Τί ἀξίζει ἡ θάλασσα χωρὶς γιαλό;.. Αρ. Βαλαωρίτης

Νίκος Λύτρας: Τήνος

Μ᾿ ἀρέσ᾿ ἡ θάλασσα, γιατὶ μοῦ μοιάζει,

μ᾿ ἀρέσει, σ᾿ ἄκουσα νὰ λὲς κρυφά,

πότε ἀγριεύεται, βόγγει, στενάζει,

καὶ πότε ὁλόχαρη παίζει γελᾷ.

Δὲν εἶν᾿ ὁλόξανθη σὰν τὰ μαλλιά μου;

Δὲν εἶν᾿ ὁ κόρφος μου σὰν τὸν ἀφρό;

Μέσα στὰ μάτια μου τὰ γαλανά μου

δὲν ἔχω κύματα, τάφο, οὐρανό;

Μ᾿ ἀρέσ᾿ ἡ θάλασσα, γιατὶ μοῦ μοιάζει,

κι ἂς ἔχῃ μέσα της κόσμο θεριά...

Μὴ στὴν καρδούλα μου μὴ δὲ φωλιάζει

ἀγάπη ἀχόρταγη, σκληρὴ φωτιά;

Κ᾿ ἐγὼ ἐχαιρόμουνα ποὺ χολιασμένη

φαρμάκι μὤσταζες μὲς στὴν ψυχή,

τὴ ζήλειά σου ἔβλεπα ξαγριωμένη,

στὰ χείλη σου ἔβραζε κάθε πνοή.

Τότ᾿ ἐκρεμάστηκα στὴν τραχηλιά σου

τὴ φλόγα σὤσβυσα μὲ δυὸ φιλιά,

τὴν ὄψι ἐβύθισα μὲς στὰ μαλλιά σου,

 στὸν κόρφο σου ἔστησα κρυφὴ φωλιά.

Κῦμα μου ἀνήμερο, ψυχή μου, φθάνει.

Μὴ μ᾿ ἀγριεύεσαι,πλάγιασ᾿ ἐδῶ...

Θἆμαι γιὰ σένανε γλυκὸ λιμάνι...

Τί ἀξίζει ἡ θάλασσα χωρὶς γιαλό;

Α. ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ - Ἡ Ξανθούλα