Νομίσματα... Κων. Μάστρακας

Φλώρα Μάστρακα

Ὅσα ξέρει αὐτό τὸ φέσι, δέν τὰ ξέρει τὸ ξερό σας!

Ἀλέξανδρος Μωραϊτίδης

(Ὁ ἀναποδιασμένος, Ἀνθολογία  Η.Ρ.Η.Σ. Ἀποστολίδη, Τὸ Διήγημα, Ἀθ. 2005, Τὰ Νέα Ἑλληνικά, 5^η ἔκδ., σελ. 383 κ.ἑ.)

Ὁ Δὸν Κιχώτης

Ὅταν μιλῶ νὰ σκάνετε, γιατ’ εἶστε βλάκες πρώτης!

Ἀγροῖκοι! Ὅσες κι ἂν βλέπετε μορφές στὸν κόσμ’ ὡραῖες,

γιὰ σᾶς εἶν’ ἀντικείμενα κ’ εἶναι γιὰ μένα ἰδέες!..

Ὁ Δὸν Κιχώτης εἶμ’ ἐγώ, τῆς ἐμορφιᾶς ἱππότης!

Γελᾶτε σὰ μὲ βλέπετε, καὶ λέτε: «– Ὁ Δὸν Κιχώτης!..»

Μ’ ἀκοῦστε: οἱ κόρες τοῦ Διός, ποὺ ζοῦν αἰώνια νέες,

ἐννιά για μὲ πριγκίπισσες σταθῆκαν Δουλτσινέες!

Τῆς σκλάβωσα μὲ τὸ σπαθὶ τοῦ λόγου καὶ τῆς νιότης!..

Οἰκόσημά μου τὰ ὄνειρα! Μὰ κ’ ἡ χλωμή μου ἡ μούρη

δὲν ἀντικρύζει, ὅπως ἐσεῖς, τοῦ Σάντσου τὸ γαϊδούρι!

Τὸν Πήγασο μὲ τὰ φτερά μπινεύω τὰ μεγάλα!

Κι ἂν θέλετε, ἀνεμόμυλοι, μ’ ἐμὲ νὰ μετρηθῆτε,

βροντῶντας γύρω σας ρυθμοὺς ἀθάνατους θὰ ἰδῆτε

μὲ τὰ ὡσαννά σας νὰ ριχτῶ στὰ σύννεφα καβάλλα!..

Ὅμηρος Μπεκές

(Ἀνθολογία Η.Ρ.Η.Σ. Ἀποστολίδη, Ἡ Ποίηση, Ἀθ. 2010, Τὰ Νέα Ἑλληνικά, 12^η ἔκδ., σελ. 861.)

Νομίσματα

 Ὅταν ὁ δολοφόνος τοῦ ἀδελφοῦ του Γέτα καὶ τοῦ γνωστοῦ νομοδιδασκάλου Παπινιανοῦ, ἄθλιος υἱὸς τοῦ Αὐτοκράτορα Σεπτιμίου Σεβήρου, Βασσιανὸς ἤ, ἐπισήμως Μᾶρκος Αὐρήλιος Ἀντωνῖνος ἤ, κατὰ τὸ παρωνύμιο: Καρακάλλας, ὅπως ἔμεινε γνωστός, ἀπὸ τὴν caracalla -- τὸ γαλατικὸ στρατιωτικὸ μανδύα ποὺ τοῦ ἄρεσε νὰ φέρῃ (ἐπιβάλοντάς τον καὶ στοὺς στρατιῶτες του) -- τὸ 212 μ.Χ. νομοθέτησε τὴν Constitutio Antoniana, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία ὅλοι οἱ ἐλεύθεροι τῆς Αὐτοκρατορίας θεωρήθηκαν  Ρ ω μ α ῖ ο ι  πολῖτες καὶ τοὺς ἐπιβλήθηκε, αὐτομάτως, 20% φόρος κληρονομίας, χωρὶς ὅμως ν’ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τοὺς παλαιοὺς ἐπαρχιακοὺς φόρους ποὺ πλήρωναν,.. δὲ φανταζόταν ἀλλὰ κι οὔτε θὰ τὸν ἐνδιέφερε, ὅτι 1803 χρόνια μετά, ἡ φοροκλεπτική του νομοθεσία θὰ «ἐπεβίωνε», μὲ τὴ μορφὴ τοῦ, δημοτικῆς πλέον ἰσχύος, λογίου τραγουδιοῦ: Τὴ ρωμιοσύνη μὴν τὴν κλαῖς... ἢ τῆς παροιμίας: Τοῦ ρωμιοῦ μονὸ δὲ σώνει, διπλὸ σώνει καὶ περσεύει!..

 Καὶ βεβαίως δὲν ἐνδιαφέρει πλέον ὁ ἐπὶ ἑξαετία, μέχρι νὰ δολοφονηθῇ ἀπὸ τὴ φρουρά του, ἐλεεινὸς ἐκεῖνος ἐπιβήτωρ τῆς ἐξουσίας πάνω στὴ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία, ἀλλ’ οἱ σημερινοί, δημοκρατικὰ ἐκλεγμένοι, Καρακαλλίσκοι, τῆς Εὐρώπης, ποὺ περιλαμβάνει βεβαίως Ἰσλανδία, Ἰρλανδία, Μεγάλη Βρεταννία, Σκανδιναβία, Βαλτικὲς χῶρες, Οὐκρανία, ὅλα τὰ παράλια τῆς Μαύρης Θάλασσας, ὅλα τὰ Βαλκάνια, τὴ Μικρὰ Ἀσία, τὴ Μέση Ἀνατολὴ μέχρι τοῦ Ἰράν, κι ὅλες τὶς παράλιες μεσογειακὲς ἐκτάσεις τῆς Βορείου Ἀφρικῆς.

 Ἄλλοτε ἡ κεντρική, αὐστηρὴ ὀργάνωση μιᾶς συμπαγοῦς, κατὰ τὸ μᾶλλον ἢ ἧττον, ἐξουσίας, ἡ κατασκευὴ τεραστίου ὁδικοῦ δικτύου καὶ ἡ ἐξ αὐτοῦ ἄμεση δυνατότητα ἐπέμβασης τῶν ρωμαϊκῶν λεγεώνων, τὸ κοινὸ νόμισμα, ἡ κοινὴ ἰδιότητα καὶ μοῖρα τοῦ ρωμαίου πολίτη, κράτησε κ’ ἐπεκράτησε σ’ ἕνα μεγάλο μέρος τῆς γεωγραφικῆς καὶ πολιτισμικῆς αὐτῆς ἑνότητας, μὲ κέντρο βάρους τὴ Ρώμη ἢ τὴν Κωνσταντινούπολη, ἐπὶ αἰῶνες.

 Σήμερα συμβαίνει τὸ ἀνάποδο: ἡ, πολυθρυμματισμένη σὲ μύριες ὅσες ἐθνοκρατικὲς ὑποστάσεις, Αὐτοκρατορία, ὠθεῖται σὲ μιὰν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, ἀπὸ τοὺς πολῖτες της καὶ τὶς πολλαπλὲς καθημερινὲς ἀνάγκες τους, ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τὴν ἰδιαίτερα πολύπλοκη καὶ πολυδαίδαλη ἀνάπτυξη ἐπικοινωνίας ἀνεξάρτητης, καὶ σχεδὸν ἀνεξέλεγκτης, ἀπ’ τὴν παραδεδομένη ἐξουσία!..

 Στὸ τέλος τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα, μὲ τὴν παταγώδη κατάρρευση τοῦ Κομμουνισμοῦ, συμπληρώθηκε ἡ ἐμπειρία τοῦ ἐπιβλαβοῦς τῆς θρησκευτικῆς ἢ πολιτικῆς ἰδεοκρατίας, παρὰ τὶς ὅποιες καθυστερητικὲς ἐξαιρέσεις, ἀνὰ τὸν κόσμο.

 Μὲ τὸ κρὰχ τοῦ 1929 καὶ τὸ Πὲρλ Χάρμπορ, κατεννοήθη ὅτι ὁ Ἀπομονωτισμός, ἀφοὺ πέτυχε τὴν ἀνεξαρτησία τῶν Η.Π.Α., μετεξελίχθηκε σὲ βλαπτικὴ ἰδεολοψία καὶ ἐγκατελήφθη μὲ τὴ Μεγάλη Ἀπόβαση στὴ Νορμανδία, ποὺ ἀνέτρεψε τὴν ἐφιαλτικὴ πορεία τοῦ Φασισμοῦ-Ναζισμοῦ.

 Μὲ τὴν ἔναρξη τοῦ Β΄ Παγκοσμίου πολέμου ἔγινε ἀντιληπτό, ὅτι ἡ ρεβανσιστικὴ τιμωρία λαῶν εἶναι καταστροφικὴ  κ α ί  γιὰ τοὺς νικητές. Ἔτσι, τιμώρησαν μὲν ὅσους, ἡγετικοὺς συνέλαβαν ναζί, ἀλλὰ βοήθησαν, ἀμέσως, τὴν ἀνοικοδόμηση τῆς κατεστραμένης Γερμανίας.

 Τὸ κοινὸ εὐρωπαϊκὸ νόμισμα σὲ καμμιὰ περίπτωση δὲ συναρτᾶται οὔτε μὲ τὴ λεγόμενη Εὐρωζώνη, οὔτε μὲ ὅποιο μόρφωμα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, οὔτε, βέβαια, μὲ τοὺς ἕωλους κι ἀνεπέρειστους πολιτικοὺς καιροσκόπους, πού «ἡγοῦνται» τῆς, πολυεθνικὰ διασπασμένης, πάλαι ποτέ, Αὐτοκρατορίας, ἀλλὰ μόνο μὲ τὸν εὐρωπαϊκὸ λαό, ἀκόμα κ’ ἐκεῖνον πού, μολονότι ἐντὸς τῆς γεωγραφικῆς ἔκτασης, βρίσκεται ἐκτός αὐτοῦ (ἴσως κ’ ἐκτὸς ἑαυτοῦ!).

 Πῶς θὰ μποροῦσε κανεὶς σήμερα νά «μεταφράσῃ» στὴν καθομιλουμένη ἐκεῖνο τό «Καρακάλλας»; Μήπως ὄχι «Ρόμπας»;.. Καὶ δὲν κινδυνεύω μὲν οὔτ’ ἐγώ, οὔτε σεῖς, σὰν τοὺς κατοίκους τῆς τότε Ἀλεξανδρείας, ποὺ τόλμησαν νὰ τὸν ψέξουν, κ’ εἰκοσπέντε χιλιάδες ἀποκεφαλίστηκαν μὲ τοὺς ἡγέτες τους, γιατ’ εἶναι νεκρός. Ἀλλὰ χρησιμοποιῆστε μόνοι σας ἢ φαντασθῆτε, ὅποιο ἀνάλογο, μειωτικὸ παρατσούκλι θέλετε, γιὰ τοὺς νῦν ἡγετίσκους, συνόλης τῆς Εὐρώπης, τῶν «ἡμετέρων» περιλαμβανομένων!..

 Τὸ μεγαλύτερο μέρος τῶν πολιτῶν, ἐδῶ καὶ μιὰ πενταετία καθηλώνεται ν’ ἀκούῃ «εἰδήσεις», δηλαδὴ τί, τάχα, κάνουν, ἀποφασίζουν, δηλώνουν οἱ ἐκλεγμένοι τοπάρχες -ἐπιβήτορες τῆς ἐξουσίας τῆς, θρυμματισμένης ἐθνικά, Αὐτοκρατορίας!.. Ἐνῷ, πέρα, μακριά, βράζῃ ἡ, ἄσχετη μὲ δαύτους, πραγματικὴ ζωή.

 Βέβαια ὅταν σφάζουν καὶ σφάζονται στὴν Ἀφρική, στὴ Μέση Ἀνατολή, στὴν Οὐκρανία, ἡ ἀπελπισία τοὺς φέρνει πρόσφυγες – ὅσους δὲν πνίγονται ἢ πεθαίνουν – στοὺς εὐρωπαϊκοὺς βράχους τῆς Μάλτας, τῆς Ἰταλίας, τῆς Ἑλλάδας! Κ’ ἡ βοήθεια, ἡ σωτηρία, ἡ ἐπιβίωση εἶναι πρώτιστο καθῆκον! Ἀλλ’ ἀρκεῖ; Ἀκόμη καὶ μιὰ σύγχρονη παγκόσμια constitutio ἤ «κοινοτικὴ ὁδηγία», ὅσο θέλετε ἀνθρωπιστική, θάλυνε τὸ πρόβλημα;..

 Ποῖοι προμηθεύουν φονικὰ ἐργαλεῖα καὶ ποίων, ποιές «ἰδέες» ἢ ἐπιθυμίες ἐκμεταλλεύονται; Ἀπὸ τοὺς ἐλαχίστους «ψιλικατζῆδες» ἐμπόρους, μέχρι τὶς κατασκευαστικὲς παγκόσμιες βιομηχανίες ὅπλων. Ποῖος τολμᾷ τέτοιο ρεπορτάζ; Ποῖος δύναται νὰ ὑψώσῃ λυσιτελὲς πολιτικὸ ἀνάστημα ἐναντίον τους; Ἐνῶ οἱ κατ’ ἀρχὴν ἀδύναμοι κι ἀκίνδυνοι πρόσφυγες προσφέρονται, ἐξάπτωντες πύρινα συναισθήματα, μὲ τὰ παθήματα καὶ τὴν ὀδύσσειά τους.

 Ὁμοίως ὁ οἰκονομικὸς στραγγαλισμός, διὰ τοῦ δανεισμοῦ ἀπρονοήτων καὶ ἡ ἀπώλεια τοῦ ἐπιουσίου, τῆς στέγης καὶ τῆς στοιχειώδους ἀξιοπρέπειας, μειώνει ἀνέξοδα κι ἄμεσα τίς «δυτικές» (ποὺ κακόμαθαν μερικοί, θεωρῶντας τες «κεκτημενες») ἀπαιτήσεις, ὁδηγεῖ στὴ μείωση τοῦ κόστους παραγωγῆς κι ἄρα σ’ Εὐρωπαϊκή «ἀνάπτυξη», ἀντὶ νὰ προστρέχουμε τώρα σὲ Κίνες κ’ Ἰνδίες, μένοντας στὸ 1,5 ἢ 2, ὅταν ἐκεῖνες, χάρις σ’ ἐμᾶς, «τρέχουν» μὲ 7%!..

 Ποῖος ὅμως νὰ καταπιαστῇ μὲ τέτοια, ὅταν κύριο πρόβλημα εἶναι τὸ ἐπιφαινόμενο; Καὶ μάλιστα ἕνα κάκιστο κουτσομπολιό, γύρω ἀπὸ θέματα ἀπολύτως ἀκίνδυνα καὶ μή οὐσίας; Ἂν εἴμαστε Ἀλεξανδρινοὶ τοῦ 212 μ.Χ. καὶ ἀσχολούμεθα μὲ τὸν ἀχαλίνωτο υἱὸ ἀξιολόγου, ἀλλὰ μηδὲν ὠφελήσαντος πατρός, πῶς νὰ μὴ σφαγοῦμε, ἀπὸ συνειδητό, ἐγνωσμένο ἀδελφοκτόνο, ὡς παράδειγμα πρὸς ἀποφυγήν, μέσα στὴν ἀχανὴ Αὐτοκρατορία;..

 Ὅταν «κορυφές» λέγοντες, νοοῦμε τὰ βρομερὰ ἰζηματικὰ βύθη τοῦ πυθμένα, πῶς νὰ μὴ πνιγοῦμε;:

 Εἶναι «κορυφή» ἕνας χαρτογιακάς-γραβατάκιας (ἢ καὶ πολλοί), ἕνας ξεγραβάτωτος, ἢ καὶ ξεβράκωτος, γιὰ νὰ θυμηθοῦμε τοὺς sans culottes;.

 Ἕνα τεράστιο κῦμα οὐσίας ὀγκοῦται ἀνεπίστροφα. Ἡ Εὐρώπη, ἔχει διαρκῶς μεγαλύτερη ἀνάγκη ὄχι μόνο κοινοῦ νομίσματος ἢ ἐσω-ἐξωτερικῆς πολιτικῆς ἀλλὰ πολλῶν πραγμάτων: Διοίκησης, διαδικασίας, ἀντιμετώπισης προβλημάτων παιδείας, δικαιοσύνης, περίθαλψης, φορολογίας, ἐμπορίου, βιοτεχνολογίας, ἐπιστήμης. Τὰ σύνορα τῶν ἐθνικῶν της κρατῶν γίνονται, ὁσημέραι, τυπικά. Οἱ πολίτες ταξιδεύουν διαρκῶς περισσότερο -διαρκῶς περισσότεροι. Ἐπικοινωνοῦν καὶ συναλλάσσονται, συνδιαλέγονται στὴν καθημερινότητά τους. Δὲν εἶναι θέμα τουρισμοῦ, οὔτ' ἐμπορικῶν συναλλαγῶν: συνυπάρχουν, συνεῖναι, πέρα καὶ πάνω ἀπ’ τά «μέσα», τὶς συγκοινωνίες, τὸ Διαδύκτιο, τὴν ἠλεκτρονικὴ ἀλληλογραφία. Διαμορφώνουν μιὰ κοινὴ ζωή, κι αὐτή, μὲ τὶς ἀναπόδραστες ἀνάγκες της, θὰ ὑποχρεώσῃ τοὺς θλιβεροὺς οὐραγοὺς τῆς ἐξουσίας, ἀργὰ ἢ γρήγορα νὰ προσαρμοσθοῦν καὶ συνακολουθήσουν.

 Ἕνα δημοψήφισμα ἢ μιὰ ὁδηγία θὰ καταργοῦσε ἢ θὰ μείωνε τὴν καθημερινὴ κίνηση στὴν ὑποθαλάσσια σήραγγα τῆς Μάγχης;.. Ἀπ’ τὸ Γιβραλτὰρ καὶ τὴν Ἰσλανδία, ὥς τὴν Οὐκρανία, ἀπ’ τὴ Σκανδιναβία, ὥς τὴ Μέση Ἀνατολή, τὴν Αἴγυπτο καὶ τὴ Λιβύη ποιός νόμος ἢ νόμισμα (κέρμα ἢ πεποίθηση) θὰ ἐμπόδιζε τὴν ἐκρηκτικὰ αὐξανόμενη ἐπικοινωνία, ποὺ πάντα ὑπῆρχε στὴν Αὐτοκρατορία, ὄχι ὅμως γεωμετρικὰ ὀγκούμενη ὅσο σήμερα ἡ τεχνολογικὴ πραγματικότητα ἐπιτρέπει;

 Ὡθοῦνται τὰ πράγματα σὲ μιὰ κεντρικὴ κι ἀπόμακρη ἐξουσία; Στή «στέψη» ἑνὸς σύγχρονου «Αὐτοκράτορα»; Εἶναι, ἴσως, κάτι περισσότερο ἀπευκταῖο παρὰ ἐπιθυμητό, ἀλλ’ ὁπωσδήποτε μακρυνό. Ἐκεῖνο ποὺ τρομάζει σήμερα εἶναι ἡ διαρκῶς, ἐπίσης αὐξανόμενη, πάσης φύσεως «νομενκλατούρα» τῆς Εὐρώπης. Ἐθνικὴ κ’ Εὐρωπαϊκή. Τὰ πολυπληθὴ κοινοβούλια (ὅπου ὑπάρχουν), οἱ πολυάνθρωπες κυβερνήσεις, οἱ Ἀντιπολιτεύσεις καὶ οἱ κρατοῦσες κλίκες τῆς Μεσανατολῆς καὶ τῆς μεσογειακῆς Ἀφρικῆς, τὰ λογῆς εὐρωπαϊκὰ ὄργανα καὶ τὸ ἄνευ οὐσιαστικῆς δυνατότητας πολυπληθὲς Εὐρωκοινοβούλιο… Μπορεῖ κανεὶς ν’ ἀναλογισθῇ τὸ εὐρωπαϊκὸ κόστος αὐτοῦ τοῦ ἐξουσιαστικοῦ συρφετοῦ καί, κυρίως, τὸ συνακόλουθο τῆς ἀπροσμέτρητης οἴησης καὶ ὕβρεως; Ἢ τὴν καταγενετικὴ αὔξηση τῆς γραφειοκρατίας, τὴν ἀναπόφευκτη ὑπεράσπιση «ἀναγκαίων» καὶ μὴ προνομίων, τήν, ἐκ ταύτης, τροχοπέδη πάσης προόδου, τὴ μοιραία ἀκινησία;..

 Ποιό «νόμισμα» μπορεῖ νάχῃ στὸ μυαλό του ὅλος αὐτὸς ὁ «κυβερνῶν» πληθυσμός; Ἀπὸ τοῦ πλέον γνωστοῦ καὶ ἰσχυροῦ προσώπου, ἕως τὸν πιὸ ἀνυποψίαστο κλητήρα;

 Ὅποια πολιτικὴ ἢ προσωπικὴ πεποίθηση κι ἂν ἔχουν, ἕνας εἶναι ὁ κοινὸς φάρος ποὺ τοὺς καθοδηγεῖ πέραν καὶ ὑπεράνω αὐτῶν: ἡ κατάκτηση καὶ διατήρηση τοῦ ἐξουσιαστικοῦ προνομίου. Ὅλα τὰ λοιπὰ ἕπονται. Μποροῦν νὰ εἰκάσουν ἕνα ἐπιμέρους συγκυριακὸ λαϊκὸ ρεῦμα καὶ νὰ ἐπιβοῦν αὐτοῦ. Κανείς τους ὅμως δὲ μπορεῖ ν’ ἀντιμετωπίσῃ τὴν Ἀνάγκη. Ν’ ἀντικρύσῃ τὴν Πραγματικότητα χωρὶς πολιτικὲς, θρησκευτικές, ἰδεολογικές, κ’ ἐν τέλει ἐξουσιαστικές, παρωπίδες.

 Ἡ οὐσία, ὡστόσο, ἐπέρχεται σὰν καιρικὸ φαινόμενο, καὶ δὲν ἀργεῖ!

 Οἱ πρωτεργάτες τῆς Εὐρώπης, ὅποια ἰδεολογία κι ἂν εἶχαν, ἀναγνώρισαν, σὰν πρώτη κι ἀναπόδραστη ἀνάγκη, τὴν  κ ο ι ν ὴ  ἀγορά. Πάνω σ’ αὐτὴ τὴν πραγματικότητα βασίστηκαν. Καὶ θέλησαν, ἐκ τῶν  κ ά τ ω,  προσεκτικά, νὰ χτίσουν μιὰν  ἑ ν ό τ η τ α  ἀπροσμάχητη, ὄχι νὰ καπελώσουν μὲ τίποτε τὴν καθημαγμένη ἤπειρο. Ἔμφοβες καὶ κοντόφθαλμες ἀμερικανικὲς ἡγε-CIÆς, τὴν ὥρα ποὺ κατέρρευσε ἡ Σοβιετία, κάτω ἀπ’ τὸ ἀφόρητο βάρος τῆς ἀνίκανης γραφειοκρατίας της, θέλησαν νὰ χρησιμοποιήσουν, ὡς ὄργανό τους τὴ νέα διαμόρφωση. Ἔπρεπε νὰ τὴν ἀποδυναμώσουν ἄμεσα. Καὶ ἐπέβαλαν ἀντὶ τῆς, ὀρθά, προγραμματισμένης σταδιακῆς  σ ύ γ κ λ ι σ η ς  τῶν χωρῶν τὴν ἄτσαλη εἰσδοχή. Πέτυχαν κατ’ ἀρχήν, ἀλλὰ τοὺς ξέφυγε ἡ πειθήνια καὶ his masters voice Γερμανία, ποὺ ἑνωμένη πιά, δὲν ἄργησε ν’ ἀποπέμψῃ, πύξ-λάξ, μὲ ἀκατονόμαστες ὕβρεις, τὸν χρόνια τιμωρητικὸ ἐπικυρίαρχο ἀμερικανὸ Ὑπουργὸ τῶν Οἰκονομικῶν, μὲ τὸν ἰσχυρισμὸ πὼς δὲν μπορεῖ νὰ τῆς δίνῃ μαθήματα!..

 Οἱ ζαλισμένες νεοδυτικόφιλες ἀνατολικὲς χῶρες, ξιππασμένες ἀπὸ μιὰ λάχα-λάχα «δημοκρατία», μὲ ἡγέτες κομμουνιστοθρεμένους, ποὺ ἀναβαθμίστηκαν ξαφνικὰ ὄχι μόνο σ’ ἐκλεγμένους ἀλλὰ καὶ ἰσότιμους ἑταίρους τῆς Εὐρώπης, ὡπλισμένους καὶ μὲ βέτο, ὡδήγησαν σὲ μιὰ sui generis δυτικόστροφη χάβρα. Χρειάζονταν ξανὰ ἕνας ἀντίπαλος. Μετὰ τοὺς χαριεντισμοὺς καὶ τὶς διαστημικὲς κι ἄλλες ἀγάπες, ἐπελέγη καὶ πάλι ἡ, ἀπογυμνωμένη ἀπὸ τοὺς παλιοὺς δορυφόρους, Ρωσία, χάρις στὴν δύστυχη ἀεριοῦχο Οὐκρανία! Στὴν ἀναμπουμπούλα, κατάφερε ὁ γερμανικὸς λύκος ν’ ἁρπάξῃ τὴν εὐρωπαϊκὴ κάσα, δηλαδὴ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Κεντρικὴ Τράπεζα, καὶ παριστάνει πὼς συμπλέει συρόμενος σὲ κυρώσεις ἀπὸ τοὺς νεοαμερικανόφιλους ἑταίρους του, τοὺς ὁποίους ταΐζει μὲ τέτοιες ἀνοησίες, μέχρι νὰ κατανοήσουν ἀπολύτως ποιό εἶναι ὄντως τὸ λιοντάρι στὴν Εὐρώπη καὶ νὰ συνταχθοῦν πειθήνια μ’ αὐτό.

 Ἔτσι παράγονται τὰ ποικίλα βλακώδη «νομίσματα» τῆς ἐν γένει εὐρωπαϊκῆς «διαδικασίας», ποὺ συναντιέται σ’ ἄλλο τόπο ἑκάστοτε – γιὰ νὰ μὴν πλήττουν – ἀναπτύσσοντας τὸν πολυδάπανο πολιτικὸ τουρισμὸ τῆς ὄζουσας βαλτώδους «κορυφῆς», ποὺ νομίζουν ὅτι ἀποτελοῦν, φωτογραφιζόμενοι ἀναμνηστικὰ καὶ «οἰκογενειακά». Καὶ μές σ’ αὐτὸ τὸ κλῖμα ἀναζωπυρώνεται πάλι δεξιὰ κι ἀριστερή «δυσανεξία», εὐρω-εθνοσκεπτικιστές, δημοψηφισματικοί, φασιστοῦλες καὶ φασίστες (περιμένετε σύντομα νοσταλγοὺς νεοκομμουνιστές), τζιχαντιστές, παλαιονεοχριστιανοί (περιμένετε σταυροφόρους) κι ὅποιο ἄλλο ἱστορικό, ἰδεολογικοθρησκευτικό, κατακάθι καὶ σκουπίδι.

 Ἡ πραγματικότητα μοιάζει νὰ τραντάζῃ τὸν καθένα μας ἄγρια, σὰν τὸν πιὸ βίαιο σεισμό! Ἡ εἰρήνη, ἔγινε ἐφιαλτικώτερη τοῦ πολέμου!.. Ὑπῆρξαν ἑκατομμύρια νεκροὶ στὸ Β΄ Παγκόσμιο. Ἑκατοντάδες ἢ χιλιάδες τόνοι βομβῶν ἔπεσαν στὴν Εὐρώπη. Χωριὰ ἐξαφανίστηκαν κ’ οἱ περιοχές τους ἀνεσκάφησαν, ὥστε νὰ μὴ μπορῇ νὰ προσδιοριστῇ οὔτε τὸ σημεῖο τους! Πόλεις ἰσοπεδώθηκαν, ἡ Χιροσίμα καὶ τὸ Ναγκασάκι ἐξαερώθηκαν. Τρέμει κανεὶς ἀναλογιζόμενος πόσες ζωὲς ἐξέλιπαν. Ἀλλὰ ὁ κόσμος προχώρησε. Καὶ τὸ σημαντικώτερο: Ὁ ἐφιάλτης προήλασε ἀλλὰ δέν ἐπεκράτησε, παρὰ τὰ περὶ τοῦ ἀντιθέτου, τότε διαφαινόμενα.

 Ἕνας τεράστιος Εὐρωπαϊκὸς ὠκεανὸς ὑπάρχει. Πού, ἐν τέλει, θὰ καταπιῇ, στὰ ὕστατα βάθη του, ὅλες αὐτὲς τὶς ἀνοησίες καὶ τοὺς λιλλιπούτειους ἀνερμάτιστους «ἡγετίσκους» τῆς κακῆς μας ὥρας. Χρειάζονται θυσίες καὶ ἤδη συντελοῦνται. Οἱ βωμοί, ὁρατοὶ καί «ἀόρατοι», λειτουργοῦν.  Α ἷ μ α  ἐκχέεται καθημερινὰ στὴ Μέση Ἀνατολή, στὴν Οὐκρανία, στὴ Μεσόγειο. Καὶ σ’  ὅ λ η  τὴν Εὐρώπη οἱ ἄνθρωποι καλοῦνται μ’  α ἷ μ α  νὰ πληρώσουν τὴν  ἀ θ ω ό τ η τ ά  τους!

 Μ’ ὅση ὁρμὴ κι ἂν ξεσπάῃ τὸ τσουνάμι, μιά, περισσότερο τρομακτικὴ ἀπ’ αὐτό, ἠρεμία προηγεῖται!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΥ ΜΑΣΤΡΑΚΑΣ

Διορθώσεις ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τεύχος 39 Μάιος-Αύγουστος 2015

http://www.diorthoseis.eu