Περὶ δημοσιογραφίας:
Οἱ δημοσιογράφοι ὅμως εἶναι, καθὼς λέγεται - καὶ πάντα πρὸς κάλυψη ἀχρειότητος δυστυχῶς λέγεται - «ἐπαγγελματίες». Καί, συχνά, μὲ πολὺ δεσπόζουσα μέσα τους τὴν αἴσθηση ἑνὸς κάκιστα ἐννοούμενου καὶ ἀποκλειστικὰ ὑπηρετούμενου προσωπικοῦ ἐπαγγελματικοῦ «συμφέροντος». Τόσο δεσπόζουσα, ὥστε νὰ ὑπερκαλύπτῃ, βεβαίως, καὶ τὴ συνείδηση καὶ τὸ χρέος πολίτη ἐλεύθερου, καὶ ποὺ δ ι ά λ ε ξ ε ὑποτίθεται - ἐλεύθερα, ἡρωικὰ καὶ ὑπερελεύθερα, μαχητικὰ προτίστως καί, πάνω ἀπ' ὅλα, γιὰ τὴν ἐλευθερία - τὸ λειτούργημα τοῦ ἀμύνοντος, μὲ τὴ συνεχῆ κι ἀνευνούχιστη διαφώτιση τῆς κοινῆς συνειδήσεως, τὴν ἐλευθερία ἴσα-ἴσα !.. ῎Αλλα ἐπαγγέλματα καὶ λειτουργήματα μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ ἄσχετα μὲ τὴν ἐλευθερία. Τὸ δημοσιογραφικὸ δ έ ν μπορεῖ. ῎Ετσι καὶ ὁρίζεται ἄλλωστε. ῎Αρα, ὁ δημοσιογράφος εἶναι ἀ χ ρ ε ῖ ο ς ὅταν δὲν διαφωτίζῃ - καὶ μάλιστα ὅταν κατέχῃ ἐ ξ ἰ δ ί ω ν τὰ κυριώτατα τῆς παραπλανήσεως καὶ τῆς ἀνελευθερίας μέσα, ἀπὸ τὸ ἴδιο του τὸ ἐπάγγελμα, καὶ δὲν διαφωτίζῃ ἐπ' αὐτῶν πρωτίστως, καὶ θαρραλέα.
Ρένος, Τὰ Νέα ῾Ελληνικά, περίοδος Γ', τεῦχος 5, Μάιος '66
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου