Τώρα δόσμου... Δημήτρης Παπαδίτσας

Luis Garvan

 

Τώρα δόσμου μια λέξη σου,

να σκάψω το στήθος μου να της βρω

το πιο φωτεινό μέρος

-κι ας φύγη αργότερα, όπως φεύγει η προσευχή…

(Αλήθεια, πώς φυτρώνει, πώς μεγαλώνει

-πόσο  χ ο ρ τ α σ τ ι κ ή  είναι η προσευχή!..)

Δημήτρης Παπαδίτσας, Ποίηση 1, 1963 

(Ανθολογία Η.&Ρ. Αποστολίδη)

------------

Πάρε την λέξη μου. Δώσε μου το χέρι σου.

Ανδρέας Εμπειρίκος, Ενδοχώρα

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024