 |
| Τάσος Κουτσιάφτης |
Το πήραν απόφαση.
Κι αποφάσισαν να το πουλήσουν.
Γκρέμιζε λέει έτσι απεριποίητο.
Ύστερα ήταν και το δάνειο.
Κι εγώ θυμόμουν
που τάιζα τη Μπλάκυ στο στόμα.
Και που έβαζα τις κοτούλες δυο δυο
λιπόθυμες κάτω απ’ τη βρύση
όταν έπιασε εκείνος ο λίβας.
Και θυμόμουν τις λεμονιές
με τις πράσινές τους βελόνες
και τις αμυγδαλιές
με τα άγουρα ακόμη αμύγδαλα.
Τις Πασχαλιές τις Κυριακάτικες εκδρομές
το γόνατό μου ανοιγμένο
και τη γιαγιά να το πασπαλίζει σουλφαμιδόσκονη.
Και θυμόμουν τον παππού
να πίνει το ουζάκι του στον ίσκιο
και να του φέρνω δροσερό νερό.
Και μας θυμόμουν όλους
μαζεμένους στη βεράντα
τη μέρα των γενεθλίων μου.
Κι είπα: «πουλήστε το»
Ντέμης Κωνσταντινίδης
https://skorpieslekseis.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου