 |
| Luis Garvan |
Τώρα δόσμου μια λέξη σου,
να σκάψω το στήθος μου να της βρω
το πιο φωτεινό μέρος
-κι ας φύγη αργότερα, όπως φεύγει η προσευχή…
(Αλήθεια, πώς φυτρώνει, πώς μεγαλώνει
-πόσο χ ο ρ τ α σ τ ι κ ή είναι η προσευχή!..)
Δημήτρης Παπαδίτσας, Ποίηση 1, 1963
(Ανθολογία Η.&Ρ. Αποστολίδη)
------------
Πάρε την λέξη μου. Δώσε μου το χέρι σου.
Ανδρέας Εμπειρίκος, Ενδοχώρα
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
 |
| Sir Edward John Poynter, Οδυσσέας και Ευρύκλεια |
Γύρνα!
Οι μνηστήρες πλήθυναν,
το υφάδι τέλειωσε,
τα μάτια έγιναν βρύση
-γύρνα!
Κάποιο άρρωστο σκυλί
σε περιμένει από καιρό
να ξεψυχήση!..
Νίκος Μπαζιάνας, Ανήσυχες ώρες 1959
Κωνσταντίνος Μ.
Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
------------
Ευτυχίζω όσους μπόρεσαν, ύστερα
από χρόνων στα ξένα απουσία,
σαν το γιο του Λαέρτη στο μέρος τους
να επιστρέψουνε πια, και μακριάθε
τον καπνό της γλυκειάς καπνοδόχης τους
να ξανοίξουν, και δάκρυα να χύσουν…
Τους προσμένει πιστή μια συντρόφισσα,
ένα αγόρι, ένας γέρος πατέρας…
Τη δική σου κανείς την επάνοδο
δεν προσμένει…-το σπίτι σου είν’ έρημο,
άλλοι πέθαναν, άλλοι σκορπίσανε,
άλλοι πια δεν ποθούν να γυρίσης…
Σωτήρης Σκίπης, Απολλώνιον άσμα.
(Ανθολογία Η.&Ρ. Αποστολίδη)
 |
| Νικόλαος Οθωναίος |
Μαζεύαμε πικρὸ καρπὸ στην πλακολιθιά.
Δεν κατάφερνε να φέρῃ βόλτα το δέντρο με τον καταρράχτη στα μάτια του.
Μ’ ορμήνευε κατὰ τη συνήθειά του: Γιώργη! Μη ξακρίζης,
είναι βρεμένα τα σταυρώματα·
θα σκοτωθής!
Σιγά τη βέργα· άμα την κομματιάσῃς
θα πάῃ η μέρα μας χαμένη.
Η μάνα τόνε μάλωνε:
Ασ’ τον μωρέ! 46 χρονώ είν’ ο Γιώργης μας.
Α! ρε πατέρα!..
Ήθελα να σε βάλω πιο νέο στο ποίημα. Μαθητὴ της βυζαντινής μουσικής στην Κατοχή,
να πληρώνῃς τα δίδακτρα σε ρεβίθια. Με το βέβαιο βήμα
στον Παρνασσὸ και στην Πάρνηθα
και με το δάκρυ στη Βάρκιζα.
Με την απελπισία στη Μουργκάνα
και στους Φιλιάτες αργότερα.
Στον πευκώνα του άι-Χαράλαμπου το ’51
να με κρατάς αγκαλιά·
να μου φτειάχνῃς βαρκάκια με τις φλούδες του πεύκου.
Με την κιθάρα σου στης Δεσφίνας τα πανηγύρια
και με τα τεριρὲμ στο δεξιὸ ψαλτήρι.
Με το σφυρὶ να κάνῃς στο δρόμο των Δελφών
την πέτρα χαλίκι,
εκτίοντας ποινὴ στης ζωής σου το κάτεργο.
Πίσω απ’ το μονόγενο στ’ όργωμα·
με την αγάνα στο λάρυγγα στ’ αλώνισμα.
Να επιστρέφης απὸ νυχτερινὴ βάρδια στο εργοστάσιο.
Να μου στέλνης το καλάθι
μ’ ένα καρβέλι ψωμὶ και δυὸ αλλαξιὲς στα πρακτορεία της πλατείας Καραϊσκάκη το ’70.
Ήθελα να σε βάλω πιο νέο, πατέρα, στο ποίημα,
μα τούτο το βάσανο της γραφής
με βρήκε κ’ εμένα μεγάλο.
Λέω να πηδήσω τώρα απ’ την ελιὰ
και να σε μάθω να καπνίζης·
να γείρουμε αντάμα στο προσήλιο
να φουμάρουμε απόνα άφιλτρο
να πάνε τα φαρμάκια κάτω.
Κι άσε να λέη η μάνα πως μεγάλωσα – ξέρουν καλύτερα οι πατεράδες για τους γιούς τους –
έτσι κι αλλιώς θα γίνουμε μιὰ μέρα συνομήλικοι…
Γιώργος Χ. Θεοχάρης
Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ, τχ 22 https://diorthoseis.eu/
------------
Αγαπημένοι νεκροί,
πού βρίσκεστε;
Η νοσταλγία μου χάνει το δρόμο της.
Λούλη Τσαμαντάνη, Στον τόπο του τι, εκδ. Γαβριηλίδης, Αθ. 2018
Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ. 45, Σεπτ. 2019 https://diorthoseis.eu/
 |
| Κωνσταντίνος Μαλάμος, σπίτια στη Δεξαμενή 1964 |
Τα σπίτια είναι κουτιά,
μικρά καλά κουτιά,
γιομάτα μητέρες,
γιομάτα πατέρες,
γιομάτα αγαπημένες…
-μικρά καλά κουτιά,
γιομάτα παιδιά,
γιομάτα αδέλφια,
γιόματα δικούς…
Ρένος Αποστολίδης, Ποιητικά γράμματα, 1949
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά
Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024
-------------
Και πάνου από τη στέγη μας στέκει κάθε βραδιά η γαλήνη ασάλευτη
έτσι που στέκει απάνου-απάνου στην καντήλα μας δυο δάχτυλα το λάδι…
Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα 1930-60
Κωνσταντίνος
Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
 |
| William Wegnan |
Σκοπός της ζωής μας [] η αγάπη,
η ατελεύτητη μάζα μας, []
η λυσιτελής παραδοχή τής [] κάθε μας ευχής,
εν παντί τόπω, εις πάσαν στιγμήν,
εις κάθε ένθερμον αναμόχλευσιν τών υπαρχόντων…
Ανδρέας Εμπειρίκος, Υψικάμινος
(Ανθολογία
Η.&Ρ. Αποστολίδη)
-----------
Μ’ όλο που η αγάπη μαλακώνει,
ενώ η ζωή μάς θέλει σκληρούς, αγάπα συ!..
Η άξια ζωή ξέρει πως μόνο όσοι αγαπούν την τιμούν!
Ήρακλης Ν. Αποστολίδης
Κωνσταντίνος Μ.
Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
 |
| El Greco (Δομήνικος Θεοτοκόπουλος), 1585 |
…Να η λιτανεία, που προχωρεί, με ποια αρμονία,
δισταχτική, μην την ευρή τίποτα ξένος
κακός αχός, και ταραχτή η αγνή θυσία-
και ταραχτή, σε απόσκιαν άκρια, ο Εσταυρωμένος…
Να η λιτανεία, θυμητική τέτοιας μανίας!..
Μα όπου η αλόη, και όπου η χολή, τώρα ύμνος, αίνος
Και όπου κορόιδον, ύμνος, αίνος!.. Της θυσίας
το θύμα και το σέβασμα ο Εσταυρωμένος!..
Τάκης Παπατζώνης, Εκλογή Α’, 1962
(Ανθολογία
Η.&Ρ. Αποστολίδη)
------------
Κι η καμπάνα να ψιχαλίζει Χριστό.
Κώστας Μόντης, Γράμμα στη Μητέρα
κι άλλοι στίχοι, 1965
 |
| Nikolai Ge, 1890 |
Συνηγμένων [] είπεν [] ο Πιλάτος· τίνα θέλετε απολύσω []; Βαραββάν ή Ιησούν τον λεγόμενον Χριστόν; Ήδει γάρ ότι διά φθόνον παρέδωκαν αυτόν []. Οι δε είπον··Βαραββάν. Τί ούν ποιήσω Ιησούν τον λεγόμενον Χριστόν; Λέγουσιν αυτώ πάντες· [] σταυρωθήτω! Τί γάρ κακόν εποίησεν; Οι δε περισσώς έκραζον [] σταυρωθήτω! Ιδών δε ο Πιλάτος ότι ουδέν ωφελεί, αλλά μάλλον θόρυβος γίνεται, λαβών ύδωρ απενίψατο τας χείρας [] λέγων· αθώος ειμι από τού αίματος τού δικαίου τούτου· υμείς όψεσθε. Και αποκριθείς πάς ο λαός είπε· Τό αίμα αυτού εφ’ ημάς και επί τα τέκνα ημών! Τότε απέλυσεν [] τον Βαραββάν, τον δε Ιησούν φραγελλώσας παρέδωκεν ίνα σταυρωθή!
Καινή Διαθήκη, Ματθαίος ΚΖ’ 17-26
Κωνσταντίνος Μ.
Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
-----------
Αν δεν Τον σταύρωναν
και μ’ άλλους Τον σκοτώναν τρόπους
πώς θάχε και νεκρός
σαν αγκαλιά τα χέρια Του απλωμένα στους ανθρώπους;
Κώστας Μόντης, Άπαντα, Λευκωσία, Ίδρυμα Α. Γ. Λεβέντη
 |
| Caravaggio, 1610. |
Ουκ οίδα τον άνθρωπον. [] Και ευθέως αλέκτωρ εφώνησεν. Και εμνήσθη του ρήματος [] και εξελθών [] έκλαυσεν πικρώς. Καινή Διαθήκη, Ματθαίος ΚΣτ’ 72
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
-----------
Πέτρε, []μίαν ώραν εστάθης εις την αμαρτίαν,
και έκλαυσες όλην σου την ζωήν!
Ηλίας Μηνιάτης, Διδαχαί (έκδοση Άνθ. Μαζαράκη εν Βενετία, 1859)
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά
Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024
 |
| Paul Klee, 1934 |
Του ‘δειξε πως ήταν γυμνός.
«Δεν έχω τίποτα να κρύψω!» του είπε.
Ο άλλος
τον παραμέρισε, πέταξε[] μια βλαστήμια.
«Δεν έχεις τίποτα ν α δ ε ί ξ η ς», είπε!
Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα 1930-60
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
------------
Αν λες σ’ ό,τι βλέπης: μπορεί ναν κι αλλιώς-
ήδη βλέπεις το αλλιώς.
Γιάννης Πατίλης, Ταξίδια στην ίδια πόλη, 1993
Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ. 26, Αυγ. 2013 https://diorthoseis.eu/
 |
| Gabriel Pacheco |
Ο κόσμος γυρίζει και ο κόσμος αλλάζει
μονάχα όμως ένα πράγμα δεν αλλάζει καθόλου,
μέσα σ’ όλα τα χρόνια ένα πράγμα ν’ αλλάξει δεν γίνεται,
όπως και να το μασκαρέψεις,
αυτό το πράγμα ν’ αλλάξει δεν γίνεται,
του Καλού και του Κακού η αδιάκοπη πάλη.
Thomas
Stearns Eliot, Δέκα Χορικά απ' το Βράχο, εκδ. Ίκαρος, μετ. Ε. Ν. Μόσχος
--------------
Διατελείν εναλλάξ κινούμενα τα στοιχεία, πότε μεν υπό της Φιλίας συγκρινόμενα, πότε δε υπό του Νείκους διακρινόμενα.
Εμπεδοκλής [Αριστοτέλης]
Κωνσταντίνος
Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
 |
| Madonna and Antonio Banderas in Evita. Dir. by Alan Parker, 1996 |
Σε πήρα για «χρόνια πολλά».
«Έλα»
με παρακάλεσες,
«δε θάρθης;»
Κ’ έπιασα στη φωνή σου
μια νότα υγρή,
υπόκωφη
σα νάσταζε
λαγήνι ραγισμένο
ν’ άδειαζε λίγο-λίγο
από νερό.
Ανέβαλα·
βαριέμαι τα ταξίδια
αυτή τη μάταια κίνηση
απ’ το εδώ
στο εδώ…
Κι όμως
ίσως αν σε προλάβαινα
-ίσως λέω-
να λέγαμε ακόμα κάτι,
κάτι που θα άνοιγε διάπλατα
το κλειδωμένο
μέσα μας
στερέωμα.
Μαρία Μαρκαντωνάτου
Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ, τχ.24, Ιουν.2013 http://www.diorthoseis.eu
----------
Να το πίστευες λιγάκι,
θα ‘ταν όλα αληθινά!..
Νίκος Γκάτσος
Κωνσταντίνος Μ.
Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
