Νέος επιστήμων... Τάκης Παυλοστάθης

David Drebin

Κατεβαίνεις κομψά δυο-δυο τα σκαλιά

π’ αγκομαχώντας εγώ ανεβαίνω

αφ’ υψηλού κυριολεκτικά μου ρίχνεις πολυάσχολο «γεια»

«γεια» μιλάω και γω μα στην ουσία σωπαίνω.

Τί να γίνει διακοπή ρεύματος μωρό μου

για κανέναν δεν λειτουργεί ο ανελκυστήρ

μα σ’ όλο τον πέμπτο όροφο εσύ είσαι ο αστήρ

κι εγώ απ’ τους τόσους μονάχα ένας μνηστήρ.

Τί να γίνει διακοπή ρεύματος μωρό μου

μα εσένα σε βρίσκει σε προσπάθεια

ήσσονα μπρος σε κατήφορο

κι εμένα στο ζόρικο μπρος στον ανήφορο.

Είναι το ξέρω γενικό το κακό

μα εσύ σε στρωμένη δουλειά παίρνεις μισθό

ενώ εμείς

δίπλα στου ελεύθερου επαγγέλματος τον τροχό περιμένουμε τον Γκοντό

και γενικότερα ακόμα γενικό

είναι το κακό, το μόνο π’ αλλάζει

είναι του καθενός το μερτικό.

Όλο και πιο χρυσή Πηνελόπη το παίζεις

δεν μ’ ακούς, τίποτε εσχάτως δεν ακούς

έχεις βάλει πλώρη για τον έβδομο

όροφο στης επιτυχίας τον ουρανό.

Με παίρνεις στο τηλέφωνο

να μάθεις τί κάνω με ρωτάς

σε ρωτάω για τον «φόνο» δεν μ’ απαντάς

σου λέω για το «κρίνο» αλλού το πας.

Τί θέλεις να κάνω τί θέλεις να κάνω

χτυπάω μύγες, χτυπάω μύγες

σβήνω τα φώτα.

Τάκης Παυλοστάθης, Ποιήματα και πεζά (1964-1999), εκδ. Νεφέλη 2006