Ρουμελιώτισσα... Αλέξανδρος Πάλλης

Shelbie Dimond

Ζουλεύω εκείνο το χωριό,

στον κάμπο κάτου,

με τ’ αψηλό καμπαναριό,

την εκκλησιά του,

που ’χει την Παναγιά χρυσή

κι ασημωμένη,

και να την ασπαστεί η Ρηνιώ

συχνοπαγαίνει.

Ζουλεύω εκείνο το χωριό,

στον κάμπο κάτου,

με τα χωράφια τα βαθιά,

με τα δεντρά του,

που φορτωμένα τις ελιές

τη γης φιλούνε

και σαν τα μάτια της Ρηνιώς

μαυρολογούνε.

Ζουλεύω εκείνο το χωριό,

στον κάμπο κάτου,

π’ ανθίζουν και μοσκοβολούν

τα κλήματά του,

που ’χει σταφύλι ροδινό

το κάθε αμπέλι,

σαν τα χειλάκια της Ρηνιώς

που στάζουν μέλι.

Ζουλεύω εκείνο το χωριό,

στον κάμπο κάτου,

με τις καθάριες του πηγές,

τα ρέματά του.

Ζωή σκορπούνε τα νερά!..

Ρηνιώ, να ζήσεις,

με λίγη αγάπη έλα κι εσύ

να μ’ αναστήσεις.

Αλέξανδρος Πάλλης, Ταμπουράς και κόπανος, 1907