 |
| Mirela Momanu |
Απ’ το γραφείον όπου είχε
προσληφθή
σε θέση ασήμαντη και
φθηνοπληρωμένη-
ώς οκτώ λίρες το μηνιάτικό του (με
τα τυχερά)-
βγήκε σαν τέλεψεν η έρημη δουλειά
που όλο το απόγευμα ήταν
σκυμμένος,
βγήκεν η ώρα επτά, και περπατούσε
αργά
και χάζευε στον δρόμο...
Έμορφος...
κι ενδιαφέρων... Έτσι που έδειχνε
φθασμένος
στην πλήρη του αισθησιακήν απόδοση…
(Τα είκοσι εννιά, τον περασμένο
μήνα τα είχε κλείσει.)
...Εχάζευε στον δρόμο, και στες
πτωχικές
παρόδους που ωδηγούσαν προς την
κατοικία του...
όπου πουλιούνταν κάτι πράγματα
ψεύτικα και φθηνά για εργατικούς,
είδ’ εκεί μέσα ένα πρόσωπο, είδε
μια μορφή
όπου τον έσπρωξαν και εισήλθε- και
ζητούσε
τάχα να δει χρωματιστά μαντήλια.
...Ρωτούσε για την ποιότητα των
μαντιλιών,
και τί κοστίζουν- με φωνή
πνιγμένη,
σχεδόν σβησμένη απ’ την επιθυμία…
...Κι ανάλογα ήλθαν οι απαντήσεις-
αφηρημένες, με φωνή χαμηλωμένη,
με υπολανθάνουσα συναίνεση...
Όλο και κάτι έλεγαν για την
πραγμάτεια - αλλά
μόνος σκοπός: τα χέρια των ν’
αγγίζουν
επάνω απ’ τα μαντίλια· να
πλησιάζουν
τα πρόσωπα, τα χείλη σαν τυχαίως·
μια στιγμιαία στα μέλη επαφή…
(Γρήγορα και κρυφά- για να μη
νιώσει
ο καταστηματάρχης, που στο βάθος
κάθονταν…)
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου