Καμποτινισμοί... Θ. Παπαδημητρόπουλος

Karien Deroo: Ο Πολιτικός

Καμποτινισμοί

Νά ἡ Ἑλλάδα τώρα: Ἕνας θίασος σκιῶν τῆς συμφορᾶς. Οἱ πρῶτοι ρόλοι προγραμματισμένοι ὅπως πάντα ἀπὸ τὸν ξένο σκηνοθέτη· οἱ δεύτεροι κ’ οἱ τρίτοι μοιρασμένοι, ἀπὸ τόν «χαρισματικό» ἤ, σκέττα: βαλκανιονίκη πρωταγωνιστὴ κι ἀπὸ τόν «κακιωμένο» δευτεραγωνιστὴ πού, ὡς γνωστόν, «σημαίνει δύναμη» ἐπίσης· οἱ τέταρτοι, οἱ πέμπτοι κ’ οἱ ἕκτοι, ἀπὸ τὶς κλαδικές, τοὺς κομματάρχες καὶ τὴν τύχη· τοὺς τελευταίους ρόλους «κρατάει» ὁ ἁπλὸς λαός: χορὸς καὶ θεατής —τὸ θέατρο εἶναι «ζωντανό»!— καί, ὡς τοῦ λένε, θιασάρχης. Τί τὸ περίεργο λοιπόν, ποὺ γίνεται «χίλια κομμάτια» προσπαθῶντας καί νὰ παίξῃ, καί νὰ δῇ καί —ὁποία εἰρωνεία— νὰ μαζέψῃ τὶς εἰσπράξεις;.. Ὥσπου οὐρλιάζῃ ὁ σκηνοθέτης —π’ ὅσο κι ἂν ἐπιδιώκῃ τὴ σύγχυση, τὴ θέλει πάντως ἐλεγχόμενη καὶ ὁπωσδήποτε ἐξυπηρετικὴ τῶν συμφερόντων του—: «ΣΤΟΠ, ΣΤΟΠ, ΣΤΟΠ! Εἶστε ἀνίκανοι νὰ στήσετε ἕνα θέαμα εὐπρόσωπο! Εἶστε γελοῖοι! Εἶστε κακοὶ ἠθοποιοί, you bastards! Ἀδειάστε μου τὰ καμαρίνια! Ἐμπρός, πίσω στὴν πλατεία! Ἀλλάζει τὸ ἔργο, ἀλλάζουν οἱ πρῶτοι ρόλοι! Μάεστρο: πᾶμε!  Ἀ τ τ ί λ α,  τὸ κομμάτι σου!»

[Κριτικὴ καὶ κείμενα, Ἀθήνα, Χειμώνας 1984, τ. 1, Ἡ αὐτοπεποίθηση τῶν ἠλιθίων, τοῦ Κώστα Σοφιανοῦ, Β΄: Τὰ λόγια, σελ. 8-9.]

Κι ἂν τὰ παραπάνω λόγια εἶναι τοῦ 1984, συνεχίζει νὰ κρατάῃ καλά ἡ κατάσταση ποὺ τόσο δύσοσμα περιγράφεται παραπάνω, καί στὴ σημερινὴ Ἑλλάδα… Σὰν ὅλος ὁ σκελετὸς τῆς κοινωνίας μας εἶν’ ἔτσι βουτηγμένος στὸ κάκιστο θέατρο, πῶς κι ἀπὸ ποῦ ζητᾶμε κάτι καλύτερο πάνω στὴν πραγματικὴ θεατρικὴ σκηνή; Καμποτινισμοὶ στὸ κοινό, καμποτίνος κι ὁ θεατρίνος ποὺ μές ἀπ’ τὸ περιβάλλον τοῦ «κοινότατου κοινοῦ» ξεπηδάει…

Ὅταν μιὰ σκέψη —μιὰ πράξη— πάει ἀντίδρομα στὰ παραδεδομένα τῆς Ἁγίας Πιάτσας, ὤπ,… νά σου καὶ πετάγεται ἀπὸ παντοῦ (κι ἀπ’ τὰ πλέον, ὑποτίθεται, «νεωτερίζοντα κύτταρα») ἡ παμπάλαια σκουριὰ τοῦ ἀπνευμάτιστου καὶ πλεόν ἀκαλαίσθητου, καθὸ ἐξαγοράσιμου…

Λέγαν οἱ παλιοί: «Ἡ πουτάνα εἶναι γιὰ νὰ χαίρεται ὁ πελάτης… Τὸ ἴδιο κι ὁ ἠθοποιός!» Κ’ εἶχαν ἕνα δίκιο – φτειάχναν ἕνα πρόχειρο ἀνάχωμα στὸ ναρκισσευόμενο ἐλιτισμὸ κ’ ἐστετισμὸ τῆς ἄτεχνης ὀκᾶς.

Μόνο ποὺ τώρα ἡ πουτάνα δίχως ἡδονὴ ὡς ἄτεχνη κι ἀπαίδευτη δὲν πληρώνεται κ’ ἐν τέλει ὁ πελάτης χασμουριέται μές σὲ φαντασμαγορίες καὶ μαϊμουδισμοὺς φεστιβαλικῶν, κρατικοδίαιτων καὶ στεγασμένων ἀνοσιουργημάτων…

Ὁπότε, τὸ ἔργο, ἀναγκαῖα, θ’ ἀλλάξῃ..- ποῦ θάβρουμε ὅμως τοὺς πρώτους;!

Θεοδόσης Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος

Πηγή: Διέλευση

http://dieleusi.map-in-box.gr