχουμε ἀνάγκη, θὰ τὰ καταφέρουμε μόνοι μας!.. Γιατί, ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε, ἔτσι ποὺ φοβάστε γιὰ τὸ εὐρώ σας, θὰ μᾶς κρατήσετε μέσα καὶ θὰ μᾶς τ’ ἀκουμπήσετε πάλι χοντρά, ὅπως τὰ θέλουμ’ ἐμεῖς κι ὄχι ὅπως μᾶς τὰ δίνετε σεῖς! Θάχουμε ξανὰ τὶς μισθάρες μας, τὶς συνταξάρες μας, τὰ ἐπιδόματά μας, τὶς ΔΕΚΟ μας, τὰ cayene ἀντὶ τοῦ Ὄλι Ρέν σας καὶ στὸ Ἑλληνικὸ δὲ θὰ τσιμεντώσουμε οὔτε πεζοδρόμιο, θὰ τὸ δώσουμε ὅλο στὴ Φύση νὰ λογγώσῃ, νὰ γεμίσῃ κοράκια, ἀγριόσκυλους κι ἀλεποῦδες!.. Καὶ Κυβέρνηση θὰ κάνουμε ὅποτε θέλουμ’ ἐμεῖς, κ’ ἐκλογὲς κάθε μέρα, ἔτσι γουστάρουμε! Σιγὰ μὴ σᾶς ρωτήσουμε κιόλας!.. Ἄλλωστε καὶ Κυβέρνηση νὰ σχηματίσουμε πάλι ἐκλογὲς θὰ κάνουμ’ ἀμέσως -ἄμεση δημοκρατία, ὄχι σὰν τὶς δικές σας κάθε τέσσερα χρόνια!..

 Ποιός τὰ λέει αὐτά; Μά …ὅλοι ἀνεξαιρέτως! Σὲ μιὰ «συγκινητική» πανεθνικὴ ὁμοψυχία!: Ἡ, μακαρίᾳ τῇ λήξει, Βουλὴ τοῦ 2009 συμπούρμπουλη, ἡ ἀποβιώσασα στὸ «μαιευτήριο», πρὶν γεννηθῇ, Βουλὴ τοῦ Μάη τοῦ 2012, ὅλα τ’ ἀποκόμματα, οἱ ἡγετίσκοι τους ἐντὸς κ’ ἐκτὸς Βουλῆς, ὅλοι οἱ πολιτικοί, παλαιοὶ καὶ νέοι, ἐκλεγέντες καὶ μή, ὅλα τ’ αὐτο-ονομαζόμενα «στελέχη», ὅλοι οἱ (πονηροὶ καὶ μή) πολιτευτές, ὅλοι οἱ δημοσιογράφοι, ὅλος ὁ …λαός, «ἀγανακτισμένοι», σώφρονες καὶ σωφρονάφρονες, ἀκόμ’ ἀκόμα κι ὅλοι οἱ μετανάστες μας, ἀπὸ τὴ Μεσευρώπη, τὰ Οὐράλια καὶ τὴν Ἀσία μέχρι τὸ Κέρας τῆς Ἀφρικῆς καὶ τὸ Ἀκρωτήριο τῆς Καλῆς Ἐλπίδας!..

 Οἱ πράξεις καὶ παραλείψεις μας ἀπὸ τὴν 25^η Μαρτίου 1821 μέχρι σήμερα, τόσο τῆς ὅποιας ἑκάστοτε ἡγεσίας-λοφίου μας ὅσο καὶ τῆς προσωπικῆς -ὄχι μόνο ἐκλογικῆς, συμπεριφορᾶς ἑνὸς ἑκάστου πολίτη, ζῶντος τε καὶ τεθνεῶτος, εἶναι ἡ τραγικὴ αἰτία τῆς σημερινῆς μας ἔνδειας. Βεβαίως περιλαμβάνονται ἐδῶ κακές, κάκιστες «ἡγεσίες», μὲ βαρύνουσα εὐθύνη, προδοτικὲς συμπεριφορὲς Ἐφιαλτῶν, δυστυχῶς, καταχραστῶν δημοσίου χρήματος, δωροδοκηθέντων εἰς βάρος τοῦ Δημοσίου, μεγάλων καὶ μικρῶν (φτωχο-..), ἀνεπαρκῶν, ἀνοήτων, ἀναξίων γενικά, ποὺ ἡ μονίμως πάσχουσα αὐτὴ κοινωνία τοὺς ἀνέδειξε καὶ τοὺς ἐβράβευσε καὶ ἐπεβράβευσε πολλές φορές καὶ πολλαπλᾶ.

Γι’ αὐτὸ τὸ κράτος ποὺ τιμᾷ τὰ ξέστρωτα γαϊδούρια,

σικτίρ στὰ χρόνια τὰ παλιά, σικτίρ καὶ στὰ καινούργια!

(Ἀνθολογία Η.Ρ.Η.Σ. Ἀποστολίδη, Ἀθ. 2010, Τὰ Νέα Ἑλληνικά, 12^η ἔκδ., σελ. 1413.)

φωνάζει, μάταια, ὁ Γιῶργος Σουρῆς ἀπ’ τὸν περασμένο ἤδη αἰῶνα!

 Σήμερα συμφωνοῦν ὅλοι οἱ ὀπαδοὶ πάσης ἀπόκλισης στὶς διαπιστώσεις καὶ μὲ ρωτοῦν, μοῦ ζητοῦν ἐναγώνια νὰ κάνω μιὰν ἐπιλογὴ συγκεκριμένη ἐπιτέλους, ἐλπίζοντας κρυφά, στὸ βάθος τῆς πονηρευομένης συνείδησής τους, πὼς θὰ σταθῶ ὑπὲρ τῆς παλαιᾶς καὶ νέας, μὰ ὁριστικὰ κλονισμένης μέσα τους δικῆς τους, ἐπιλογῆς, καταδικάζοντας, μὲ ποδοσφαιρικὴ φανατίλα, τὸν ὅποιον θεωροῦν ἀντίπαλό τους! Ἔ, λοιπόν, αὐτή ἀκριβῶς ἡ, διακόσια χρόνια, ἀδιέξοδη νοοτροπία εἶναι ὁ μοναδικὸς ἀντίπαλος!

 Ἀπὸ τὴ μεριὰ τῶν Εὐρωπαίων ἑταίρων καὶ τῶν Ἀμερικανῶνσυμμάχων ἔχουμε τὸ γονιδιακὸ δόγμα τοῦ πές το κ’ ἔγινε! Γι’ αὐτὸ ἐπιμένουν καθημερινὰ οἱ πάντες, μὲ δηλώσεις ποὺ συστήνουν τὸ αὐτονόητο! Ἂν ὅμως ἴσχυε αὐτό, δὲ χρειαζόταν καμμία δήλωση κανενός. Τὸ αὐτονόητο θὰ πραγματοποιούνταν …αὐτονοήτως!.. Πέραν τῆς εὐρωπαϊκῆς καὶ τῆς παγκόσμιας πλέον γραφειοκρατίας, ποὺ ἐμποδίζει ὅποια πολιτικὴ ἀπόφαση τῶν διαχειριστῶν τῆς ἐξουσίας, ἀπ’ τὸ ἐννοιολόγιο καὶ τὸ λεξιλόγιο τῶν περισπούδαστων χρηματοοικονομικῶν καὶ πολιτικοκοινωνικῶν ἐγκεφάλων λείπει τραγικὰ ἡ ἔννοια καὶ ἡ λέξη λυσιτέλεια, ἀποτελεσματικότητα. Ναί, εἶναι σωστὰ τὰ περὶ δημοσιονομικῆς πειθαρχίας, γερμανευρωπαῖε μποῦφε, πρέπει ὅμως καὶ νὰ βρῇς (ἐσὺ πού, κυρίως καὶ καιρίως τὰ θές) ἀποτελεσματικὸ τρόπο ἐφαρμογῆς, χωρὶς κρεματόρια, Χιροσίμες, Δρέσδες καὶ Νυρεμβέργες! Ἀλλοιῶς ξέρεις τί θές;..

 Σ’ αὐτὸ τὸν ὠκεανὸ κολυμπᾶμε, χωρὶς σανίδα σωτηρίας καμμιά! Ἐπιβιώνουμε κι ἀναβάλλουμε, ζητᾶμε χρόνο κι ἀγνοοῦμε ὅτι ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας!.. Θυμίζω, χωρὶς καμμιὰ νοσταλγικὴ διάθεση, ὅτι ὁ Καραμανλομάγνος μας, αὐτοεξόριστος πάνω ἀπὸ μιὰ δεκαετία, ἀποκομμένος καὶ γηρασμένος, παραλαμβάνων μόνος του, ἢ μᾶλλον διαδεχόμενος μιὰ γελοία κυβέρνηση (κατὰ τὴ δήλωση τοῦ τότε ὑπουργοῦ της καθηγητοῦ Δημητρίου Τσάκωνα), κρυπτόμενος ἐπὶ καιρῷ μέρα καὶ νύχτα διὰ τὸν φόβο τῶν χουντικῶν …σταγονιδίων, ἐνῶ ἡ Τουρκία ξεδίπλωνε τὴν πολεμική της ἐπιχείρηση κατὰ τῆς Κύπρου καὶ ἡ χώρα εἶχε ἤδη καταρρεύσει μὲ τὴν ἀπολύτως ἀνοργάνωτη κι ἀποτυχημένη γενικὴ ἐπιστράτευση, ποὺ κήρυξαν πανικόβλητοι γιὰ τοὺς σβέρκους τους οἱ ἀφανεῖς κι ἄφαντοι μέχρι τὴ σύλληψή τους δικτάτορες,πέτυχε σὲ τρεῖς μόνο μῆνες: λύση τοῦ πολιτειακοῦ καὶ πολιτικοῦ προβλήματος, δημοψηφίσματα, Συντάγματα, ἐκλογές Δημοτικὲς καὶ Κοινοβουλευτικὲς κι ὅ,τι στήθηκε ἀπ’ τὸ μηδὲν ἔζησε τριάντα ὁλόκληρα χρόνια μέχρι, καὶ τοὺς ἐπιτυχημένους Ὀλυμπιακούς!..

 Σήμερα τί δέν γίνεται ἐπὶ δυόμιση χρόνια;: Τὸ πιὸ ἁπλὸ τῶν πραγμάτων: Νὰ πάψουμε νὰ κλέβουμε ἀσύστολα τὰ δανεικά, ποὺ τὰ θέλουμε ἢ τὰ φαντασιωνόμαστε ἀγύριστα, μαζεύοντας στοιχειωδῶς τὰ δημοσιονομικὰ καὶ τὰ φορολογικά μας!.. Ἀντὶ νὰ συσταλοῦμε ἀμέσως, ξανακερδίζοντας πόντο-πόντο τὴν ἀξιοπιστία τοῦ Δημοσίου μας, βουτᾶμε ὅτι βρίσκουμε πρόχειρο: μισθοὺς καὶ συντάξεις, ἐπιβάλλουμε φόρους ἀναστέλλοντας ὅποια ὀφειλομένη πληρωμή, χαράτσια στὴν μικροϊδιοκτησία, ποὺ προστατεύεται πλέον μόνο ἀπὸ τὸ Σύνταγμα ἀλλ’ εἶναι ἕρμαιο τῶν κλεπτῶν, τῶν ληστῶν καὶ τῶν ὑπουργῶν!..

 Καὶ κάνουμε ξανὰ ἐκλογές! Ἐνῶ δὲν εἴχαμε οὔτε τῶν προηγούμενων τὴν πολυτέλεια! Μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ ἱκανοποιηθοῦν κυρίως τὰ δύο μωροφιλόδοξα μειράκια, ποὺ χαιρετιοῦνται καὶ χαριεντίζονται πανευτυχῆ καὶ σύμφωνα στὴ μοιρασιὰ τῆς πρώτης καὶ δεύτερης καρέκλας! Χαρεῖτε τοὺς ἐν πολλαῖς ἁμαρτίες περιπεσσόντες δύο αὐτοὺς τροβαδούρους τῆς συμφορᾶς, ποὺ σὰν ἄλλοι Πάντσο-Κατρακύλα στὸν ὄλεθρο, ἄδουν τὸ ἀηδιαστικὸ ἐξουσιαστικό τους τραγούδι, φορῶντας γύρω ἀπ’ τὸ λαιμό τους τὸ γνωστὸ πολύχρωμο μεξικάνικο ἔνδυμα, σὲ κουρελοῦ ἀκριβῶς, ἀπὸ τὸ κακὸ μαῦρο μέχρι τὸ πλέον ξεπλυμένο θαλασσί κι ἀπ’ τὸ χολερικὸ κίτρινο μέχρι τὸ ἐμετικὸ πορτοκαλὶ καὶ μπλαβί. Νὰ ὑπῆρχε τουλάχιστον ἐκεῖνο τὸ ἀπὸ μηχανῆς μπουγέλο τοῦ γνωστοῦ σατιρικοῦ τηλεοπτικοῦ, ὥστε νὰ διασκεδάζαμε λίγο τὸν πόνο μας!..

 Ψηφίστε λοιπὸν αὐτὲς τὶς κουρελοῦδες: δεξιὰ κι ἀριστερή.Τάπητες καὶ χαλιά -ἄλλη ἐπιλογὴ δὲν ἔχετε. Οὔτε κἂν μοκέττες. Μόνο κουρελοῦδες καὶ πολιτικὰ τσούλια. Μὴ φοβᾶστε νὰ τὶς πατήσετε, μὴ τοὺς δίνετε σημασία ποὺ δὲν ἔχουν καὶ σκουπίστε πάνω τους τὰ παλιὰ παπούτσια σας μ’ ὅλη τὴν ἄνεσή σας.

 Θάρθουν χειρότερες μέρες ὁπωσδήποτε. Γιατὶ οἱ μαθητευόμενες μάγισσες καὶ μάγοι ποὺ παίζουν μὲ τὴν παγκόσμια οἰκονομία δὲν ἀντιλαμβάνονται, ὅπως οἱ κοινότατοι ἐμπρηστές, ὅτι τίποτα ποτὲ δὲν ἐλέγχθηκε οὔτε ἐλέγχεται. Ἂς μὴν ἐπιχαίρουν ὅτι «διέσωσαν» τὰ τρία περιφερειακὰ γουρουνάκια κι ἄφησαν τὴ μπλὲ Ἱσπανία νὰ πέσῃ στὰ μαλακά!.. Μὲ τέτοιες μαλακιές, διαφανέστατες καὶ φτηνιάρικες εὐρωκομματικὲς ἀνοησίες δὲν θεραπεύεται ἡ ἀπὸ τὸ 2008 παγκόσμια κρίση. Ποὺ ὁδηγεῖ ἀναπόδραστα σὲ παγκόσμια πολιτικὴ ἀποσταθεροποίηση καὶ πόλεμο. Γιατί, ὅπως λέει ὁ Ἐλύτης:

γιὰ νὰ γυρίσῃ ὁ ἥλιος θέλει δουλειά πολλή

θέλει νεκροὶ χιλιάδες νάναι στοὺς τροχούς

θέλει κ’ οἱ ζωντανοί νὰ δίνουν τὸ αἷμα τους!

(Ἀνθολογία Η.Ρ.Η.Σ. Ἀποστολίδη, Ἀθ. 2010, Τὰ Νέα Ἑλληνικά, 12^η ἔκδ., σελ. 350.)

 Ἂν οἱ ἐπιμένοντες γιὰ ὑπογραφὲς ἐπιστολῶν καὶ δεσμεύσεις τῶν δύο κομμάτων «ἐξουσίας» ἔμειναν ἐνεοί τὴν 7^η Μαΐου, εἶναι τόσο βέβαιοι οἱ παντὸς χρώματος ἐγχώριοι ὀμφαλοσκόποι ὅτι στὶς 18 Ἰουνίου θὰ μποροῦν νὰ κάμουν ὁ,τιδήποτε διαδηλώνουν, ἂν δὲν ὑπάρχῃ εὐρώ, Εὐρωζώνη, Κομισιόν, Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, ἀλλὰ παγκόσμια σύρραξη; Γιατὶ τὸ κακὸ ξεσπᾶ πάντα ἀπροσδόκητα, σὰν τὸ σεισμό!

 Δυστυχῶς μυρίζει πάλι ἀποτρόπαια, ἄδικα χυμένο αἷμα. Καὶ οἱ μέρες αὐτὲς τῆς κρίσης ἴσως γίνουν σύντομα ἀντικείμενο νοσταλγίας!.. Οὕτως ὅμως ἢ ἄλλως πρέπει νὰ γνωρίζουν καλὰ ὅτι θὰ ἐπακολουθήσουν (καὶ ἤδη ἄρχισαν) πολλὰ κουρέματα καὶ ξυρίσματα τῶν παγκόσμιων καὶ ντόπιων ἀρχηγίσκων ποὺ παίζουν ἀνενόχλητοι καὶ γι’ αὐτὸ ἀνέτοιμοι κι ἀνυποψίαστοι κλέφτες κι ἀστυνόμους εἰς βάρος ὅλων.

 Μέχρι νὰ ὡριμάσῃ ξανά στὸν κόσμο, χωρὶς ἢ μέ πόλεμο, ὅπως τὸ 1945, ὅ,τι μᾶς συνέχει καὶ ἰδιαιτέρως τὸ φοβοῦνται.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΥ ΜΑΣΤΡΑΚΑΣ

Διορθώσεις ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τεύχος 12, Ιούνιος 2012

http://www.diorthoseis.eu