Ψυχής ιατρείον... Στέφανος Δάφνης

Beniamino Pisati, Lombardy (Italy)

 

Γυναίκα, λέω να βάλουμε κ' ένα βαρέλι με κρασί,

που το χειμώνα θάρχωνται κ' οι φίλοι μας να πιούνε!

Στο υπόγειο ναν το βάλουμε, με τη δροσιά τη περισσή,

νάναι από κέδρο οι ντούγιες του και να μοσκοβολούνε!

Απ' τη Νεμέα θα φέρουμε μούστο θυμώδη και ξανθό,

σαν το λιοντάρι του Ηρακλή, που θάχη την ορμή του!

Ανήμερα τ' άι Δημητρίου - και με τον άγιο βοηθό - 

θ' ανοίξουμε τον πείρο του να πιούμε την ψυχή του!

Τη νύχτα - που τα κούτσουρα θα καιν στο παραγώνι,

τα κάστανα θα ψήνωνται στη θράκα - από τη χώρα,

με ρούχα οργά, που θα μυρίζουν άνεμο και χιόνι,

θάρχωνται οι φίλοι μας πιστοί, καλόβολοι όπως τώρα.

Μέσα στο σπίτι το ζεστό θα λάμπουν τα ποτήρια,

τα λόγια θάναι της καρδιάς και της φιλίας σπονδές,

και γύρω, πίσω απ' τα κλειστά του κήπου παραθύρια,

βόμβοι οι θεοί μας θ' αγρυπνούν με τις σκιές...

Γι' αυτό σου λέω να βάλουμε κ' ένα βαρέλι με κρασί,

γλυκόπιοτο, αρετσίνωτο, φερμένο απ' τη Νεμέα,

για το χειμώνα το σκληρό, πούρχεται φέρνοντας μαζί

την πίκρα, την ανάμνηση και την κακήν ιδέα.

Στέφανος Δάφνης

Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη