Ο άλλος... Τάκης Παυλοστάθης

Vladimir Dachevski

 

Όπου και να τη δω

μελαχρινή ντυμένη στα λευκά

μες στα χρώματα καστανή

με κάτι σαν μαντίλι στο λαιμό

κοντα ή μακριά

πάντα ωραία τα μαλλιά της

πάντα μόνη μπρος σε μια βιτρίνα

στην είσοδο ενός σινεμά

στις καρέκλες κάποιου καφενείου

έτοιμη κάτι να πει

και τελικά αυτός

-μέσα από τόσες παραλλαγές ίδιος-

πάντα ο τύπος εμφανίζεται:

πετάχτηκε ως το απέναντι περίπτερο

ν’ αγοράσει τσιγάρα ή χαρτομάντηλα

και τώρα: επιστρέφει.

Τάκης Παυλοστάθης, Ποιήματα και πεζά 1964-1999, εκδ. Νεφέλη