 |
| Δομίνικος Θεοτοκόπουλος (El Creco),Τα δάκρυα του Αποστόλου Πέτρου |
Δεν ξέρω πώς έγινε κι αν έτσι που τα
ιστορεί ο Ευαγγελιστής-πάντως φοβόμουν,
ο χιτώνας μου θα ‘λεγες κρεμόταν άδειος,
τόσο απ’ το φόβο είχα χαθεί.
Τρεις φορές αρνήθηκα τον Θεό μου.
Κι όταν λάλησε ο αλέκτορας έγειρα
στον τοίχο κι έκλαψα. «Κύριε
είμαστε άνθρωποι», ψιθύρισα.
Και τότε κατάλαβα πως είχα συγχωρεθεί…
Ο Κύριος φεύγοντας άφηνε με μένα πάνω στη γη
την πρώτη ανάμνηση της άπειρης ευσπλαχνίας του.
Τάσος Λειβαδίτης, Ποίηση, εκδ.
Μετρονόμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου