 |
| Λουκάς Μπενάκης, Μύκονος 1965 |
Το γάλα του
αιγιαλού
Στην χώρα που ανθούν στις αμμουδιές οι κόρες
Τ’ άστρα ξυπνούν και φέγγουν άναυδα τη νύχτα
Στιλπνά σαν μουσαμάδες των ψαράδων
Ενώ τ’ αστέρια της θαλάσσης πλησιάζουν
Πρώτα λευκά και σχεδόν άχρωμα
Έπειτα κόκκινα και ζωηρά
Με τα πλοκάμια των σφαδάζοντα
Για το εφήβαιον και για τα στήθη
Των νεανίδων.
Οι αμμουδιές είναι διάστικτες
από κοχύλια
Μ’ ένα φιλί λησμονημένο μες
στα βότσαλα
Μ’ ένα πουλί που κούρνιασε
στα στήθη
Κόρης γλυκιάς που του μιλάει
και λέγει
Πουλί καλό πουλί χρυσό πουλί
λαμπρό μαντάτο
Χαϊδεύοντας το στα βυζιά της
με λαχτάρα
Σαν χαϊμαλί της ηδονής ή σαν
αγόρι.
Ανδρέας Εμπειρίκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου