 |
| Jérôme-Martin Langlois, Cassandra |
Ηλίου δ’ επεύχομαι προς ύστατον φως…
Kασσάνδρα
Δεν θέλησε - παράδειγμα πολύ περίεργο-
να υποκύψει στον Απόλλωνα (στον ωραιότερο θεό!)
ξέροντας βέβαια καλά το τι την περιμένει.
Κι όμως, αυτή, δε θέλησε· κι ας μάντευε
πως το κορμί της, πάλι χωρίς τη θέληση της,
θα το χαιρόντουσαν κοινοί θνητοί, με βία,
ως την φριχτήν ημέρα του γρήγορου χαμού της.
Όχι, δε θέλησε. Προτίμησε τις ταπεινώσεις
μιας οποιασδήποτε μικρής και άδοξης εταίρας,
-ακόμα και να γίνη σκλάβα των άξεστων ανθρώπων-,
παρά να γίνει κτήμα του ωραιότερου θεού.
Ήταν όμως κι αυτή - δε θα ‘πρεπε να το ξεχνούμε-
η ω ρ α ι ό τ ε ρ η κοπέλα, σ' ολόκληρη την Τροία.
Πάρις Τακόπουλος, Τα
Ποιητικά (2010-1950), εκδ. Ποταμός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου