Σπειρί-σπειρί... Καίτη Δρόσου

Claude Nori, Stromboli, Italy

 

Κάθε πρωί

κάθομαι μόνη

στο κατώφλι μου.

Σπειρί-σπειρί μαζεύω

τις παλιές καλημέρες σου

για να φτίαξω τον ήλιο.

Κάθε βράδυ

αγκαλιάζω τα λόγια σου

κι αποκοιμιέμαι.

Καίτη Δρόσου, Φύλλα φωτιάς 1953

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

-------------

Δεν έχει τοίχους η χαρά

δεν έχει χώρισμα η αγάπη.

Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα 1930-60

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Το θαύμα... Αντώνης Δωριάδης

Λουκάς Γεραλής

 

Σ’ ένα υπόγειο συνοικίας λαϊκής,

καθώς τρεμοσβήνει το φως, τα μεσάνυχτα,

μια γυναίκα απ’ το εικόνισμα βγαίνει,

παραμερίζει προσεχτικά τα σκεπάσματα,

κι ανοίγοντας τον κόρφο της μαλακά

θηλάζει ένα βρέφος.

Αντώνης Δωριάδης, Επιθεώρηση τέχνης 1965

(Ανθολογία Η.&Ρ. Αποστολίδη)

------------

Vocatus atque non vocatus, Deus aderit.

(Είτε Τον καλέσουν είτε όχι, ο Θεός θα είναι παρών.)

Desiderius Erasmus, Collectanea Adagiorum, 1515 

Το αληθινό σου... Τάσος Λειβαδίτης

Joan Miró 

 

Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από σένα

μόνο στο μέτρο που τους προσφέρεις

το αληθινό σου πρόσωπο.

Τάσος Λειβαδίτης, Ποίηση, 1965

(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)

------------

Ό, τι είναι γνήσιο

σαν [] καμπάνα ακούγεται γιορτάσιμη!

Μελισσάνθη, Η εποχή του Ύπνου και της Αγρύπνιας, 1950

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024