Θέλω... Gioconda Belli

Βέρα Κρουσκα & Κώστας Καρράς, Θυμήσου αγάπη μου (1969)

Θέλω τη σάρκα σου να δαγκώνω,

σάρκα αλμυρή και όλο ρώμη,

ξεκινώντας απ´τα όμορφα τα μπράτσα σου,

ίδια με κλαδιά ερυθρίνας,

να συνεχίζω προς το στήθος

αυτό που τα όνειρά μου τ’ ονειρεύονται

αυτό το στήθος-σπηλιά όπου το πρόσωπό μου κρύβω

ανασκαλεύοντας την τρυφεράδα,

αυτό το στήθος που τύμπανα αντηχεί και ζωή συνεχή.

Εκεί για κάμποσο να μένω

μπλέκοντας τα χέρια μου

στο δασάκι αυτό από θάμνους που βλασταίνουν,

απαλό και μαύρο κάτω απ’ το γυμνό μου δέρμα,

να συνεχίζω ύστερα στον αφαλό

προς το κέντρο εκείνο απ’ όπου ξεκινάς να γαργαλιέσαι,

και ολοένα να σε δαγκώνω, να σε φιλώ,

ώσπου εκεί να φτάνω,

στο μικρό εκείνο μέρος

-κρυφό και μυστικό-

που χαίρεται στην παρουσία μου

που προχωρά για να μ’ υποδεχτεί

και προς εμένα προελαύνει

με όλην του τη δύναμη την πυρωμένη, ανδρική.

Ύστερα στα πόδια σου να κατεβαίνω

στέρεα σαν τις πεποιθήσεις σου τις αντάρτισσες,

τα πόδια αυτά που το ανάστημά σου ορθώνουν

που σε φέρνουνε σε μένα/και εμένα συγκρατούν,

που τα πλέκεις τη νύχτα στα δικά μου

τα απαλά και θηλυκά.

Τα πέλματά σου να φιλώ, έρωτά μου,

που τόσο, δίχως μου, τους μένει να διαβούν

και πάλι πίσω ν’ ανεβαίνω, σκαλί το σκαλί,

ώσπου τα χείλη να πιέζω στα δικά σου,

ώσπου όλη να γεμίζω απ’ το σάλιο, την ανάσα τη δική σου,

ώσπου μέσα μου να εισβάλλεις

με τη δύναμη του ιλίγγου

και με το πήγαινε να με κατακλύζεις και το έλα σου

σαν θάλασσα ανήμερη,

ώσπου ν’ απομένουμε οι δυο μας ιδρωμένοι τεντωμένοι

στων σεντονιών πάνω την άμμο.

Gioconda Belli, μετ. Έλενα Σταγκουράκη.