Ο ανοιχτός ο δρόμος... Πάνος Σπάλας

Ilona Heinrich

 

Δεν υπάρχει μπροστά μου κανένα εμπόδιο,

τίποτα που να μου κλείνη τη γυμνή θέα!

Τα μάτια μου λιώνουν σε στλιπνά βότσαλα,

σε χρωματιστά κοχύλια κι όστρακα·[]

Στα πόδια μου, όλη γατίσιο νάζι,

χαϊδεύεται μι’ απέραντη θάλασσα,

ένας βαθύς ουρανός ξεδιπλώνεται στ’ αστήθι μου

κ’ η μορφή μου αποτυπώνεται

στ’ απλωμένο μαντίλι του ήλιου,

που σκουπίζει το λευκό πρόσωπο της ημέρας.[]

 Δεν υπάρχει μπροστά μου κανένα εμπόδιο,

τίποτα που να μου κλείνη τη θέα των άστρων,

που να μου κόβει το δρόμο του άπειρου…

Κι όσο πληθαίνω τα βήματά μου στον ήλιο,

βήμα το βήμα προχωράω προς τα μέσα μου!..[]

Είν’ ανοιχτός ο δρόμος, ως το πρώτο σκαλοπάτι του θεού! 

Πάνος Σπάλας

(Ανθολογία Η.&Ρ. Αποστολίδη)

-------------

Όσο βαθαίνει ο στοχασμός, τόσο πλαταίνει η πλάση.

Νίκος Μπαζιάνας, Ανήσυχες ώρες 

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024