 |
| Κατερίνα Παττακού |
Ξερή καλοκαιριάτικη γης. Και μόνο εκεί
που εσύ κοιμόσουν, άλλαζε. Θα νόμιζε κανείς
πως σ’ είχε μόλις η άνοιξη γεννήσει.
Πως ήσουν το πιο φρέσκο φως της γης και το πιο νέο.
Το πεύκο τυφλωμένο από τον ήλιο
έγερνε κάτω και καθώς κοιμόσουνα καθρέφτιζε
τις φυλλωσιές του μέσα στην παλάμη σου.
Νικηφόρος Βρεττάκος, Τα ποιήματα, εκδ. Τρία Φύλλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου