Μια ξαφνική καλοκαιριάτικη βροχή... Φαίδρος Μπαρλάς

Miroslav Hak

 

Σ' έγνοιες μικρές – λυπητερές και θλιβερές –

γύριζε το μυαλό·

                              πότε συννέφιασε

δεν πρόλαβε κανείς να το προσέξη.

Και να που ξέσπασε άξαφνη η βροχή...

Ευώδιασεν ο τόπος!..

                                      Οι ψιχάλες,

απ' το παράθυρο που βρέθηκε ανοιχτό,

ράντισαν το δωμάτιο·

                                       βιαστικά,

χειρόγραφα, βιβλία αποτραβήξαμε...

Βγήκαμε στο μπαλκόνι ν' ανασάνουμε

την δροσισμένη ατμόσφαιρα...

                                                        Το φύλλο

στη γλάστρα γιάλιζε· κι ο ήλιος πότε-πότε

ξεπρόβαινε απ' τα σύννεφα, τις στάλες

χρυσίζοντας στο κάγκελο – 

                                                  χωρίς

να σταματήση κ' η γοργή βροχή να πέφτη...

–––

Ήτανε μια βροχή – και τίποτ' άλλο·

μια ξαφνική, καλοκαιριάτικη βροχή...

Κι όμως, καθώς στεκόμαστε όρθιοι στο μπαλκόνι,

κι αυτή μας άγγιζε το πρόσωπο, τα χέρια,

οι θλιβερές εκείνες έγνοιες δεν υπήρχαν.

Φαίδρος Μπαρλάς, Άπαντα, εκδ. Τα Νέα Ελληνικά