Απολογισμός... Χρυσούλα Χατζηγιαννιού

Γιάννης Τσαρούχης, 1971

 

Ήταν ωραίος

σαν το λάθος

το εικοσάχρονο!

Σαγήνη

των ανήφορων

που περιστέφει

το γκρεμό!

Κ’ ήμουνα

ίσια,

και πρωτάρισσα

στον κύκλιο

οδυρμό.

Όντας μιλούσε

αναρριγούσαν

οι αύλακες-

και χόρευε

στον κάμπο

το νεράκι

πουλαράκι

ολοδροσάτο!

Κ’ η ευφροσύνη

οινοχόος

των Ολύμπων

μες σε κύλικα

ξανθό

μας κερνούσε

το κρασί της

το μοσχάτο!..

Εχάθη-

σαν αντίλαλος…

Κι απόμεινα

δαρμένο

αμύγδαλο

στον κλώνο…

Μερώστε

το καρτέρι μου

ν’ ανοίξω

και να τιναχτώ

πεντάμορφη

απ’ τον πόνο!..

Πόσο ν’ απέχη

από δω

ο αγαπημένος;

Τα βήματά του

εσώπασεν

η χλόη

και σκωρία

ευφράνθη

την οδό…

Περιπατήστε

ελπίδες

μονοσάνταλες

κι όπου

τον απαντήσετε

ψηλώστε

τρίκλωνο

κελαηδισμό!..

Στη Βενετιά

να παραγγείλω

το ξημέρωμα

και το κατώφλι μου

στον ουρανό!

Χρυσούλα Χατζηγιαννιού, Μπαλλάντες, 1969