 |
| Stanko Abadzic |
Δαίμονες και ξωτικά,
άνεμοι και παλίροιες,
μακριά κιόλας η θάλασσα ξανατραβήχτηκε
και συ
όπως ένα φύκι, μαλακά χαϊδεμένο απ’ τον άνεμο
μες στους άμμους του κρεβατιού σαλεύεις κι ονειρεύεσαι
δαίμονες και ξωτικά,
άνεμοι και παλίροιες,
μακριά κιόλας η θάλασσα ξανατραβήχτηκε
αλλά στα μισάνοιχτα μάτια σου
δυο μικρά κύματα έχουν μείνει,
δαίμονες και ξωτικά,
άνεμοι και παλίροιες,
δυο μικρά κύματα για να με πνίξουν.
Jacoues Prevert, μετ. Τάκης Γιαννόπουλος,
περ. Τα Νέα
Ελληνικά, τχ.2, Φεβρουάριος 1952
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου