Η μεγάλη θάλασσα... Κώστας Μ. Μάστρακας

Τόνια Νικολαίδου-Δενδρινού, αρμενίζοντας για μακριά.
Έγχρωμο λινόλεουμ και μεταξοτυπία σε χαρτί.

 

Τη μέρα που είπαμε να ξεπλύνουμε

τον ιδρώτα και τη σκόνη της πόλης–

κόντευε Δεκαπενταύγουστος–

κάποιος,

λίγο απὸ υπολογισμὸ και λίγο απὸ ειλικρίνεια,

είπε να πάρουμε σκηνές, να τραβήξουμε στο νότο,

στη μεγάλη θάλασσα!

Τότε άλλοι έμειναν να το σκέφτωνται,

χαυνωμένοι στη ζέστη,

κι άλλοι–

καθὼς νωρὶς είχαν διαλέξει–

βάλαν οριστικὰ πλώρη για κει.

Άν ρωτάτε νεα τους:

Χρόνια πέρασαν και ταξιδεύουν.

Τους δέρνει ακόμα ο βοριὰς και το χιόνι.

Και πέρα, στον ορίζοντα,

μακρινὴ όπως πάντα,

σειρήνα,

αργοσαλεύει ειρωνικὴ

η μεγάλη θάλασσα.

Κώστας Μ. Μάστρακας, Ζώνη Ασφαλείας, εκδ. Andy’s 2004