Irene Kung, Ακρόπολη |
Δεν βλέπω γιατί να φύγω.
Να πάω
πού;
Πού θα ‘βρω τόσα ερείπια.
Τόσα κομμάτια του ολόκληρου.
Καλύτερα εδώ.
Ανάμεσα
στα ερείπια του χθες
και σ’ αυτά που έρχονται.
Μόνος. Σ’ αυτοὺς τους άδειους
δρόμους.
Ένας οποιοσδήποτε.
Που περπατάει
παραπατάει
κοιτάει
το μακάριο φως του
ήλιου.
Το μακάβριο.
Γιάννης Πατίλης, Ζεστό
Μεσημέρι, εκδ. Ύψιλον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου