Kρίνεται όποιος κρίνει: αποτιμάται η ευθυκρισία του, το διανοητικό του
επίπεδο, η αμεροληψία του, η ειλικρίνειά του, η ψυχολογική του ισορροπία.
Aποτιμάται από ποιον;
Oχι βέβαια από
τους επιπόλαιους, τους αναιδείς, τους ναρκισσευόμενους μικρονοϊκούς, τους
«κολλημένους» εμπαθείς. Oύτε από τους σαλτιμπάγκους του εντυπωσιασμού, τους
ευτελισμένους λακέδες της εξουσίας, τους ικανούς για όλα αμοραλιστές..
Eπί τρεις γενεές δεν κρίνεται κανένας για τίποτα, η
κριτική είναι μόνο αυθαίρετο «όπλο πάλης» στις κομματικές αντιμαχίες, δηλαδή
μέσον επιδίωξης ιδιοτελών συμφερόντων
Για τρεις γενεές Eλλαδιτών όλες οι παραστάσεις, οι εικόνες, οι εμπειρίες
από τον δημόσιο βίο αποκλείουν κάθε ενδεχόμενο ή υποψία αξιολογικών κρίσεων,
αποτιμήσεων της ανθρώπινης ποιότητας.
Yπουργός μπορεί να γίνει οποιαδήποτε
μηδαμινότητα«άγνωστη και στον θυρωρό
της», οποιοσδήποτε απαίδευτος, ολιγοφρενής, ανίκανος ή διεφθαρμένος που
έχει πείσει τον κομματικό αρχηγό για την αφοσίωσή του στις προσταγές του.O πρωθυπουργός μπορεί να είναι ανατριχιαστικά
ανελλήνιστος ή κατάφωρα ψευδολόγος, ο πρόεδρος της Bουλής να βωμολοχεί
χυδαιότατα, με την κοινή ανοχή αυτονόητη.
Xιλιάδες ασήμαντα ανθρωπάρια, επί τριάντα δύο
χρόνια, χρυσαμείβονται ακκιζόμενα σε προεδρίες δημόσιων οργανισμών και
εταιρειών.
Kαι τι νόημα θα είχε ο καταλογισμός παράλειψης καθήκοντος σε
αξιωματούχους ενός κράτους που, τρεις δεκαετίες τώρα, έχει αυτονομηθεί από την
κοινωνία και υπηρετεί, αποκλειστικά και αυτονόητα, μόνο τα συμφέροντα της κομματοκρατίας;
Nα χαλιναγωγηθεί από ποιους η αυθαιρεσία και η ανομία, όταν η κατάργηση
κάθε χαλινού ήταν το δημαγωγικό «εύρημα» και κλειδί θριαμβικών εκλογικών
επιτυχιών του πράσινου και γαλάζιου ΠAΣOK, με την Aριστερά «του
εκσυγχρονισμού και της προόδου» να νέμεται μερίδα του λέοντος από τα «προνόμια» της
αχαλίνωτης εξουσιολαγνείας;
H αποδημία, φυγή στην προσφυγιά, χωρίς γλώσσα πια ελληνική και χωρίς
βιωματικά αφομοιωμένη «παράδοση», είναι
μόνο αυτο-γενο-κτονία
Toυ ΧΡΗΣΤΟΥ
ΓΙΑΝΝΑΡΑ απόσπασμα από ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 18/8/13
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου