Δημόσιο ἢ Ντοβλέτι;.. Κων. Μάστρακας

Γεράσιμος Στέρης, από το βιβλίο της β' Δημοτικου, 1929

– Σκυλιά, κι ἄ’ μὲ σουβλίσετε, ἕνας γραικός ἐχάθη!

Μ’ ἀς εἶν’ τον ὁ Δυσσέας καλά, κι ὁ καπετάν Νικήτας,

ποὺ θὰ σᾶς σβήσουν τὴν Τουρκιά κι ὅλο σας τὸ Ντοβλέτι!..

Δημοτικὸ

(Ἀνθολογία Η.Ρ.Η.Σ. Ἀποστολίδη, Ἀθ. 2010, Τὰ Νέα Ἑλληνικά, 12^η ἔκδ., σελ. 272.)

Εἰς Ἀνδρέαν Κάλβον

…Κράτει, λοιπόν, ὦ γέροντα,

τὴν ἐπιτύμβιον πλάκα·

τὸ πεπαλαιωμένον σου

τραγούδι κράτει – φύγε,

παραίτησόν μας!

Ἤ ἀν προτιμᾷς, ἐξύμνησον,

ἀντὶς γεγυμνωμένων

ξιφῶν, ὅσα μαστίγια

πρὸς θρίαμβον ἐπισείονται

τῶν καφενείων!

Ἵππους δέν ἐπιβαίνουσι,

ἀμμη τὴν ἐξουσίαν

καὶ τοῦ λαοῦ τὸν τράχηλον!

Ἰδού, μάχονται οἱ ἥρωες

μέσα εἰς τὰ ντάνσιγκ!

Ἀλλὰ τί λέγω; Θρήνησε,

θρήνησε τὴν πατρίδα,

νεκράν ὁπου σκυλεύουν

ἀλλοφρονοῦντα τέκνα της,

ὦ Ἀνδρέα Κάλβε!

Μικράν, μικράν, κατάπτυστον

ψυχὴν ἔχουν αἱ μᾶζαι,

ἰδιοτελῆ καρδίαν,

καὶ παρειάν ἀναίσθητον

εἰς τοὺς κολάφους!

Κώστας Καρυωτάκης

(Ἀνθολογία Η.Ρ.Η.Σ. Ἀποστολίδη, Ἀθ. 2010, Τὰ Νέα Ἑλληνικά, 12^η ἔκδ., σελ. 580-581.)

*

Δημόσιο ἢ Ντοβλέτι;

 Δημόσιο θ’ ἀπαντοῦσε ὁ καθένας ἂν ἠρωτᾶτο! Ἀλήθεια ὅμως; Δημόσιο θέλουμε ἀπ’ τὸ 1821, ποὺ ἀποτινάξαμε <τὸ Νοβλέτι>, ὣς σήμερα ἢ ὄχι; Κι ἂν ἀλήθεια Δημόσιο, γιατὶ δὲν τὰ καταφέραμε, δυὸ ὁλόκληρους αἰῶνες, σχεδόν, ἐμεῖς οἱ τὰ πάντα ἐπιτυγχάνοντες καὶ εἰς ὅλα πάντοτε διαπρέποντες; Μήπως μᾶς ἐμπόδισαν οἱ Δυτικοὶσύμμαχοί μας, οἱ Ἀνατολικοὶ ἐχθροί μας, οἱ ἴδιοι οἱ, τετρακόσια χρόνια, δυνάστες μας;

 Μήπως δὲν μᾶς ἐμπόδισε ποτὲ κανεὶς κι ὄχι μόνο θέλουμε, βαθύτατα, Ντοβλέτι ἀλλ’ ἀπεχθανόμαστε, μὲ ἰδιάζουσα βδελυγμία, ὁποιαδήποτε μορφή, Δημοσίου, δυτικοῦ, ἀνατολικοῦ, ἀσιατικοῦ, ἀφρικανικοῦ τύπου;

 Αὐτό ξέρετε, αὐτό χαίρεστε, αὐτό ἐμπιστεύεσθε! Καὶ τὸ ξέρετε καλά, τὸ μάθατε, τὸ σπουδάσατε, τὸ ζήσατε, γεννηθήκατε, μεγαλώσατε, πεθάνατε μ’ αὐτό, τετρακόσια χρόνια, κι ἄλλα διακόσια: ἑξακόσια, ἔστω πεντακόσια πενήντα ἐννέα, γιὰ τὴν ἀκρίβεια!..

 Μᾶς βρίζεις; Θὰ μοῦ πῆτε! Τί εἶν’ αὐτὰ ποὺ λές; Ποιός ἐπιθυμεῖ ντοβλέτι; Γιατὶ ἀποδίδεις στὸν ἑλληνικὸ λαὸ μιὰν ἀνίερη ἐπιθυμία; Ἐπειδὴ κάποιοι ἀδίστακτοι πολιτικοὶ ἢ καὶ ἄλλοι, κατάφεραν νὰ τὸ ληστέψουν θέλουμε ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι, ὁ λαός, ντοβλέτι; Καὶ καλὰ ὁ λαός. Τὰ κόμματα; Δεξιά, Κέντρο, Ἀριστερά; Οἱ πνευματικοὶ ἄνθρωποι; Οἱ ἔμποροι, οἱ ἐπιχειρηματίες εἶναι δυνατὸ νὰ ἐπιθυμοῦν, νὰ τοὺς συμφέρῃ, ἐπιτέλους …ντοβλέτι;..

 Κανεὶς δὲν πίστευε, χίλια χρόνια μετὰ τὸν Μέγα Κωνσταντῖνο, πού, μεταθέτοντας ἀποφασιστικὰ τὴν ἕδρα τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας στὴ Νέα Ρώμη καὶ ἀποδεχόμενος πλήρως τὴ χριστιανικὴ ἐπικράτηση, ἵδρυσε, στὴν οὐσία, τὴ Βυζαντινὴ Αὐτοκρατορία καὶ θεμελίωσε μιὰ νέα τάξη πραγμάτων στὸν Κόσμο, μετὰ τὴν Ἀρχαιότητα, τὸν Ἀλέξανδρο, τὴν ἑλληνιστικὴ περίοδο, ὅτι θὰ ἐξέλιπε ὁριστικὰ αὐτὴ ἡ τάξη, μὲ τὴν βαθμιαῖα ἐπέλαση τῶν Ὀθωμανῶν!..

 Μὲς στὴ χιλιετία, πολλὲς ἀκμὲς καὶ παρακμὲς τοῦ Βυζαντίου ὑπῆρξαν. Ἀκόμα καὶ πτώση τῆς πόλης!.. Ἀλλὰ πάντοτε τὰ πράγματα εἶχαν λίγο-πολὺ σύντομη ἀποκατάσταση. Γι’ αὐτό:

– Ὅταν τὰ ψάρια πεταχτοῦν καὶ βγοῦν καὶ ζωντανέψουν,

τότες κι ὁ Τοῦρκος θεναμπῇ κ’ ἡ Πόλη θὰ τουρκέψῃ!

…Τὰ ψάρια ἐπεταχτήκανε, τὰ ψάρια ἐζωντανέψαν,

κι ὁ Ἀμιρὰς εἰσέβηκεν ἀτός του καβαλλάρης!..

(Ἀνθολογία Η.Ρ.Η.Σ. Ἀποστολίδη, Ἀθ. 2010, Τὰ Νέα Ἑλληνικά, 12^η ἔκδ., σελ. 264)

 Οἱ Ἕλληνες, βυζαντινοὶ καὶ μεταβυζαντινοί, ποτὲ δὲν κατάλαβαν τὴν ὁριστικὴ αὐτὴ μεταβολή! Ἴσως γιατὶ τοὺς ἦταν ἄκρως ἀνεπιθύμητη καὶ γι’ αὐτὸ ἀπίστευτη!.. Χωρίστηκαν στοὺς Λόγιους ποὺ κατέφυγαν στήν, παρακμασμένη ἀλλ’ ὁπωσδήποτε πολιτισμικὰ «ἐλεύθερη», Δύση καὶ σ’ ἐκείνους ποὺ ἔμειναν κ’ ἔζησαν μέσα στὴν ὀθωμανικὴ πλυμηρίδα.

 Στὰ δημοτικὰ τραγούδια, τὶς παροιμίες, τὶς παραδόσεις, διατηρεῖται ἐναργέστατα καὶ τὸ ἀπίστευτο καὶ ἡ προσμονὴ ἀποκατάστασης, ἐπαναφορᾶς ἄλλων καιρῶν!.. Ἀκόμα καὶ τὸ μετὰ τὸ ’21 μόρφωμα, μόλις «συνεστήθη», νομοθέτησε ὅτι, ὅσον ἀφορᾶ τὶς ἀστικὲς ὑποθέσεις, μέχρι τὴ σύνταξη νέου Ἀστικοῦ Κώδικος, θὰ ἰσχύῃ τὸ δίκαιον τῶν Βυζαντινῶν ἡμῶν Αὐτοκρατόρων, ὅπως αὐτὸ περιέχεται εἰς τὴν Ἑξάβιβλον τοῦ Ἀρμενοπούλου!.. Καὶ αὐτὸ ἴσχυσε μέχρι τὸ 1940!..

 Ἀνεξαρτήτως ὅμως τοῦ τί ἐπιθυμεῖ κανεὶς ἢ τί πιστεύει, ἡ ζωή, ἡ φύση συνεχίζει καὶ συνεχίζεται, τραβῶντας τὸ δρόμο της, προσπερνῶντας ὅποιο ἀνθρώπινο ἐμπόδιο. Ἡ καθημερινότητα προσαρμόστηκε στὶς νέες συνθῆκες καὶ στὸν ἀναμφισβήτητο ἐπικυρίαρχο. Ἄλλοτε μὲ «προνόμια» καὶ ἠπιότητα, ἄλλοτε μὲ διώξεις καὶ σφαγές, τὸ πανίσχυρο Ντοβλέτι ὑποκατέστησε ὅποια ἀρχαιοελληνική, ἑλληνιστική, ρωμαϊκὴ ἢ βυζαντινὴ διοικητικὴ κουλτούρα καὶ παράδοση, ἐξαφανίζοντάς τη συγχρόνως. Μόνο στὰ Ἰόνια νησιὰ καὶ τὶς Κυκλάδες διατηρήθηκαν μνῆμες, λέξεις, παραδόσεις, λείψανα ὁπωσδήποτε καὶ σπαράγματα ποὺ δὲν ὑπῆρξαν ἀρκετὰ γιὰ τίποτε σοβαρό καὶ σημαντικό.

 Μέχρι ποὺ φθάνουμε στὸν Καποδίστρια, τὸν Ὄθωνα, τοὺς Βαυαρούς. Ὅ,τι καὶ νάκαναν ὅποιοι ἀποπάνω, ὁ λαὸς ἀποκάτω, ὁ ἀποδεκατισμένος, πάμφτωχος πάντα καὶ ξυπόλυτος, ἐπέβαλε ὅ,τι εἶχε μάθει ὡς τότε: ντοβλέτι ξανά, -ἑλληνικὸ μέν, δικό μας, ντόπιο, ἀλλὰ ντοβλέτι, ὄχι καμμιὰ γερμανικὴ λογοκρατούμενη διοίκηση ἢ γαλλική, «πεφωτισμένη» καὶ δημοκρατική, ἢ ἀγγλική, ἀποτελεσματική, ἢ ρωσική, ἐπιτέλους, ὁμόδοξη μὰ σύγχρονη!

 Ἂν δῇ κανεὶς ὅλους τοὺς νεοέλληνες πολιτικούς, μικρούς-μεγάλους, τοὺς αὐτοκρατορίσκους αὐτοὺς ἢ τυρανίσκους σύμπαντος τοῦ μετεπαναστατικοῦ μας βίου, ἀπὸ κάποια ἱστορικὴ ἀπόσταση, θ' ἀντιληφθῇ μὲ εὐχέρεια πόσο διαποτισμένοι εἶναι ὅλοι ἀνεξαιρέτως, ἀπὸ τὸ λαϊκὸ αὐτὸ ἐθισμό. Τὸν ὁποῖο, φυσικά, εὔκολα ἀναπαράγουν καὶ διαιωνίζουν ἅπαντες!

 Ἔτσι, πέραν τῶν ἄλλων, ἑκατὸν ἐνενήντα χρόνια τώρα, ἡ διοίκηση ἔμεινε ἕνα μεταμφιεσμένο ντοβλέτι, μιὰ καρικατοῦρα φράγκικης ρεντικότας μὲ ἡμίψηλο, κι ἀπὸ κάτω φουστανέλλα ἢ βράκα μὲ τσαρούχι! Κι ὄχι μόνο! Ἀπεμπόλησε τὴν πρωτογονικὴ ὀθωμανικὴ ἀμεσότητα καὶ λυσιτέλεια καὶ μὲ τὴ δικαιολογία ἑνὸς ψευδεπίγραφου ἐκσυγχρονισμοῦ, δῆθεν ἐθνικὰ ἐλεύθερου, προχώρησε ἀχαλίνωτη στὸ χτίσιμο ἑνὸς ἀπίθανου γραφειοκρατικοῦ Πύργου, ποὺ θὰ ἔκανε τὸν Κάφκα νὰ σκίσῃ ὅλα του τὰ γραπτά!

 Βασιλεῖες, Δημοκρατίες, Δικτατορίες, ὅλα τὰ καθεστῶτα συντηρητικὰ καὶ προοδευτικά, χρησιμοποίησαν τὴν ἰσχύ τους γιὰ νὰ πυργώσουν τὸ Κακὸ μὲ δικαιολογίες πάντα εὐχάριστες κι ἀντικειμενικὰ ὀρθὲς καὶ ἐμπρέπουσες!

 Τὸ συμμάζεμα τοῦ Καποδίστρια ποὺ ὡδήγησε στὴ δολοφονία του, ἡ βαυαροκρατία ποὺ ἐπέφερε τὴν ἐκθρόνιση τοῦ Ὄθωνα, οἱ Καλλέργηδες, τὰ συντάγματα, οἱ νικηφόροι καὶ ἡττηφόροι ἐθνικοὶ ἀγῶνες, ἡ ἀνάπτυξη τῶν ὑποδομῶν, σιδηροδρομικοῦ καὶ ὁδικοῦ δυκτύου, μὲ δανεικὰ ποὺ προκάλεσαν πτώχευση, ἡ Μικρασιατικὴ… ἀποστροφή, οἱ ἐργατικοὶ ἀγῶνες, ἡ μονιμότητα τῶν Δημοσίων ὑπαλλήλων, τὸ ὀκτάωρο, ἡ κοινωνικὴ ἀσφάλιση, τέλος ἡ τοπικὴ αὐτοδιοίκηση, ἡ ἀνασυγκρότηση, ἡ ἀποκέντρωση, ὁ ἐκδημοκρατισμός, τὸ ΑΣΕΠ, ὁ Καποδίστριας κι ὁ Καλλικράτης, οἱ ξανά Ὀλυμπιακοί, μέχρι τὴ νέα πτώχευση, τὶς ἐφεδρεῖες, τὴν ἀνεργία καὶ τὰ μνημόνια!…

 Τί προκάλεσαν ὅλ’ αὐτά;: Τὸ σήμερα, ὅπως ἀκριβῶς, βαθύτατα, ὁ λαὸς τὸ ἤθελε καὶ τὸ ἐπιζητοῦσε!..

 Ἂν ἀναλογισθῇ κανεὶς τὴν Ἱστορία, καταλαβαίνει, ὅτι σὲ διάστημα ἑκατὸν ἐνενήντα ἐτῶν, καμμιὰ σημασία δὲν ἔχει ἡ πρόσκαιρη ἐπικράτηση αὐτοῦ ἢ ἐκείνου τοῦ προσώπου, τοῦ δικτατορικοῦ ἢ δημοκρατικοῦ καθεστῶτος, αὐτὴς ἢ ἐκείνης τῆς ἄποψης. Σὲ δύο ὁλόκληρους αἰῶνες δὲν ξεχωρίζουν πρόσωπα καὶ πολιτικὲς ἀλλὰ ἡ διήκουσα κυρίαρχη λαϊκὴ τάση. Ἀπὸ τὴν ὁποία προέκυψε αὐτὸ ποὺ ζοῦμε σήμερα!

 Ἀσφαλῶς μποροῦμε νὰ βροῦμε ἐπακριβῶς τὰ ὀλέθρια σφάλματα τῆς τελευταίας καὶ προτελευταίας κυβέρνησης, τοῦ συντηρητικοῦ καὶ σοσιαλιστικοῦ κόμματος, τῶν τριάντα πέντε ἐτῶν τῆς λεγόμενης Μεταπολίτευσης!.. Ἀλλὰ φθάνει; Αὐτοὶ καὶ αὐτὰ φταῖνε γιὰ ὅλα; Ὁ Μεταπόλεμος; Ὁ Ἐμφύλιος; Ὁ Πόλεμος; Ὁ Μεσοπόλεμος; Ὅλη ἡ μετεπαναστατικὴ περίοδος καὶ πολιτική; Οἱ ἀγωνιστὲς τοῦ ’21 καὶ οἱ διχόνιες; Ἡ Φιλικὴ Ἑταιρία; Ἡ Τουρκοκρατία; Οἱ Ἕλληνες Λόγιοι τῆς Δύσης; Τὸ Φανάρι; Οἱ Πατριάρχες, οἱ Πάπες καί …Πάπισες; Οἱ τελευταῖοι Αὐτοκράτορες τῆς ὁριστικῆς βυζαντινῆς παρακμῆς;..

 Ἂς μὴ φαίνονται ὑπερβολικὰ ὅλ’ αὐτά! Χρειάζεται ν’ ἀντικρύσουμε ἐποπτικὰ καὶ εἰς βάθος τὸ ἱστορικὸ παρελθὸν γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ γεωγραφήσουμε κ’ ἑρμηνεύσουμε ἐπακριβῶς τὸ παρόν, νὰ εἰκάσουμε μὲ στοιχεῖα βεβαιότητας τὸ μέλλον καὶ νὰ προχωρήσουμε συνειδητὰ καὶ σταθερὰ σ’ αὐτό.

 Οἱ ἀγχώδεις, οἱ πάντα βιαστικοί, κουνοῦν ἀποδοκιμαστικὰ τὸ κεφάλι τους!.: Δέν ἔχουμε καιρὸ γιὰ τέτοια! Λέγε γρήγορα καὶ σαφῶς τί πρέπει νὰ κάνουμε! Ὁ κόσμος χάνεται! Δὲν μποροῦμε νὰ τραγουδᾶμε ἢ ἔστω νὰ ἱστοροῦμε, ἐνῶ καίγονται, κυριολεκτικά, τὰ σπίτια μας!..

 Ὅταν ἀκούω τέτοιες φωνές, ἔχω πάντα τὴν ἴδια ἀπορία: Γιατὶ πρέπει νὰ κάνουμε κάτι καὶ μάλιστα στὸ ἄμεσο μέλλον ἐνῶ, τάχα δὲν πρέπει νὰ συνειδητοποιήσουμε τί κάνουμε τώρα στὸ παρόν μας ἢ τὸ ἀπολύτως πρόσφατο, χθὲς μόλις, παρελθόν μας;

 Στήσαμε ἕνα ἑλληνικὸ ντοβλέτι (αὐτό ξέραμε) μετὰ τὴν Ἐπανάσταση! Καὶ δὲν ἀκούσαμε κανένα δικό μας ἢ ξένο ποὺ τολμοῦσε νὰ συμβουλεύσῃ ἄλλα! Τὰ ὁποῖα θεωρήσαμε ἀπαράδεκτα ὡς «ξενόφερτα» καὶ ὑποδουλωτικά μας, τάχα! Σνομπάραμε τὴν πολύχρονη (ἰσόχρονη μὲ τὴ δική μας τουρκοδουλεία) πολιτική, ἐπαναστατική, κοινωνικὴ καὶ πολιτισμικὴ ἐμπειρία τῶν εὐρωπαϊκῶν λαῶν!.. Τοὺς λοιδορήσαμε δεινά ὡς κουτόφραγκους καὶ ἀμερικανάκια, ἐμεῖς οἱ πανέξυπνοι παπαρηγοπουλικοὶ ἀπόγονοι τῶν Ἡράκλειτων καὶ τῶν Ἀριστοτέληδων! Ἐμεῖς πού, ὅταν φιλοσοφούσαμε, αὐτοί (οἱ Εὐρωπαῖοι!) δὲν εἶχαν κατέβη ἀπ’τὸ δεντρο!.. Σιγὰ μὴ τοὺς συμβουλευθοῦμε κιόλας! Εἶναι κι αὐτὸ μιὰ στάσις. Νοιώθεται!.. Ἔτσι, χωρὶς τοὺς νέο-έλληνες(;) βγήκαμε ἐμεῖς, οἱ Δυτικοί, μὲ τὸν τεράστιο Νέο Κόσμο, τὴν Βόρεια καὶ Νότια Ἀμερική, τὴν Ἀφρική, τὴν Αὐστραλία, τὶς Ἰνδίες κι ὅλη τὴν Ἀσία, ἐμεῖς ποὺ ἐπιβάλαμε ὡς παγκόσμια τὴν Ἀγγλική, ποὺ κατακτήσαμε ἀκόμα τὸ φεγγάρι, ποὺ καταργήσαμε τὸν τόπο καὶ τὸ χρόνο μὲ τὸ Internet, πολιορκοῦντες τὸ νετρόνιο τοῦ θεοῦ, γιὰ νέο-έλληνες θενὰ μιλᾶμε τώρα;!.

 Τοποθετήσαμε σουλτάνο στὴ θέση τοῦ σουλτάνου καὶ πασάδες στὴ θέση τῶν πασάδων: Λοφία τενεκεδένια μὲ ἀπερίγραπτα κὶτς φτερά: βασιλιάδες, προέδρους Δημοκρατίας, πρωθυπουργούς, στρατάρχες (!), στρατηγούς, ναυάρχους, πτεράρχους, ἀργηγοὺς κομμάτων, νομάρχες, δημάρχους, προέδρους κοινοτήτων, ὅλους ἀνεξαίρετα τραγικὰ ἐπηρμένους, ἀθεράπευτα φουσκωμένους βατράχους, ἀκόμα καὶ τοὺς καλύτερους ἀπὸ δαύτους… Ζηλέψαμε τὴν Ὑψηλὴ Πύλη! Τὴν ὥρα ποὺ ὁ Κεμὰλ τὴν καταργοῦσε ὡς παρακμιακή, ἐμεῖς τὴν ἐπανορθώσαμε ἑλληνική, νομίζοντας ὅτι ἔτσι ἐκπορθήσαμε τὴν Ὀθωμανία! Ἂς θυμηθοῦν οἱ παλαιότατοι, πλέον, ἐκεῖνα τὰ θλιβερὰ ἀνακοινωθέντα, πρὸ πάσης ραδιοφωνικῆς εἰδήσεως, τοῦ …Μεγάλου Βασιλικοῦ Αὐλαρχείου τῆς Φρειδερίκης!.. Ὀφείλαμε ὅλοι τότε νὰ γνωρίζουμε καθημερινά, πότε ἀκριβῶς καὶ πῶς …φταρνίστηκε ἡ κάθε βασιλικὴ φοράδα στὸ …τεράστιο ἁλώνι τῶν βασιλικῶν ἀνακτόρων!..

Ποιό κράτος, κύριοι, ποιό κράτος; Σ’ ἀλλεπαλλήλους σωροὺς κρατῶν πατᾶμε!.. ἀναφωνεῖ ἀπελπισμένα ὁ καλός μας ποιητὴς Κώστας Μόντης!..

Δὲν διαβάζουμε ὅμως ποιήματα ἐμεῖς. Δὲν τὰ ἔχουμε ἀνάγκη. Μελετᾶμε μόνο τὶς οἰκονομικὲς ἀνοησίες τῶν νεόκοπων «ἐπιστημόνων » τοῦ τίποτα καὶ τοῦ μηδέν.  Οὔτε Ἡράκλειτο διαβάζουμε, οὔτε Πλάτωνα καὶ Ἀριστοτέλη, καί, βέβαια οὔτε Ἱστορία, Θουκυδίδη, ἢ Δρόυζεν. Δὲν μᾶς ἐνδιαφέρουν οἱ ἐκδόσεις τῆς Λειψίας ἢ τῆς Ὀξφόρδης, ἀλλὰ τὰ μάρμαρα τοῦ Βρεττανικοῦ Μουσείου, κι ὁ Ἀλέξανδρος, ξέρετε, εἶναι δικός μας, ὄχι τῶν Σλάβων, ὅπως λέει κι ὁ Παπαρηγόπουλος!..

 Χρειάστηκα μιὰ πρόσφατη φωτογραφία. Στάθηκα μπροστὰ στὴ βιβλιοθήκη τοῦ δικηγορικοῦ γραφείου μου μὲ τοὺς τόμους τοῦΚώδικα Νομικοῦ Βήματος, ἀπὸ τὸ 1975! Παχεῖς τόμοι καὶ διαρκῶς παχύτεροι. Πολλὴ δουλειὰ οἱ ἀγάδες μας τῆς Βουλῆς!.. Σὰ νὰ ἦταν οἱΝεαρὲς τοῦ Ἰουστινιανοῦ!.. Διαπίστωσα, μετὰ, πὼς δὲν ἀποτελοῦν παρά …φωτογραφικὸ ἄλμπουμ τῆς σχεδὸν τεσσαρακονταετοῦς μας πολιτικῆς ἱστορίας!.. Μὲ τὰ παχυλότατα ὀνόματα διωκωμένων, προφυλακισμένων καὶ μὴ πασάδων καὶ σουλτάνων μας (γιὰ θυμηθεῖτε τὸν μὲ κεφαλαῖο Κ κύριο καὶ τὸν προσβεβλημένο γηραιὸ ποδηλάτη μὲ τὰ φρουτάκια). Εἶναι ὅλοι ἐκεῖ ἀναμένοντες τὸ δοξασμένο παράσημο τῆς ἀνοιχτῆς παλάμης σας.

 Μαζὶ μὲ τούς «συνδικαληστές», ὅσους δὲν πρόλαβαν νὰ ἀναρριχηθοῦν στὴ θέση πασάδων τῆς κεντρικῆς πολιτικῆς ληστείας. Οἱ ἐπιχορηγούμενοι καὶ ἐπιδοτούμενοι πάσης ΔΕΚΟ, ἀεριτζῆδες-«ἐπιχειρηματίες», «ἀγρότες»-χαρτοπαῖκτες μὲ 4Χ4, μὲ ἀναπηρίες, τυφλότητες, ἐγκυμοσύνες, ἐπιδόματα ἀνεργείας, τράπεζες καὶ τραπεζίτες ἐπιδοτούμενοι μὲ συντάξεις Γκογκόλειων νεκρῶν ψυχῶν, δανειοδοτούμενοι με «ἐγγυήσεις» τοῦ «δημοσίου», καὶ κάθε ἄλλης μορφῆς ἐφέντες ἑνὸς ἰδιότυπου τουρκοβαλκανικοῦ (ἂς μὲ συγχωρήσουν οἱ Νεότουρκοι) …παγκάλειου, φιλελεύθερου κομμουνισμοῦ!..

 Φοβήθηκαν, τελευταῖα, μὲ τὴν ἠλίθια γερμανικὴ δημοσιονομικὴ πειθαρχία ποὺ παρατράβηξε, πὼς θὰ χάσουν ὅ,τι ἔχτιζαν διακόσια χρόνια οἱ πρόγονοί τους κι αὐτοί! Πανικοβλήθηκαν! Ἀντιλήφθηκαν πὼς πρέπει νὰ βροῦν, ἄμεσα, νέους τρόπους ἐπιβίωσης τοῦ ντοβλετιοῦ τους! Οἱ παλιοὶ ἐξαντλήθηκαν εἶναι προφανῶς ἀνεπαρκεῖς. Τώρα κατάλαβα γιατί ἐναγώνια, ἔναγχα μὲ ἐκλιπαροῦσαν μέχρι τὴν τελευταία, καὶ μετά τὴν τελευταία(!), στιγμὴ νὰ τοὺς πῶ τί νὰ ψηφίσουν!..

 Ψήφισαν: Τὸν πολλαπλασιασμὸ τῶν κηφήνων-πασάδων!.. Εἰς πεῖσμα τῶν ἐκλογικῶν νόμων τῆς πολιτικῆς μαγειρικῆς ἔκαναν τοὺς τρεῖς ἕξι.!..

 Καὶ τώρα τοὺς καμαρώνουν ν’ «ἀγωνίζωνται» νὰ φτειάξουν κυβέρνηση μὲ εὐρὼ κ’ Εὐρώπη χωρὶς μνημόνιο! Μὲ γένια χωρὶς χτένια οἱ κακομαθημένοι ἐσχατόγηροι, γέροι, νέοι καὶ μείρακες Αὐνάνες τῆς πολιτικῆς βυρσοδεψίας.

 Ἄξιον ἀπάγξασθαι πᾶσι!..

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΥ ΜΑΣΤΡΑΚΑΣ

Διορθώσεις ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τεύχος 11, Μάιος 2012

http://www.diorthoseis.eu