 |
| Pepi Merisio, Milano, 1955. |
Ω πόσα ποιήματα βιωμένα και όχι γραμμένα
σε καφενεία σταθμών ή σε ανήσυχες αποβάθρες
την ώρα που το σμίξιμο ακολουθεί το χαμό,
και πρέπει να ενωθείς με το πλήθος
ή άσκοπα να περιμένεις το νυχτερινό επιβάτη.
Ω πόσο προσφιλείς είναι αυτοί οι μεγάλοι χώροι όταν αδειάζουν
και μένεις ασάλευτος, ανάμεσα στη γη και τον ουρανό
σαν το κυπαρίσσι,
που χρόνια ονειρεύεται ν' αφήσει τους τάφους, να γίνει
κατάρτι σε πλοίο.
Τάσος
Κόρφης, Ποιήματα, εκδ. Πρόσπερος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου