Wassily Kandinsky, 1938 |
Να τ’ αγαπάς τα σημεία στίξης.
Οι
τελείες γίνονται άνω τελείες και ξανά τελείες·
κι έρχεται η
άνω-και-κάτω τελεία:
και μετά δεν ξέρεις-
να εύχεσαι να ‘ρθει ένα τοσοδά
κόμμα
να πάρεις μια ανάσα,
και βάλε μετά όσες τελείες θες.
[κι αλλιώς]
Όταν
μου μιλάς πολύ σοβαρά Ελληνικά,
με πιάνει το επαγγελματικό μου·
να σου
διορθώσω τόνους,
να βάλω άνω τελείες
και-φυσικά-παύλες παρενθετικές·
κι είναι κρίμα
εσύ να μου λες πως δε με θες
κι εγώ να επιμελούμαι την απόρριψη.
Δημήτρης
Αθηνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου