Οι νεκροί της ΕΡΤ !

FlowTWE: The Godfather

ΕΙΔΗΣΙΣ…

Σε ανακοίνωση. της ΠΟΣΠΕΡΤ, ο πρόεδρός της κ. Παναγιώτης Καλφαγιάννης, αναφέρει μεταξύ άλλων:

Η 11 ΙΟΥΝΗ είναι ημέρα ΜΝΗΜΗΣ όχι ΓΙΟΡΤΗΣ διότι όπως η 21η Απριλίου δεν μπορεί να είναι ποτέ ημέρα Δημοκρατίας, έτσι και η 11 Ιούνη δεν μπορεί να είναι ημέρα γιορτής. ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΡΤ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΓΜΙΑΙΟ ΑΛΛΑ ΔΙΑΡΚΕΣ

ΣΑΣ ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΣΤΙΣ 11 ΙΟΥΝΗ ΣΤΙΣ 7 ΜΜ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟΜΕΓΑΡΟ ΝΑ ΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΜΑΣ(ΘΑ ΤΕΛΕΣΤΕΙ ΤΡΙΣΑΓΙΟ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΑΔΙΚΟΧΑΜΕΝΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΩΝ)

Ζητάμε πρόσληψη συγγενών Α’ βαθμού των νεκρών μας συναδέλφων και αλληλέγγυων εργαζόμενων. 8/6/15, iefimerida.gr

ΣΧΟΛΙΟΝ… 1^ον

Οι απολυμένοι της ΕΡΤ παρέμειναν σε καθεστώς ανεργίας για λιγότερο από 2 χρόνια, ενώ οι απολυμένοι του ιδιωτικού τομέα τουλάχιστον 4 χρόνια. Από εδώ προκύπτει ένας επιπλέον πολλαπλασιαστής επί δύο.

Θα περίμενε κανείς πως, αφού το πλήθος των δύο συνόλων που εξετάζουμε είναι μεγάλο, στατιστικά τα ποσοστά θανάτου ανά έτος λόγω των ευρύτερων συνεπειών της ανεργίας θα ήταν ανάλογα και στις δύο ομάδες. Όμως στην ομάδα των απολυμένων της ΕΡΤ υπήρχαν συστηματικοί παράγοντες που θα δικαιολογούσαν χαμηλότερα στατιστικά. Για παράδειγμα, πολύ σημαντικός παράγοντας στην ψυχολογία των ανέργων είναι η ελπίδα, η προοπτική επαναπρόσληψης, η κοινωνική στήριξη και αποδοχή. Στην περίπτωση των απολυμένων της ΕΡΤ  οι παράγοντες αυτοί ήσαν πολύ ευνοϊκοί σε σύγκριση με τους απολυμένους του ιδιωτικού τομέα: οι της ΕΡΤ υποστηρίζονταν σταθερά και σθεναρά από μεγάλο τμήμα του πολιτικού κόσμου, είχαν υπόσχεση αποκατάστασης από την κατά πάσα πιθανότητα και γρήγορα επόμενη κυβέρνηση και ήταν ορατή η προσδοκία της επαναπρόσληψής τους σε θέση ίδια ή  αντίστοιχη εκείνης που έχασαν. Επιπλέον απολάμβαναν δημοσιότητα και κοινωνική αλληλεγγύη, καθώς τα μέσα ενημέρωσης ευαισθητοποίησαν την κοινωνία για το δράμα αυτών των ανθρώπων.

Κανέναν από τους ευνοϊκούς αυτούς παράγοντες δεν απολάμβαναν οι απολυμένοι του ιδιωτικού τομέα. Για τούτο - και με υποκειμενικό είναι αλήθεια τρόπο - θα υπολογίσω διπλάσιο ποσοστό θνησιμότητας για την ομάδα των απολυμένων του ιδιωτικού τομέα. Δηλαδή έναν επιπλέον παράγοντα επί δύο. Έχουμε και λέμε λοιπόν: 350x 2x2 = 1400. Άρα, αν οι νεκροί της ΕΡΤ ανέρχονται στους 18 και είναι σχετικά εύκολο να τους μετρήσουμε, στην περίπτωση των απολυμένων του ιδιωτικού τομέα μιλάμε για 18x1400 = 25. 200 νεκρούς, λίγο παραπάνω από το 25% των ετήσιων θανάτων στη χώρα μας. Συμπεριλαμβάνοντας και τους νεκρούς της ΜΑΡΦΙΝ ο ιδιωτικός τομέας μετράει 25.200 νεκρούς και ΤΡΕΙΣ ακόμα (δεν προσθέτουμε ανόμοια πράγματα). Αλλά, όπως είπαμε και στην αρχή, γι’ αυτούς η πολιτεία δεν θρηνεί, δεν τους τιμά ως πεσόντες εν ώρα καθήκοντος, δεν διανοείται καν να τους θεωρήσει θύματά της. Είναι όμως. Διότι η Πολιτεία, δια των πολιτικών επιλογών των κυβερνήσεων, πολλαπλασίασε τους ανέργους του ιδιωτικού τομέα και κατ’ επέκταση τους νεκρούς τους. Και συνεχίζει να το κάνει.

Παραθέτω ένα από τα συμπεράσματα της μελέτης Γιαννίτση – Ζωγραφάκη αναφορικά με τον άνισο τρόπο με τον οποίο έπληξε η κρίση τους πολίτες  και την προνομιακή μεταχείριση του δημόσιου τομέα εις βάρος του ιδιωτικού. Ελπίζω να μην ταράξω τη γαλήνη των πολιτικών που πιστεύουν ότι μετρώντας τους νεκρούς της ΕΡΤ, ασκούν πολιτική ισότητας και αλληλεγγύης.

Πριν την κρίση δημιουργήθηκαν τεράστια ελλείμματα λόγω της μεγάλης αύξησης των δαπανών του Κράτους. Η αναγκαστική προσαρμογή σε μικρότερα/μηδενικά ελλείμματα δεν έγινε περιορίζοντας τις δαπάνες του κράτους (ως ποσοστό του ΑΕΠ) αλλά κυρίως με την αύξηση των εσόδων, με την αύξηση της φορολογίας.

 Αυτός ο τρόπος προσαρμογής είχε συνέπειες στην ισότητα και την αλληλεγγύη. Μετέφερε το βάρος της προσαρμογής από τον Δημόσιο τομέα στον Ιδιωτικό. Ήταν μια ξεκάθαρη στρατηγική επιλογή να διατηρηθεί και να προστατευθεί ένας υπερτροφικός Δημόσιος Τομέας με κάθε κόστος. Το αποτέλεσμα ήταν επιπλέον φορολογικό βάρος στην κοινωνία συνδυασμένο με μεγάλη ανεργία στον ιδιωτικό τομέα…..

Σε όρους αλληλεγγύης, διαπιστώνονται στενές σχέσεις μεταξύ πολιτικού συστήματος και δημόσιας διοίκησης (σημ. μεταφραστή: πελατειακό κράτος το λένε) που λειτούργησαν εις βάρος σημαντικών συλλογικών συμφερόντων (και προκάλεσαν φτώχεια, ανεργία, επιμήκυνση της κρίσης και ανισότητα).

Γιώργος Στρατόπουλος, οικονομολόγος με πολυετή θητεία στον χρηματοοικονομικό τομέα και PhD στη Θεωρητική Φυσική.

ΣΧΟΛΙΟΝ… 2^ον

Βόηθά με φτωχέ να μη σου μοιάσω. (παροιμία)