 |
| Paul Klee |
Α! Παύσε!..
Τι έτι εις τους αιώνας ομιλής;..
Ούτε δια του σταυρού
δεν «εδιδάχθης»!
Ταλαιπώρησες πτωχούς ψαράδες.
Θα τους μετέτρεπες σε αλιείς ανθρώπων!
Αλιείς;!..
Ανθρώπων;!..
Τι να τα κάνεις τόσα ψάρια;
Εσύ που χόρτασες χιλιάδες,
μόνο με πέντε;!
Τα αρτικόλεξά σου μ’ απαντούν
με την απόλυτη
σιγήν
ΙΧΘΥοΣ.
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας
Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ. 31, Απρ. 2014
https://diorthoseis.eu/
 |
| Κώστας Τσόκλης: Σταύρωση |
[] Τα πάθη φεύγοντας εσένα Κύριε μεθούσα.
Την ύλη βρήκα δικό σου εύρημα
τη λύπη κινητήρα του Καλού. []
Νίκος Καρούζος, Ποιήματα
(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)
 |
| Phoebe Unwin |
Τι ήταν τελικά ο παππούς μου;
Ένας αυθεντικός καρβουνιάρης,
να κυνηγάη τον πελάτη με το τουφέκι:
«Κάρβουνο πιο μαύρο κι απ’ τη νύχτα – έλα»!..
Κι αυτές με τα τσεμπέρια και τις ποδιές,
οι όμορφες γειτόνισσες οι στρίγκλες – πόσο και πόσο
κι αν έβαζε καμιά φορά το χέρι του
κάτω απ’ τα φουστάνια τους ήταν σοφός,
κι ας έβρισκαν στο σπίτι μαύρα τα μπούτια τους·
ήταν σοφός αυτός. Μες τη μαυρίλα του
ήξερε τι κάνει και πού το πάει.
Έλεγε: το κάρβουνο θέλει κόλπα, θέλει γαλιφιές,
να το πασάρης στον άλλο
πρέπει να το πουλήσης όσο –όσο
ή να το μοιραστής πάση θυσία,
να φύγη από πάνω σου αυτή η μαυρίλα,
αυτό το ανεξίτηλο σκοτάδι.
Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου, Επιλογές και σύνολα. Ποιήματα (1965-1995)
Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ. 17, Νοεμ. 2012
https://diorthoseis.eu/
 |
| Γιάννης Τσαρούχης, 1971 |
Ήταν ωραίος
σαν το λάθος
το εικοσάχρονο!
Σαγήνη
των ανήφορων
που περιστέφει
το γκρεμό!
Κ’ ήμουνα
ίσια,
και πρωτάρισσα
στον κύκλιο
οδυρμό.
Όντας μιλούσε
αναρριγούσαν
οι αύλακες-
και χόρευε
στον κάμπο
το νεράκι
πουλαράκι
ολοδροσάτο!
Κ’ η ευφροσύνη
οινοχόος
των Ολύμπων
μες σε κύλικα
ξανθό
μας κερνούσε
το κρασί της
το μοσχάτο!..
Εχάθη-
σαν αντίλαλος…
Κι απόμεινα
δαρμένο
αμύγδαλο
στον κλώνο…
Μερώστε
το καρτέρι μου
ν’ ανοίξω
και να τιναχτώ
πεντάμορφη
απ’ τον πόνο!..
Πόσο ν’ απέχη
από δω
ο αγαπημένος;
Τα βήματά του
εσώπασεν
η χλόη
και σκωρία
ευφράνθη
την οδό…
Περιπατήστε
ελπίδες
μονοσάνταλες
κι όπου
τον απαντήσετε
ψηλώστε
τρίκλωνο
κελαηδισμό!..
Στη Βενετιά
να παραγγείλω
το ξημέρωμα
και το κατώφλι μου
στον ουρανό!
Χρυσούλα Χατζηγιαννιού, Μπαλλάντες, 1969
.jpg) |
| Robert Doisneau, Paris 1947 |
Κανείς δεν με εμποδίζει να είμαι άγιος ή πρόστυχος
αλλά και κανείς δεν με βοηθάει σ’ αυτό.
Βράζω ελεύθερος στο ζουμί μου!..
Γιάννης Συμεώνογλου
(Ανθολογία Η.&Ρ.
Αποστολίδη)
 |
| Σαράντης Καραβούζης, λιθογραφία |
Απ' το μπαλκόνι του πουνέντε
μ' ένα χαμόγελο []
καλημέριζε τους διαβάτες ο πατέρας
κι η μάνα -με χούφτα γιομάτη έγνοιες-
τάιζε τα χελιδόνια…[]
Η αδελφή τον ήλιο έστυβε
για να ζεσταίνει τ' αγριολούλουδα
που φύτρωναν στη στέγη
κι εγώ στο βορινό παράθυρο
έπαιρνα χώμα απ' τη γλάστρα
κι έφτιαχνα λέξεις, σxήματα, ιδέες… []
Ήταν ωραίο το σπίτι μας
άρχιζε απ' τη μεγάλη σάλα της καρδιάς
και τέλειωνε πέρα στα χαμομήλια.
Γιώργος
Παπούλιας, Λακωνική σονάτα
 |
| Νίκος Εγγονόπουλος |
[]
Άκουσα τις γοργόνες που τραγούδαγαν η μια στην άλλη ένα σκοπό.
Σε μένα δε νομίζω πως θα τραγουδήσουν.
Τις είδα που κουβάλαγαν της θάλασσας τα κύματα
χτένιζαν των κυμάτων τα λευκά μαλλιά, που τα τραβούσε η αύρα
καθώς φυσούσε τα νερά, άσπρα και μαύρα.
Ώρα πολλή σταθήκαμε στα δώματα της θάλασσας
πλάι σε θαλασσοκόριτσα στεμμένα φύκια καστανέρυθρα ξεχνίομαστε
ώσπου ανθρώπινες φωνές μας αφυπνίζουν, και πνιγόμαστε.
T. S. Eliot, Το ερωτικό τραγούδι του Ι. Αλφρέδου Προύφροκ, μετ. Τάκης Καγιαλής,
 |
| Άνθιμος Ντάγκας |
«Τα ταξίδια
είναι ο παράδεισος των ανόητων»,
μας λέει μελαγχολικά ο Έμερσον.
Και μάλλον έχει δίκιο.
Γιατί αυτός
που αληθινά
αγαπάει το ταξίδι
μπορεί να ταξιδέψει
ακουμπισμένος σ’ ένα παράθυρο,
ή καθισμένος
σ’ ένα μοναχικό παγκάκι της πλατείας.
Χρίστος
Λάσκαρης, Ποιήματα, εκδ. Τύρφη
 |
| Jeanne Moreau in The Bay of Angels, 1963 |
…ου γαρ ες Άδην
ελθούσ’ ευρήσεις τον φιλέοντα, κόρη.
Ασκληπιάδου
Όταν τους σύστησαν,
για μια στιγμή,
της κράτησε
σφιχτότερα το χέρι,
και περισσότερο
απ’ ότι επιτρέπουν
οι τρόποι οι καλοί.
Και από τότε αυτή,
όταν τον βλέπει,
κάνει
πως δεν τον ξέρει,
και φεύγει βιαστική·
γιατ’ είναι όμορφη—
και έτσι πρέπει…
Πάρις
Τακόπουλος, Τα ποιητικά
(2010-1950), εκδ. Ποταμός
 |
| Max Ernst |
…Είχαμε βάλει τον ήλιο στο τραπέζι,
κόκκινο και ζεστό,
σα βασιλόπιττα…
Πρώτα τ’ ανθρώπου
—να, αυτού που περνάει μπρος μας!—,
του φτωχού…
Έπειτα του σπιτιού…
Του σπιτιού…
Δε δόθηκε ποτέ το κομμάτι αυτό… Δε φτιάξαμε ποτέ μια σκεπή,
ένα παράθυρο ν’ αγναντεύουμε
δε φτιάξαμε τ’ όνειρο ενός σπιτιού
με τρία ξεχασμένα κλωνιά βασιλικό
στο πρεβάζι…
Μόνο ένα παλιό αδιάβροχο στρώναμε
και καθόμαστε, κι άκουγα το κλάμα σου,
κοιτώντας πέρα,
ακολουθώντας την άδεια ποταμιά του γαλαξία…
Δεν ήμουν ακόμα αρκετά παλληκάρι
να μπορώ να κλαίω…[]
Τίτος Πατρίκιος, Χωματόδρομος, 1954
(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)
 |
| Alireza Karimi Moghaddam |
Υπάρχουν σοφοί
που σκάφτουν τον ήλιο με ακάθαρτα χέρια.
Μην εμπιστεύεστε!.. Μόνο η αγάπη
είναι σοφή!..
Νικηφόρος Βρεττάκος, Το βάθος του κόσμου
.jpg) |
| Γιαννούλης Χαλεπάς, μολύβι και κάρβουνο σε χαρτί. |
Όμορφη σα μανταρίνι.
Ξεφλουδίζοντας τον καρπό σου
μ’ άρπαξε τ’ άρωμα
πριν απ’ τη γεύση!
Τάσος Κόρφης, Εργόχειρα
 |
| Michel Bauge |
Όπου μου στήνουν ένα δράκο
στέλνει ο θεός ένα πουλί.
Περιγελάει το φόβο μου
και μου ανοίγει ορίζοντες.
Θανάσης
Παπαθανασόπουλος, Χειμώνας της
απογραφής, 1968
 |
| Jiren, Άνδρος |
Παρθενικό ξημέρωμα στου Αιγαίου τη γαλήνη.
Η Πλάση η νεογέννητη σε θείον αιθέρα,
από τα όργια της νυκτός λιπόθυμη η σελήνη-
χαρά θεών η ελληνική ροδοχαράζει ημέρα!..
Παύλος
Νιρβάνας, Παγά λαλέουσα, 1909
 |
| Henri Cartier-Bresson, Αθήνα 1953. |
Αν είναι η σιωπή
σιωπή να μείνει
τότε ας μιλήσουμε!
Ας πούμε για τη χτεσινή βραδιά
ή για του Τάκη τα παιδιά,
το φόρεμα της Άννας…
Είν’ προτιμότερη ασφαλώς
απ’ την κουβέντα της σιωπής
η σιωπή επίκαιρης κουβέντας.
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Ζώνη Ασφαλείας,
εκδ. Andy’s, 2004
 |
| Ιωάννης Στίνης, ξυλογραφία 1996 |
Να κριθή κάθε Άνοιξη από τη χαρά της
από το χρώμα του[] κάθε λουλούδι
από το χάδι του[] κάθε χέρι
απ’ τ’ ανατρίχιασμά του []κάθε φιλί.
Μίλτος Σαχτούρης, Παραλογαίς
(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)
