Το εκτυφλωτικό προφανές γεγονός... Ayn Rand

                             Καράβι που αργεί, σκατά είναι φορτωμένο.

Αργεί η «συμφωνία»… και ο κουβάς άδειος. Προφανώς το μνημόνιο δε σκίστηκε ακόμα…

Έχουμε ακόμα μπροστά μας μερικές μέρες ΕΘΝΙΚΗΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΙΑΣ, πριν εμφανιστεί το νέο ΣΥΜΦΩΝΟ-ΜΝΗΜΟΝΙΟ, που θα μας πάρει και τα σώβρακα…

Ψυχανεμίζομαι ότι η συμφωνία-μνημόνιο  θα είναι νέο τσουνάμι φόρων και κάποιες μεταρρυθμίσεις, που θα μείνουν σχέδια επί χάρτου, όπως έμειναν και με τις προηγούμενες κυβερνήσεις της κρίσης, αλλά το άρμεγμα θα μείνει  άρμεγμα και η περηφάνια θα παραμείνει περηφάνια.

Ποια περηφάνια;

Η περηφάνια που ξεκίνησε το 1981 με τον αλήστου μνήμης Ανδρέα, με την τότε, πρώτη-φορά, σοσιαλιστική-αριστερή κυβέρνηση να τονίζει ότι η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες και ταυτόχρονα μέσα σε 8 χρόνια να τριπλασιάζει, το πολύ χαμηλό, χρέος της χώρας

Αχ! Τι ωραία χρόνια. Χρόνια περήφανα, που απολαμβάναμε επιδοτήσεις και δανεικά χωρίς εκβιασμούς…

Και ερωτώ…

Πού πήγαν άραγε όλα εκείνοι οι καλοί άνθρωποι που έστειλαν στην Ελλάδα, μέσω των ΜΟΠ και της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, από το 1981 έως το 2010,  370 δις ευρώ; Πού είναι οι «καλοί δανειστές» που μας έδιναν δις και δις, έναν πρωτοφανή πακτωλό χρημάτων, χωρίς βεβαίως- βεβαίως να μας  εκβιάζουν;

Πού είναι αυτοί οι άλλοι… να πληρώσουν τη νύφη;

Γιατί τώρα μας τα ζητάνε πίσω και μας εκβιάζουν ότι για να μας δώσουν και τα άλλα που ζητάμε, θα μας βάλουν και όρους;

Δεν ξέρουν την παροιμία που λέει ότι το δανεικό πάει γελώντας και γυρίζει κλαίγοντας;

Δε σκέπτονται οι ανάλγητοι, ότι…

Πόσο πια παραμύθι μπορει να δώσει αυτή η δόλια η κυβέρνηση και τι άλλο πια να σκεφτούν οι κακόμοιροι οι υπουργοί της, που βαφτίζουν και ξαναβαφτίζουν τρόικες, μνημόνια, φόρους, κλπ, κλπ;

Και πόσους πια «εναλλακτικούς» να βρουν ανά τον κόσμο και να τους φέρουν για να μας λύσουν τα προβλήματα, όπως τα έλυσαν και στις χώρες τους;

Και πόσο περισσότερο εθνικά υπερήφανους να μας κάνει, ζητώντας δανεικά και διευκολύνσεις, και πόσο πια να φωνάζει, επειδή οι δανειστές δεν συμφωνούν με …τους όρους μας;

Και τι θα κάνει με τα περήφανα νιάτα χωρίς δουλειά και τα τιμημένα γηρατειά με χοντροκουτσουρεμένη σύνταξη;

Και πόσες φωτογραφίες πια θα βγάλει με τις πρώην απολυμένες καθαρίστριες και τους πρώην απολυμένους της ΕΡΤ (υψηλά αμειβόμενοι αμφότεροι) όταν σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Συνομοσπονδίας Εμπορίου σε καθημερινή βάση στην Ελλάδα κλείνουν 59 επιχειρήσεις και χάνουν την δουλειά τους 613 άνθρωποι;

Και για πόσο ακόμα οι προεκλογικές υποσχέσεις θα αποτελούν σχήματα λόγου;

Και πόσα Κούγκια και Αρκάδια μπορεί να ανατινάξει ακόμα ο δόλιος ο Καμένος;

Και γιατί θα πρέπει να δικαιωθεί η κυρία, της επάρατης δεξιάς, που είχε πει, ότι ο σοσιαλισμός τελειώνει, όταν τελειώνουν τα λεφτά των άλλων;

Έλεος πια, κύριοι εκβιαστές, ΕΛΕΟΣ!!!

Δημήτρης Γ.

Το πιο δύσκολο να εξηγήσεις

είναι το εκτυφλωτικό προφανές γεγονός

που όλοι έχουν επιλέξει να μην βλέπουν.

Ayn Rand