 |
| Παναγιώτης Τέτσης |
Ξοφλημένος
Γύρευα να πληρώσω,
έτρεχα αγωνιωδώς σ’όλα
τα ταμεία.
Τι χρωστάω;
Να πληρώσω, τι χρωστάω;
Ρώταγα τους πάντες.
Τι χρωστάω;
Με κοίταζαν περίεργα, στην αρχή κάποιοι μου έκαναν λογαριασμό.
Τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι…
Πλήρωσα έξι το ξιδόλαδο.
Με είπαν κορόιδο, μα δε
με νοιάζει,
πλήρωσα έξι το ξιδόλαδο.
Όμως επέμενα.
Τι χρωστάω;
Κάποιοι με κοίταξαν
παράξενα,
κάποιοι μου έφεραν λεφτά,
ρώτησαν τι χρωστάνε.
Εγώ χρωστάω, είπα.
Με ξανακοίταξαν παράξενα.
Βέβαια, σκέφτηκα, τέτοια
εποχή που ζούμε
τι ερωτήσεις είναι
αυτές;
Κύριε, μου είπε ένα
γκαρσόνι,
δεν χρωστάτε τίποτα,
είστε για πάντα και
τελείως ξοφλημένος.
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Ζώνη Ασφαλείας, εκδ. Andy's
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου