 |
| Tetsuya Ichimura |
Δεν ήτανε κοντή η φούστα,
μα όπως
ανέμελα και ανοιξιάτικα καθόμουν,
όλο και επέτρεπε
από το πόδι το νεανικό
να
φανεί μία μικρή του γύμνια.
Ντράπηκα κι έκανα να την κατεβάσω.
''Μη!'',
χαμογέλασες...
[...]
Πέρασαν
χρόνια και χρόνια.
Σβήστηκαν όλα μέσα μου
από τ' απομεσήμερο της νιότης,
χάθηκαν
από τη μνήμη
εικόνες, λέξεις και σιωπές,
μόνο που φύτεψα
-αχνό αμάρτημα-
αλησμόνητο
εκείνο το βλέμμα σου
χάδι ανεπαίσθητο
ερωτικό
πάνω στα γόνατά μου.
Άννα Ε. Πετράκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου