 |
| Αντώνης Βαβαγιάννης |
Τι θέλω, μ’ ερωτάς ,να μου χαρίσεις,
Μαρούλα; Τόσα πράγματ’ αγαπώ,
που ‘ναι φόβος μη χρεωκοπήσης
αν δώσης όλα όσα θα σου πω.
Θέλω τα καστανά σου τα ματάκια,
θέλω τα ξέπλεκά σου τα μαλλιά,
θέλω τα γελαστά σου τα χειλάκια,
θέλω την απαλή σου αγκαλιά.
Θέλω… Μα τι, καλέ, κακιώνεις; Στάσου.
Τι, κλαίς; Έτσι σ’ το είπα χωρατό.
Γέλασε πάλι, γέλα ‘ς τα σωστά σου.
Αυτό το δώρο μόνον σου ζητώ.
Γεώργιος Δροσίνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου