Μίκης Θεοδωράκης.

Δεν ξέρω ποιος είναι ο πέμπτος. Έχω βρει τους τέσσερις μεγαλύτερους Έλληνες, τα τελευταία 500 χρόνια. Οπωσδήποτε δεν πλησιάζω την αρχαία Ελλάδα γιατί δεν θα ξέρω ποιον να πρωτοπροσκυνήσω.

Μου λείπει, λοιπόν, ένας για να συμπληρώσω την πεντάδα. Μέσα στους τέσσερις βάζω μ’ όλο μου το Είναι τον Μίκη Θεοδωράκη. Οι άλλοι είναι ο Ελ Γκρέκο, η Μαρία Κάλλας και ο Θόδωρος Κολοκοτρώνης.

Κάνω μουσικοθεραπεία με τα τραγούδια του Μίκη. Είναι σα μετεγχειρητικό φάρμακο που καταπραΰνει τους πόνους μετά την επίθεση που δέχεται σήμερα ο άνθρωπος από την κοινωνική καθημερινότητα.

Ακούω το Άσμα Ασμάτων, σε ποίηση Ιάκωβου Καμπανέλλη, με την Μαρία Φαραντούρη και, αφού κλείσω πόρτες και παράθυρα, παραδίνομαι σ’ ό,τι βγάζει από μέσα μου αυτή η συνταρακτικά γλυκειά μουσική, που γεννήθηκε από αντίδραση απέναντι στο κακό και η μουσική μαγεία του με παίρνει και με πάει προς τα εκεί που ακούει κάποιες φωνές μόνο αυτός, ο Μίκης…

Σα σήμερα, 29 Ιουλίου, το 1925, γεννήθηκε ο Μίκης Θεοδωράκης. Η μουσική του γίγαντα επουλώνει τραύματα, σε αποστασιοποιεί από την ξευτύλα ολόγυρά σου και σε στέλνει σ’ άλλονα κόσμο, εκεί όπου βρίσκεις τον εαυτό σου.

Πηγή: apodytiriakias.gr