Ο έρωτας της αμαρτίας... Ρένος Αποστολίδης

Cedric Peyravernay

῾Ωστόσο ἤθελε νὰ ψάξῃ κι ἄλλο!

Εἶναι σὰ γλυκὸ βύσσινο, ποὺ δέν τὸ χορταίνεις -

                                   ἴσαμε π' ἀδειάζεις ὅλο τὸ βάζο,

κι «ἄς πάῃ στὸ διάλο!» λές,

                                 «θὰ βρίσκῃ ἕνα βάζο λιγώτερο ἡ μάνα,

κι ἄς φᾶς καὶ ξύλο!»

(῾Αμαρτία μὲ πεποίθηση! ἔλεγε ὁ πατέρας μου)

῞Ολο ἔτσι τὸ πάθαινα γώ, στὰ ἑφτά μου!

Κ' ἔλεγα: «Μιά κουταλιά μονάχα!»

Μὰ γαργάλαγ' ἔτσι, γλυκό μαζὶ καὶ ξινούτσικο,

ποὺ νὰ μή σὲ λιγώνῃ κιόλας ἡ γλύκα

                                        πέρ' ἀπ' τὸ κατάπιωμα!..

«῎Ας εἶναι!.. ῎Αλλη μία! Δέ θὰ φανῇ!

Οὔτε μισό δάχτυλο δέν κατεβαίνει,

καθὼς σκεπάζει τὸ καπάκι τὴ φύρα!..»

Μὰ ἤ τ α ν ε, τὸ ἄτιμο !.. Μούρλια!

«Κι ἄλλη μιά, καὶ κλείνω! ῎Αλλο δέν ἔχει!..» 

῎Ε! Κι ἀκολούθαγε ὄργιο!

Εἶναι νὰ μή νιώσῃ ὁ ἔνοχος πὼς εἶν' ἔ ν ο χ ο ς!

Τ' ἄλλα ποὺ λέν εἶναι κουραφέξαλα:

                             «Νὰ συνειδητοποιήσῃ ἀκριβῶς!»

῎Ισα-ἴσα ἐ κ ε ῖ, καὶ γ ι' α ὐ τ ό,

ἀρχίζ' ἡ λαγνεία τῆς «ἀμαρτίας»!

Πλακώνεις τὶς κουταλιὲς παράγιομες,

πασαλείβεσαι, στάζει τὸ γλυκὸ αἷμα χάμω..-

κ' ἐσύ «μαχαιρώνεις» ἀκόμα, ξεγυρισμένες,

μέχρι ποὺ πατώνει τὸ βάζο τῆς «ἐνοχῆς»!..

«Χαμένος πιὰ γιὰ χαμένος!»

Τὸ ἴδιο σ' ὅλα!..

Κ' ὕστερα εἶσαι βουτηγμένος στὸ αἷμα -

καὶ λένε, ψέλνουν οἱ ἀνόητοι ἀπ' τὶς «ἔδρες»,

σὲ «κατακεραυνώνουν»!

᾿Αλλὰ δέν ξέρουν τὴν καῦλα καὶ τ' ὄργιο τῆς «ἀμαρτίας»,

τὸν  ἔ ρ ω τ α  τῆς «ἀμαρτίας»,

τῆς πιό ἀκαταμάχητης ἐρωμένης στὸν κόσμο πάντα!

Ρένος Αποστολίδης, Οὐλὰν Μπατόρ, εκδ. Πατάκης 1999