Πρωινό... Λίνα Κάσδαγλη

Βούλα Παπαϊωάννου, Μύκονος 1950

 

Ένα τραγούδι ευτυχισμένο

σαν το τραπεζομάντιλο της Κυριακής,

σαν το αγόρι που τόσκασε απ’ το σχολειό,

σαν τα πανάλαφρα όνειρα των πουλιών.

Ένα τραγούδι ευτυχισμένο

σαν το παράθυρο που ανοίγει μετά τη βροχή,

σαν το χνουδάτο θερινό καρπό,

σαν την καρδιά μας όταν πρωτοφώναξε

στην τρυφερή νύχτα του Μαρτιού: Αγαπώ!

Ένα τραγούδι ευτυχισμένο

για το κομπολόι τις νότες που κρέμασε στον αέρα το πρώτο                                                                                                χελιδόνι,

γιατί δεν ξέρουμε ποια είναι πιο πολλά

τ’ άστρα στον ουρανό ή τα χαμομήλια στη χλόη,

για τις στοργικές ώρες που σκύβουν και μας κοιτάζουν από                                                                                        το ίδιο ρολόι.

Ένα τραγούδι ευτυχισμένο

γιατί είναι η νιότη μας όλη μια βαθειά-βαθειά πνοή,

γιατί ο ήλιος ανοίγει σα γαρύφαλλο κάθε πρωί,

γιατί πηγαίνουν δίπλα-δίπλα οι σκιές μας μες στον άσπρο                                                                                                      δρόμο

κ’ είναι δροσερό νερό η ζωή!

Λίνα Κάσδαγλη, Ηλιοτρόπια 1952

(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)